Το χρώμα στο στόμα της ήταν που έδινε κάθε φορά την έμπνευση στον barman του Dead Rabbit να αποφασίσει το κοκτέιλ που θα έπινε. Εκείνο το ελαφρώς πορτοκαλίDisco Queen –πικρόγλυκο και πικάντικο- ήταν τέτοιο που θα μπορούσε να την κάνει να τον ευγνωμονεί στα γόνατα σχεδόν για πάντα. Μουδιασμένη χαριτωμένα μετά τα δύο πρώτα, του έκλεισε το μάτι καλώντας σε επείγουσα αναγόμωση.
Η οθόνη του κινητού άστραψε μήνυμα καθαρό. «Θα περάσω για πέντε λεπτά», της έγραφε. «Ούτε καν έξι;», του απάντησε.
Μισάωρο μετά και ενώ η Λίζα άκουγε μια ιστορία για κάποιον Λούι μαγεμένο απ’ το περπάτημά της και με καλό σκοπό για το άτομό της… όπως να κάψουν μαζί την πόλη, εκείνος έφτασε στο μπαρ.
«Θα σε φωνάζω Λούι», του είπε, πειράζοντάς του το κασκόλ.
«Έχω μόνο 5 λεπτά», της είπε.
«Ούτε καν 6;», τον ρώτησε υποκρινόμενη νάζι και αγωνία.
Στενόχωρα στην τουαλέτα του μπαρ. Στο 4.47’ εκείνος έφευγε και η Λίζα ξαναγέμιζε κραγιόν τα χείλη της. Είχε κι έναν barman σε αναμονή, με το καπάκι στο ρούμι χαλαρά βιδωμένο…
12°
