Υπάρχουν αρκετοί μεγάλοι παίκτες που δεν θα καταφέρουν ποτέ να παίξουν ποτέ σε Μουντιάλ. Για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα τους δεν είναι τόσο ισχυρή ποδοσφαιρικά για να συμμετέχει στη μεγάλη γιορτή. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και ένα απ’ αυτά είναι ο Ουαλός Ράιαν Γκιγκς, που ολοκλήρωσε μια μυθική καριέρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά δεν έπαιξε ποτέ σε μεγάλη διοργάνωση.
Ο Ρανταμέλ Φαλκάο είναι διαφορετική περίπτωση. Σαν μέλος της εθνικής Κολομβίας μπορεί να αποκλείστηκε από το Παγκόσμιο του 2010, όμως τέσσερα χρόνια μετά ήταν ο ηγέτης της ομάδας που πήγε στη γειτονική Βραζιλία. Μόνο που αυτός έλειπε.
Ένας τραυματισμός τον Γενάρη του 2014 στον μηνίσκο, του στέρησε οριστικά τη συμμετοχή.
Λίγες μέρες πριν αρχίσει το προηγούμενο Μουντιάλ, κι ενώ η Κολομβία θα έκανε πρεμιέρα κόντρα στην Εθνική Ελλάδος, ο Φαλκάο με δάκρυα στα μάτια ανακοίνωνε πως δεν θα προλάβει να είναι έτοιμος.
Ήταν τελικά λάθος η κίνησή του να πάει στη Μονακό, καθώς με της φανέλα αυτής της ομάδας, υπέστη το χτύπημα στο πόδι; Λάθος ήταν η κίνησή του να πάει σε αυτή τη ομάδα, προτιμώντας τα χρήματα από τη δόξα. Ξεκίνησε την ευρωπαϊκή του καριέρα από την Πόρτο, συνέχισε στην Ατλέτικο Μαδρίτης και την εποχή που θεωρείτο ο κορυφαίος σέντερ φορ στον κόσμο μαζί με τον Ντρογκμπά, δεν έκανε το παραπάνω βήμα πχ. στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά προτίμησε τα λούσα του Μόντε Κάρλο και της νεόπλουτης Μονακό του Ρώσου Ριμπολόβλιεφ.
Δεν ήταν καλή κίνηση για την καριέρα του, ήρθε και ο τραυματισμός να τον… αποτελειώσει. Τα επόμενα δύο χρόνια ήταν δύσκολα. Πάνω στο άνθος της καριέρας του (28-30) προσπάθησε να κάνει άτσαλα το παραπάνω βήμα. Πρώτα ως δανεικός στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και εν συνεχεία στην Τσέλσι. Καμία ομάδα δεν τον πρόσεξε, καμία δεν τον έκανε ουσιαστικό μέλος της. Ο Κολομβιανός αδυνατούσε να βρει ρυθμό και οι δύο μεγάλες αγγλικές ομάδες δεν του έδωσαν τον χρόνο προσαρμογής. Τον είχαν αλλαγή.
Το καλοκαίρι του 2016, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ αποφάσισε να ποντάρει πάνω του. Τέρμα οι δανεισμοί από δω κι από κει. Ο Φαλκάο ήταν υγιής και απλά ήθελε να βρει ρυθμό. Έγινε αρχηγός της ομάδας, έφτιαξε την ψυχολογία του και άρχισε να σκοράρει κατά βούληση. Μέσα στις δύο επόμενες σεζόν έβαλε 54 γκολ και σήμερα ετοιμάζεται επιτέλους για το ντεμπούτο σε Μουντιάλ, στο παιχνίδι κόντρα στην Ιαπωνία. Και στα 32 του, πιστεύει ότι ακόμη μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Στους παλιότερους, το όνομα Φαλκάο φέρνει στον νου τον Βραζιλιάνο μέσο της δεκαετίας του ’80. Κι όμως υπάρχει σχέση μεταξύ τους. Όχι συγγενική. Ο πατέρας του, ο Ρανταμέλ Γκαρσία είχε ως είδωλο τον παλαίμαχο άσο της Ρόμα και της «σελεσάο» και έδωσε το όνομα στον γιο του, ως μεσαίο. Ρανταμέλ Φαλκάο Γκαρσία. Ο 32χρονος σήμερα φορ, προτίμησε το Φαλκάο για να μην τον μπερδεύουν με τον πατέρα του και όλοι τον ξέρουμε σήμερα με αυτό το ονοματεπώνυμο.
Κι όμως, αυτόν τον παικταρά θα μπορούσαμε να τον είχαμε απολαύσει στην Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2008, ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός έψαχνε έναν σέντερ φορ, κατά προτίμηση από τη Λατινική Αμερική. Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα πρότεινε τον Φαλκάο, που έπαιζε τότε στη Ρίβερ Πλέιτ της Αργεντινής, όμως ο τεχνικός διευθυντής Κώστας Αντωνίου τον απέρριψε, προτιμώντας τον πιο… έμπειρο Ροντρίγκο Σόουζα. Όταν έξι μήνες μετά ο Βραζιλιάνος έφευγε νύχτα, ο Ρότσα επέμεινε, αλλά ο Αντωνίου δεν ήθελε να δώσει 4.000.000 ευρώ για έναν ακόμη άγνωστο Λατίνο και μάλιστα σε ηλικία 22 ετών.
Ο Φαλκάο… γλίτωσε τη Σούπερ Λιγκ και τον Ιούλιο του 2009 πήγε στην Πόρτο, η οποία έδωσε 4 εκατομμύρια για το 60% των δικαιωμάτων του. Δύο χρόνια και 72 (!) γκολ αργότερα, τον πούλησε στην Ατλέτικο για 50 εκατομμύρια ευρώ…
21°
