Αγαπημένη μου Μυρτώ, θα ήθελα να σε ρωτήσω κατά πόσο έχουν αλλάξει οι άνθρωποι στα χρόνια της κρίσης πάντα μέσα από τη δική σου ματιά/στήλη. Τι απασχολούσε τους ανθρώπους το ’09 το ’10 και τι τους απασχολεί τώρα; Μίλα μου βρώμικα κάνοντας τον δικό σου απολογισμό. Σε φιλώ.
Μάλλον πιο παράφοροι τότε. Και πιο ανέμελοι. Και με περισσότερο χιούμορ. Και με μεγαλύτερη διάθεση για πειραματισμούς – σεξουαλικούς και μη. Τώρα, ψιλοάσ’ τα: «δεν έχω λεφτά, πώς να κάνω σχέση», «δεν έχω δουλειά, πώς να βγω έξω» κ.λπ.
Υ.Γ. Επανέρχεται ωστόσο ο έρωτας στην πόλη. Το ξέρω. Το βλέπω. Το διαβάζω. Το μυρίζω. Γαμώ.
Μυρτούδι, καλησπέρα από μια διχασμένη ψυχή στην άλλη άκρη της Ευρώπης! Τι κάνεις όταν έχεις σχέση με έναν άνθρωπο που λατρεύεις τα τελευταία 4 χρόνια, που φυσικά έχει γίνει η γλυκιά σου συνήθεια αλλά που ταυτοχρόνως νιώθεις ότι ίσως δεν είναι το άλλο σου μισό; Που τελευταία νιώθεις ότι ενώ εσύ προχωράς σαν οντότητα εκείνος μένει ακόμα με τους γονείς του και δεν ξέρει να τηγανίζει ένα αυγό στα 27 του; Που παρολ' αυτά πιστεύεις ότι αυτή η σχέση έχει potential γιατί κάποτε την ονόμαζες ιδανική; Που 6 μήνες μακριά του θυμήθηκες πώς είναι να σε κάνει κάποιος άλλος να στάζεις από καύλα ξανά και να ενδίδεις σε αυτό το απαγορευμένο πάθος αλλά που παρόλ' αυτά, ξαναλέω, εκείνος είναι πάνω απ' όλα και θες να σώσεις αυτή τη σχέση; Για πες μου τι κάνεις; Ένα απελπισμένο Δ.
Για να σώσεις μια σχέση μάλλον πρέπει η σχέση να θέλει να σωθεί. Άμα δεν ξέρει να τηγανίζει ένα αυγό, μάλλον πρώτα πρέπει να μάθει πώς τηγανίζεται ένα αυγό και μετά να σκεφτεί «α, τώρα που μπορώ να τηγανίζω αυγά για να μην πεθάνω από την πείνα, για να δω αν θέλω να είμαι σχέση. Και τι είδους σχέση θέλω να είμαι; Και αλήθεια, για ποιο λόγο θέλω να είμαι σχέση τώρα που μπορώ να τηγανίζω αυγά και άρα μπορώ να κυριεύσω τον κόσμο;»
Υ.Γ. 2 Ενός λεπτού σιγή για τις χαμένες προσδοκίες, τα όνειρά που τα ’φαγε η μαρμάγκα, τις ελπίδες που τις πήρε ο διάολος.
Μυρτώ, είμαι 18 και έχω ένα θέμα. Είμαι παρθένα. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούσε μέχρι που μια συμμαθήτρια μου ξεκίνησε να με πιέζει λέγοντας ότι χρειάζεται επειγόντως. Προσωπικά νιώθω άσχημα και πίεση για κάτι που δεν με απασχολούσε καθόλου και ενώ δίνω πανελλήνιες έχω αρχίσει χωρίς να θέλω να προβληματίζομαι. Είναι κακό ή δεν είναι τέλος πάντων; Γιατί εγώ νιώθω ότι δεν είναι καν πρόβλημα;
Γιατί είσαστε κανονικός άνθρωπος και φυσιολογικός και έχετε επαφή με τις επιθυμίες σας και παρακολουθείτε την ανάπτυξη των επιθυμιών σας χωρίς άγχος. Η συμμαθήτρια είναι ηλίθια πείτε της.
Αγαπητή Μυρτώ, βοήθεια! Ολόκληρος μαντράχαλος 35 χρονών και ζω το παλιό κλασικό σενάριο: gay ερωτευμένος με straight, εδώ και περισσότερα από 2 χρόνια και βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Φυσικά και του εξομολογήθηκα πώς νιώθω για αυτόν από τους πρώτους μήνες γνωριμίας, φυσικά και με απέρριψε ευγενέστατα (δεν νομίζω ποτέ να έχω ξανακούσει τόσα καλά λόγια μαζεμένα), αλλά δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Δοκίμασα να σταματήσω να του μιλάω, αλλά τον στενοχώρησα… Δοκίμασα να κοιτάξω γύρω μου για διαθέσιμους ελκυστικούς τύπους με τη σωστή σεξουαλικότητα, αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν ψάχνομαι ούτε για σύντροφο, ούτε για απλό σεξ και ότι προτιμώ να είμαι μόνος μου. Και η απορία μου είναι: υπάρχει τρόπος να τον ξεπεράσω, να σταματήσω να νιώθω ευτυχισμένος όταν χαμογελάει, να συγκινούμαι όταν με βλέπει πεσμένο και προσπαθεί να με ανεβάσει, να πληγώνομαι όταν μου λέει τα γκομενικά του και ζητάει και από πάνω τη γνώμη μου για τις κοπέλες του επειδή λέει ότι μόνο εμένα εμπιστεύεται; Μακάρι να μπορούσα να ξαναφύγω για εξωτερικό, να απομακρυνθώ και από αυτόν και από αυτή τη χώρα που κάθε μέρα με βυθίζει περισσότερο στην κατάθλιψη… Σ’ευχαριστώ που με άκουσες.
Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα: ναι, υπάρχει τρόπος να ξεπεράσετε τον straight τύπο που ερωτευτήκατε. Και είμαι σίγουρη πως ξέρετε μια χαρά πώς ξεπερνιούνται αυτά τα πράγματα. Επίσης είμαι σίγουρη πως δεν θέλετε να τον ξεπεράσετε και άρα σας παίρνει ακόμα. Όταν ξυπνήσετε ένα πρωί και σκεφτείτε «δεν με παίρνει άλλο» προφανώς θα αλλάξετε βιολί, θα κρατήσετε τις αποστάσεις σας και θα ησυχάσετε. Και ύστερα από λίγα φεγγάρια θα είσαστε πάλι διαθέσιμος για έναν έρωτα. Έτσι γίνεται.
Υ.Γ. Συγχωρέστε με, αλλά το αγγελούδι σας είναι κάπως κωλόπαιδο όταν ξέρει ότι τον γουστάρετε απελπισμένα και σας ρωτάει τη γνώμη σας για τα γκομενικά του. Όχι;
