4 θεματικές ενότητες. 18 παραγωγές. Ανοιχτοί και κλειστοί χώροι σε όλο το λεκανοπέδιο. Από την πλατεία Ομονοίας και τον Λυκαβηττό ως την Αγγλικανική Εκκλησία και την Αρχαία Αγορά. Από το Μικρό Χρηματιστήριο ως το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Από την «Πλατεία Αγάμων» μέχρι τον Παλαιό Ατμοηλεκτρικό Σταθμό της ΔΕΗ στο Φάληρο και το Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας. Ένα φεστιβάλ για την πόλη του, την Αθήνα, ένας πυλώνας πρωτότυπης δημιουργίας που ενεργοποιεί καλλιτεχνικά τους ίδιους τους κατοίκους, μια πλατφόρμα αμφισβήτησης και ανατροπής προκατασκευασμένων αντιλήψεων και ταυτόχρονα μια γιορτή.
Στη συνέντευξη τύπου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό για το «Άνοιγμα στην πόλη». Ο νέος αυτός θεσμός, που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων και του Δικτύου Πολιτισμού Athens Culture Net, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «φεστιβάλ μέσα στο Φεστιβάλ». Ένα πολύπλευρο εγχείρημα, απάντηση στην εσωστρέφεια που τείνει να κατακλύσει τη δημόσια σφαίρα, στον φόβο απέναντι στο διαφορετικό καθώς και στις συνακόλουθες ρατσιστικές συμπεριφορές.
Το Άνοιγμα στην Πόλη διαρθρώνεται σε τέσσερις ξεχωριστές ενότητες
Πόλη: μύθος και ιστορία. Μια βαθύτερη γνωριμία με τον αστικό χώρο μέσα από την περιπλάνηση.
Ποιητικά και μουσικά πάθη. Ποιητικές και μουσικές παραστάσεις, μας καλούν να ανακαλύψουμε την Αθήνα με μια διαφορετική ματιά από αυτή της τρέχουσας καθημερινότητας.
Αθήνα: τόποι μνήμης. Ξεναγήσεις, περίπατοι, μουσική και θέατρο, σε συνεργασία με το Δίκτυο Οργανώσεων και Πολιτών και την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος .
Παραστάσεις εκτός των τειχών. Παραστάσεις σε μη θεατρικούς χώρους, με έμφαση στο βίωμα και τη διαφορετικότητα.
Το top 5 της Athens Voice
1. Στάση Ομόνοια από την Ομάδα όχι παίζουμε του UrbanDig Project σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη. Μια περιπατητική παράσταση που αποκαλύπτει κρυφές πτυχές ενός χώρου που θεωρείται σύμβολο αποτυχίας. Έξι διαφορετικές διαδρομές με κοινή κατάληξη το κέντρο της πλατείας. Έξι διαφορετικές πορείες ανθρώπων, που πηγαίνουν στην Ομόνοια να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Πώς θέλουν την πλατεία οι άνθρωποί της; Αυτή είναι η αφετηρία έμπνευσης για τη Στάση Ομόνοια. Ιστορίες, τραγούδια, μουσικές, εικόνες, συνήθειες, όνειρα και ευχές των θαμώνων της, παλιών και νέων, μικρών και μεγάλων, μόνιμων και περαστικών. Ο τόσο συκοφαντημένος και αμφιλεγόμενος δημόσιος χώρος της Ομόνοιας ξανασυστήνεται, ως ζωντανός τόπος συνύπαρξης, συνεργασίας και κοινού βηματισμού.
2. 20+1 μεταπολεμικά λαϊκά τραγούδια με μπαρόκ ορχήστρα. Η Χριστίνα Μαξούρη επιχειρεί την απεμπλοκή της λαϊκής μουσικής με τη... μη νηφαλιότητα. Ο συναισθηματισμός, η δραματικότητα και η κινητικότητα του μπαρόκ συναντούν την αρχοντιά του ρεμπέτικου. Τα μπουζούκια και η κιθάρα δίνουν τη θέση τους στη βιόλα ντα γκάμπα και στα βιολιά και η φωνή της Χριστίνας Μαξούρη –αλλά και της Λένας Κιτσοπούλου– μαζί με τον Μιχάλη Παπαπέτρου που μετέγραψε τα τραγούδια για μπαρόκ σύνολο και μερικούς από τους εξέχοντες ερμηνευτές της παλαιάς μουσικής, ανακατεύουν πενιές και δοξαριές και συστήνουν μιαν ιδιότυπη συναυλία, με μυσταγωγική, πλην όμως μερακλίδικη ατμόσφαιρα. Πού; Στην Αγγλικανική Εκκλησία Αγίου Παύλου!
3. Οι κόρες, η νέα ποιητική της Αθήνας από τον Γιάννη Σκουρλέτη και την bijoux de kant σε κείμενα της Γλυκερίας Μπασδέκη και ποιητική ανθολόγηση από τον Χριστόφορο Λιοντάκη, δεν είναι ποίηση αλλά δραματουργία. Ο λόρδος Μπάυρον κι ο Παλαμάς αλλάζουν ρούχα, πετάνε πατρογονικές φορεσιές, κάπες και καπέλα, για να συναντήσουν τη μαύρη καλλονή της Λένας Πλάτωνος και τα μοντέρνα κτήρια του Ασλάνογλου. Μια παράσταση στο Μικρό Χρηματιστήριο Αθηνών τη Λένα Δροσάκη την Άλκηστις Πουλοπούλου και 15μελή χορό, που αφηγείται τις μουσικές, τα τοπία, τις λέξεις, την ποιητική προίκα της πόλης των Αθηνών.
4. To Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μια site specific μουσικοθεατρική παράσταση με περιπατητικό χαρακτήρα, η οποία εξελίσσεται στον αρχαιολογικό χώρο γύρω από την Ακρόπολη των Αθηνών αλλά και με θέα τη σύγχρονη Αθήνα. H Μαργαρίτα Αμαραντίδη ( Homo Ludens Theatre ) πιστεύει ότι οι αρχαιολογικοί χώροι μυρίζουν ναφθαλίνη, σαν τα σαλόνια των γιαγιάδων μας γι αυτό μας προτείνει να τους ξαναδούμε αλλιώς, να εμπνευστούμε από αυτούς. Μεταφέρει την ιστορία του Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας χωροχρονικά στο παρόν –σύμφωνα με την πλοκή στο κλασικό έργο του Σαίξπηρ, η ιστορία διαδραματίζεται την 21η Ιουνίου, μέρα του θερινού ηλιοστασίου– και μας καλεί να ανακαλύψουμε αν και η πόλη μας μπορεί να είναι ονειρική.
5. Η Πεντηκοστή του Ντέιβιντ Έντγκαρ σε σκηνοθεσία Αγγελικής Γκιργκινούδη (Vice Versa). Η βάση του Παλαιού Ατμοηλεκτρικού Σταθμού της ΔΕΗ Ν. Φαλήρου, όπου θα ανέβει η παράσταση, φτιάχτηκε από αγκωνάρια του Θεμιστόκλειου τείχους. Η «ανάγκη» αυτών των αρχαίων ερειπίων, να εγκατασταθούν κάπου αλλού, να υπάρξουν, ήταν, όπως εξομολογήθηκε η σκηνοθέτρια, η ιδανική εισαγωγή για ένα έργο που μιλά για τους πρόσφυγες και την ανάγκη τους να υπάρξουν κι αυτοί κάπου. Η Πεντηκοστή έχει θέμα τη διεκδίκηση μιας τοιχογραφίας ανεκτίμητης από την Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία, και την εισβολή στο ναό μιας ομάδας κυνηγημένων. Στην παράσταση που θα παρακολουθήσουμε 13 πρόσφυγες εκθέτουν τον εαυτό τους, για τα όνειρα που αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες, για την εξέλιξη της ανθρώπινης ψυχής μέσα από τα προβλήματα, και θέτουν ένα ερώτημα: Τι έχει περισσότερη σημασία, η τέχνη ή η ανθρώπινη ζωή;
16°
