Άνοιξα τα μάτια μου, από το μικρό παράθυρο της σκάλας περνούσε το φως. Είχε ξημερώσει μία νέα μέρα, μία νέα ανοιξιάτικη μέρα....
Χαμήλωσα τα βλέφαρα, το μυαλό μου ήθελε λίγο ακόμα να ταξιδέψει. Πάλι δρόμους ονειρεύεται!
Οι πρώτοι ήχοι του Nicola Conte αρχίζουν να ακούγονται, το σαξόφωνο ,το αρμόνιο, το μπάσο συνθέτουν μία υπέροχη ταξιδιάρικη μελωδία... Το μοναχικό ταξίδι ξεκινά, με άγνωστο προορισμό.
Αχόρταγο μάτι, όλα θέλει να τα αγγίξει, από τον απέραντο γαλάζιο ουρανό ως την καυτή άσφαλτο. Λογής, λογής μυρωδιές έρχονται από παντού και μπερδεύονται με τις γνώριμες αγαπημένες μυρωδιές του γιασεμιού, της πασχαλιάς, της λεβάντας, του βασιλικού...κάθε άρωμα και μία ανάμνηση.
Τα χιλιόμετρα κυλούν, τα τοπία εναλλάσονται με γρήγορους ρυθμούς. Λιβάδια γεμάτα κόκκινες παπαρούνες, κόκκινες όσο και τα μάγουλά μου από την έξαψη που νιώθω.Καταπράσινα δέντρα έτοιμα να με ακολουθήσουν σε αυτόν τον αγώνα δρόμου. Αμπέλια έτοιμα να προσφέρουν τους καρπούς τους στους τυχερούς... Και τέλος η θάλασσα, ανοίγω το πάραθυρο, χαμηλώνω ταχύτητα για να αναπνεύσω την αλμύρα. Άλλος αέρας !!!
Ένα μικρό καράβι αρχίζει το ταξίδι του προς ένα λευκό νησί.
Πόσο θα ήθελα να ζούσα σε ένα νησί, να μπορούσα να απολαύσω όλα τα χρώματα που παίρνει η θάλασσα τις διάφορες ώρες της μέρας, του χρόνου. Όταν την κοιτώ αδειάζει το μυαλό μου, νιώθω ανάλαφρη. Λατρεύω τη μυρωδιά της, το τρόπο που αγγίζει το κορμί μου, την απεραντοσύνη της. Μου ξυπνάει όλες μου τις αισθήσεις. Με κάνει να μπορώ να ονειρεύομαι....
Το φως διαπερνά ολοένα και πιο απειλητικά το τζάμι, τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν, παιδικές φωνούλες ακούγονται από το δίπλα δωμάτιο. Ταξιδιάρα ψυχή.......
Και η μέρα ξεκινά....
Σας αρέσει να διαβάζετε τα άρθρα της A.V. Εμάς μας αρέσει να διαβάζουμε τις ιστορίες σας. Γράψτε μας και θα δημοσιεύουμε ό,τι μας στέλνετε στο yousaid@athensvoice.gr
22°
