Ζει στο Λονδίνο, εργάζεται ως project architect στο γραφείο Pascall+Watson σχεδιάζοντας αεροδρόμια και σταθμούς τρένων αλλά φροντίζει να αλλάζει αεροπλάνα συχνά. Αγαπά τα κτίρια, τη φωτογραφία και τα ταξίδια. Η αρχιτέκτων Χρύσα Σταματοπούλου και δημιουργός του architextures, του παρατηρητηρίου κτιρίων στο Instagram που αξίζει να ακολουθήσεις, βρέθηκε στην πόλη που συχνά οι λέξεις δεν επαρκούν για να την περιγράψουν και έστρεψε το φακό της σε όσα της έκαναν κλικ.
«Μάρτιος 2017, Λονδίνο-Νέα Υόρκη, 8 ώρες. Δύο ταινίες και μισό ντοκιμαντέρ. Έχοντας σαν βάση το Χάρλεμ τις επόμενες εννιά ημέρες θα γνώριζα τη Νέα Υόρκη.
Ναι, είναι όπως στις ταινίες, ψηλά κτίρια, δρόμοι που δεν τους βλέπει ο ήλιος, τα ταξί, οι σειρήνες, ο καπνός που βγαίνει από τα υπόγεια, το μετρό, η βρωμιά. Διαφορετική βρωμιά από το Λονδίνο. Το σάουντρακ της πόλης κολλημένο στο μυαλό σου κάθε φορά που βγαίνεις έξω στο δρόμο. Frank Sinantra-New York, τετριμμένο, αλλά συμβαίνει, δεν ήμουν η μόνη. Βρίσκεσαι στη μητρόπολη του κόσμου. Πρόκειται για ένα μέρος που πρέπει να επισκεφθείς τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου.
Το τι θα επιλέξεις να δεις είναι δικό σου θέμα, δεν μπορεί να σου πει κάποιος τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να κάνεις. Η πόλη προσφέρει ευκαιρίες να την εξερευνήσεις από όλα τα ύψη, ταξιδεύοντας υπόγεια με το μετρό, περπατώντας για ώρες στους δρόμους και τις λεωφόρους, πάνω από τους ψηλούς ουρανοξύστες, περνώντας απέναντι. Και πρέπει να το κάνεις. Δεν μπορείς να τα δεις όλα με τη μία. Το πήρα απόφαση και έτσι απόλαυσα τον όσο χρόνο πέρασα εκεί.
Η κλίμακα ανθρώπου-αστικού τοπίου είναι τόσο διαφορετική. Χρειάζεσαι καιρό ώστε να το συνηθίσεις. Ο χειμώνας στη Νέα Υόρκη είναι κρύος. Πολύ κρύος. Παρόλα αυτά ο ήλιος σε κάνει να το ξεχνάς. Και συνεχίζεις να περπατάς.
Τι είδα που μου έκανε εντύπωση; Τα μουσεία. Ζω σε μια πόλη που τα μουσεία είναι μέρος την καθημερινότητάς μας. Περνάμε ολόκληρες ημέρες στο Tate Modern. Εκεί έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Πολλές φορές. Δεν χρειάζεται να είσαι άνθρωπος των τεχνών για τα εκτιμήσεις. Το μετρό. Είσαι εξαρτημένος από το μετρό, το βρώμικο, αργοπορημένο μετρό.
Θα έμενα εκεί; Όχι ακόμη. Η σχέση μου με το Λονδίνο είναι ακόμη στο στάδιο του φλερτ. Όταν σταματήσω να δημιουργώ εδώ, ίσως. Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά ακόμη».
