Την Παρασκευή 23 Ιουνίου, ο 12ος Πίθηκος μαζί με τους φίλους του θα γιορτάσουν τα 12 χρόνια της πορείας του. Ένα πλήθος από καταξιωμένους καλλιτέχνες της hip hop σκηνής, street dancers και graffiti artists θα είναι εκεί για να αποδείξουν πως η κουλτούρα των δρόμων είναι όμορφη, αξιόλογη και δυνατή. Μετά από αρκετό καιρό σιωπής, το χαμογελαστό παιδί από τη Θεσσαλονίκη αποφασίζει να μιλήσει για όλα όσα σκέφτεται και νιώθει για αυτόν τον τόπο, τη δύσκολη περίοδο που περνά, καθώς και το πόσο ενθουσιασμένος νιώθει για το πάρτι που ετοιμάζει.
12 χρόνια επέτειος, μια γιορτή για το hip hop και την κουλτούρα του δρόμου, αφού θα συμμετέχουν καλλιτέχνες από το ευρύτερο πεδίο της street art, είτε αυτή είναι ο χορός, είτε το γκραφίτι, είτε το ραπ και το djing. Ήταν κάτι που ετοίμαζες όλο αυτό το διάστημα; Υπήρχε σαν γενική ιδέα όταν θα συμπλήρωνες αυτόν τον αριθμό στην καριέρα σου ή προέκυψε φέτος, σκεπτόμενος πως θα μπορούσες να το γιορτάσεις;
Η αλήθεια είναι πως η ιδέα αυτή τριγυρνούσε στο μυαλό μου αρκετό καιρό πριν και έφτιαχνα ένα πλάνο στο κεφάλι μου για το πώς θα ήθελα να είναι. Φέτος όμως έφτασε η στιγμή να την υλοποιήσω, θέλοντας να γιορτάσω μαζί με τον κόσμο που με ακούει και με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Για αυτό και συμμετέχουν και όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που πρώτα από όλα είναι φίλοι μου και είναι δίπλα μου σε κάθε χαρά και δυσκολία. Οπότε, με τον τρόπο αυτό θέλω να τιμήσω και αυτούς τους ανθρώπους, που είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του 12ου Πίθηκου.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που ό,τι έχει να πει, το λέει μέσα από τα τραγούδια του και δεν φοβάσαι να υποστηρίξεις την αλήθεια, όσο και αν αυτή πονάει. Θεωρείς-βλέποντας το κοινό σου, αλλά και τον κόσμο γενικά-ότι το ανθρώπινο γένος έχει την προοπτική να βελτιωθεί, να δεχτεί την αλήθεια και όλα όσα έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί και να αλλάξει το παιχνίδι;
Η αλήθεια για τον καθένα από εμάς είναι σχετική…Η φύση του ανθρώπου καθώς μεγαλώνει είναι να εξελίσσεται προς το καλύτερο. Όντως είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο πολλοί άνθρωποι μου έχουν εκμυστηρευτεί πως έχω βοηθήσει τον κάθε ένα από αυτούς με διαφορετικό τρόπο στη ζωή του. Ο καθένας ακούει αυτά που λέω, από εκεί και πέρα θα ήθελα να τα επεξεργάζονται και να μπορούν να έχουν κρίση αν όντως τους ταιριάζουν τα λόγια και ο ιδέες μου και αν θέλουν να τα ενστερνιστούν. Εγώ προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος σαν άνθρωπος, να αναγνωρίζω και να βελτιώνω τα αρνητικά μου στοιχεία και σε αυτό θεωρώ πως πρέπει να εστιάσουμε όλοι, για να δούμε κάποια αλλαγή μέσα στη σκατοκοινωνία που ζούμε. Συνηθίζουμε να δείχνουμε πάντα κάποιον άλλο ως υπεύθυνο, πρέπει όμως κάποια στιγμή να στρέψουμε το δάχτυλο προς τον εαυτό μας. Τον κόσμο δεν θα τον αλλάξω εγώ σίγουρα. Τουλάχιστον κάνω ό,τι μπορώ.
Είσαι ένας άνθρωπος που-όποιος ακούει τη μουσική σου-γνωρίζει την αγάπη που έχεις για την οικογένεια, του φίλους και τη γειτονιά σου. Δεν σκέφτηκες ποτέ να φύγεις από εδώ, ειδικά με βάση την κατάσταση των τελευταίων χρόνων και όλα όσα προκάλεσε σε κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό επίπεδο;
Αυτή η κατάσταση είναι σίγουρα πάρα πολύ πιεστική και δεν παρέχει ποιότητα ζωής. Από εκεί και πέρα, είναι μια καθημερινή μάχη για όλους, ενάντια σε ένα κτήνος που δείχνει να είναι ανίκητο αφού οι ίδιοι οι Έλληνες το τρέφουν….η πλειοψηφία τουλάχιστον. Την Ιστορία όμως την έγραφε πάντα η μειοψηφία, αυτοί οι λίγοι που αντιστάθηκαν και πάλεψαν μέχρι τέλους. Εύχομαι να είμαι υγιής, γερός και δυνατός ώστε να μείνω εδώ και να είμαι και εγώ ένα πολύ μικρό μέρος της ιστορίας αυτής.
Αν είχες τη δυνατότητα να έχεις μια υπερφυσική δύναμη, ποια θα διάλεγες και γιατί;
Ένας από τους αγαπημένους μου ήρωες είναι ο Wolverine, οπότε πιστεύω πως κάπου εκεί θα ήθελα να παίξω μπάλα! Χεχε! Γουστάρω τη σωματική δύναμη και την ευκινησία που έχει αυτός ο χαρακτήρας.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στην πόλη, που όταν δε νιώθεις καλά και θέλεις την απομόνωση σου, πάντα σου προσφέρει καταφύγιο και ηρεμία;
Δεν είναι μόνο ένα…αλλά εκεί που πάντα καταλήγω, είναι το πάρκο των Χαμένων Πατρίδων στη γειτονιά μου. Μου είναι τόσο οικείο από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια που το νιώθω σαν το σπίτι μου.
Όταν γράφεις ένα κομμάτι, αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την ώρα υπάρχει κάτι που σε εμπνέει και θέλεις να το εκφράσεις ή είναι κάτι πιο μεθοδευμένο; Μια περίοδος που αφιερώνεσαι μόνο σε αυτό και δημιουργείς με ερεθίσματα που έχεις συγκρατήσει;
Η έμπνευση είναι σαν τον κεραυνό, δεν τη βλέπεις ποτέ να έρχεται…απλά σκάει. Βέβαια κάθε φορά που κάθομαι να γράψω είναι διαφορετική. Κάθε μέρα μαζεύω πληροφορίες, συναισθήματα και ερεθίσματα από καταστάσεις γύρω μου και τα αποθηκεύω μέσα στο κεφάλι μου. Κάποιες φορές νιώθω σαν να πνίγομαι, σαν να έχω πιει πάρα πολύ αλκοόλ και να θέλω να ξεράσω για να ηρεμήσω…και αυτό κάνω. Ξερνάω λέξεις με συναισθήματα και μετά ηρεμώ. Άλλες φορές κάθομαι πάρα πολλές ώρες και μέρες, να σκέφτομαι, να μελετάω όλα όσα θέλω να γράψω και να εκφράσω. Άλλες φορές, απλά βάζω τη μουσική να παίζει και κάνω freestyle, χωρίς να έχω κάτι σίγουρο στο κεφάλι μου και έτσι σκάνε ατάκες που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ. Έχει τύχει να γράψω ακόμα και μέσα στον ύπνο μου…εντελώς υποσυνείδητα.
Εκτός από τον κόσμο που σε ξέρει και αγαπά τη δουλειά σου, ποιους άλλους θα ήθελες να δεις την Παρασκευή στο LaBattoir; Ίσως οικογένειες, κόσμο λίγο πιο διαφορετικό, που δεν έχει σχέση με τη φάση, όμως πιστεύεις ότι θα τον αγγίξει;
Θα ήθελα να δω ανθρώπους! Ανθρώπους που έχουν την ανάγκη να έρθουν και να ξεσπάσουν, να διασκεδάσουν, να μας τιμήσουν με την παρουσία τους και να γιορτάσουν μαζί μας. Είναι πιθανό να έχει και κόσμο που δεν μας έχει δει ποτέ live και αυτό με εξιτάρει περισσότερο, γιατί πίσω από ένα επεξεργασμένο αποτέλεσμα όπως είναι η μουσική, ακούς, νιώθεις, γουστάρεις, αλλά δεν είναι ζωντανό. Οπότε, πιστεύω πως επάνω στη σκηνή δείχνει ο καθένας ποιος πραγματικά είναι και τι αξίζει.
Έχεις ετοιμαστεί για τον πανικό που θα γίνει; Γιατί όπως φαίνεται όλοι περιμένουν αυτή τη γιορτή.
Ετοιμάζομαι εδώ και πολύ καιρό για αυτό και ανυπομονώ για τη στιγμή που θα πατήσω το πόδι μου πάνω στη σκηνή, ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.
14°
