Στη συνείδηση των περισσότερων, ο Μπέντο έπαψε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού από τη βραδιά του πρώτου αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ, όταν ξεκίνησε να κάνει την αλλαγή του Φορτούνη και τη σταμάτησε στη μέση μόλις του το ζήτησε η εξέδρα. Τον κρατάει στον πάγκο μόνο η άνεση με την οποία η ομάδα κάνει τη βόλτα της στο πρωτάθλημα χωρίς να συναντάει το παραμικρό εμπόδιο στο δρόμο της. Ναι μεν ο Μαρινάκης κι ο Καρεμπέ τον βάζουν κάθε εβδομάδα στο μικροσκόπιο, ναι ο κόσμος ψάχνει τρόπους για τον κράξει και να του ζητήσει να φύγει, αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν οι αφορμές. Όταν ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ έχουν ξεφουσκώσει από νωρίς, κανένας δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη να διώξει τον κόουτς, ακόμη κι αν βλέπει ότι το πράγμα δεν τραβάει.
Όλη αυτή την περίοδο υπήρχε μια ακόμη ιδιαιτερότητα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε ευρωπαϊκά παιχνίδια για να φανεί με σοβαρούς αντιπάλους η κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ναι μεν υπήρχαν αρκετοί οπαδοί που παρακαλούσαν να χάσει στο 0-0 με την Κέρκυρα, ή σηκώνονταν από τη θέση τους και φώναζαν «βάλτο - βάλτο» όταν ο Παναιτωλικός κλωτσούσε τη μια ευκαιρία μετά την άλλη στο Καραϊσκάκη πριν χάσει με 3-1 το ματς, αλλά είπαμε... Όταν η διαφορά από τους πίσω βρίσκεται στο +15 και πάνω όλα αυτά φαίνονται ψιλά γράμματα με τα οποία κανένας δεν ασχολείται...
Παιχνιδάκια γίνονται και από τα ΜΜΕ. Άλλοι προσπαθούν να εξωραΐσουν με διάφορους τρόπους τη δουλειά του Πορτογάλου κι άλλοι να δείξουν πόσο «άσχετος» είναι. Κι όταν ο απλός κόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς γίνεται στα αποδυτήρια για να έχει δική του εικόνα, όσο να 'ναι μπερδεύεται.
Στα υπέρ του Μπέντο, ότι πήρε την ομάδα διαλυμένη και διαχειρίζεται ένα υλικό για το οποίο δεν έχει καμία ευθύνη. Όλα δομήθηκαν το καλοκαίρι χωρίς πλάνο και ποδοσφαιρική λογική. Εκείνοι που έδιωξαν τον Μάρκο Σίλβα, προχώρησαν στην πρόσληψη του Βίκτορ Σάντσεζ χωρίς καλά-καλά να το σκεφτούν επειδή τους πίεζαν οι εξελίξεις. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό μετά από προετοιμασία που παρέπεμπε σε συγκροτήματα Γ' Εθνικής. Και τελικά, αφού χάθηκε η ευκαιρία του Champions League, ανέθεσαν την ομάδα στον Μπέντο αφού είχαν φροντίσει στο μεταξύ να διαλύσουν ουσιαστικά την περσινή χημεία και να πάρουν παίκτες «άλλους αντί άλλων.
Μ αυτούς και με μηδέν περίοδο χάριτος ο προπονητής μπόρεσε να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο. Τα κατάφερε όμως, όχι γιατί παρουσίασε ο ίδιος καλή ομάδα αλλά επειδή όλοι οι άλλοι ήταν χειρότεροι − ανίκανοι να τον αμφισβητήσουν. Με εξαίρεση τα δύο 3-0 κόντρα στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός έπαιξε κακή μπάλα, έδιωξε κόσμο από το γήπεδο και γενικά ξενέρωσε τους περισσότερους οπαδούς του.
Αναμφισβήτητα φέτος βλέπουμε τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων. Διαθέτει δύο μέτριους τερματοφύλακες. Όλοι οι αμυντικοί του είναι αναξιόπιστοι δίνοντας ακόμη και στον μικρότερο αντίπαλο τη δυνατότητα να κάνει φάσεις από το τίποτα. Κι αν κάτι σώζει την κατάσταση είναι η δυνατότητα από τη μέση και μπροστά, να φτιάχνει φάσεις και να βάζει γκολ κυρίως με τον Ιντέγε, ειδικότερα όταν ο αντίπαλος είναι μικρότερος και παίζει καλά ο Φορτούνης.
Στα κατά του Μπέντο η αδυναμία του να βελτιώσει αυτό που παρέλαβε, αλλά και η συνολική διαχείριση του ρόστερ. Όταν υπάρχουν στα αποδυτήρια όχι ένας ή δύο άλλα περισσότεροι από έξι δυσαρεστημένοι ποδοσφαιριστές, αυτό σημαίνει αδυναμία του προπονητή να κουμαντάρει το υλικό του. Αλλά και την ώρα του αγώνα, την ομάδα δεν τη βοηθάει να νικήσει (όταν νικάει) ο τρόπος καθοδήγησης από τον προπονητή, όσο η αδυναμία των απέναντι να κοντράρουν στα ίσια.
Μένει η τόλμη του να προωθήσει στην πρώτη ομάδα και να δώσει ευκαιρίες σε μια σειρά από πιτσιρικάδες με πρώτους και καλύτερους τον Ρέτσο και τον Μανθάτη. Σε μια χρονιά τελειωμένη από νωρίς κάτι τέτοιο φαντάζει αυτονόητο. Μόνο που κανένας άλλος στο παρελθόν δεν είχε τολμήσει κάτι παρόμοιο σε ίδιες συνθήκες. Πέρα από το αν και ποιοι θα βγουν στο τέλος, ήταν καθήκον του προπονητή να το επιχειρήσει.
Και βέβαια μη ξεχνάμε την πραγματικότητα που λέει ότι στο συγκεκριμένο κλαμπ τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι μάνατζερ που επιβάλλουν την πολιτική της ποδοσφαιρικής εταιρείας. Αυτοί καθορίζουν όχι μόνο τις αγορές - πωλήσεις μα πολλές φορές κι εκείνους που «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να παίζουν. Ο Τσόρι Ντομίνγκες, για παράδειγμα, δεν βλέπει ούτε 18άδα επειδή δεν έχει ελπίδες μεταπώλησης στα 36. Το ίδιο, σε μικρότερο βαθμό, και ο Καμπιάσο. Αντίθετα, ο Καρντόσο είναι ανάγκη να δικαιολογήσει τα 4,5 εκατομμύρια ευρώ που θα πληρωθούν συνολικά ως το τέλος του συμβολαίου του και σπάνια χάνει παιχνίδι. Άλλη κραυγαλέα περίπτωση ο Ομάρ Ελαμπντελαουί. Από την αρχή του πρωταθλήματος βρισκόταν συστηματικά στην απ' έξω επειδή ήταν «τραυματίας - ανέτοιμος», μα μόλις πήγε στη Χαλ έπαιξε βασικός από το πρώτο ματς.
Όμως, έτσι δουλεύει πλέον ο Ολυμπιακός και όλοι πρέπει να το πάρουν απόφαση ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο επόμενος προπονητής. Γιατί αν έρθει αποκλεισμός από την Οσμανλίσπορ, το πιθανότερο να αδειάσει ο πάγκος για τρίτη φορά πριν τελειώσει η σεζόν. Αν δεν στραβώσει στο μεταξύ κάτι με την ΑΕΚ την Κυριακή.
