Η μουσική «αποβιομηχανοποίηση» της χώρας παρέσυρε «είδωλα», εξαφάνισε (πέτσινους) χρυσούς και πλατινένιους δίσκους του περίπτερου, έκανε τους «θεούς του σουξέ» –που κάποτε έκαναν την Ιερά Οδό να φαίνεται σαν επαρχιακό πανηγύρι γεμάτο με «αγροτικά» Τσερόκι– να περιμένουν πάνω απ’ το τηλέφωνο μπας και χτυπήσει για να τους προσφέρουν μια θέση σε τηλεριάλιτι και να κάνουν «αρπαχτές» σε συνοικιακά καφέ μπαρ. Δυστυχώς όλη αυτή η γελοιότητα που έστηνε γλέντια στα πρωινάδικα και αποθέωσε τις χαρτοπετσέτες δεν έχει εκλείψει ολοσχερώς, έχει όμως πλέον το μέγεθος ενός τραγελαφικού inside joke.
Στην άλλη όχθη, όμως, εκεί που τα απόνερα της σάχλας αποτραβήχτηκαν, φυτρώνουν αγριολούλουδα. Όχι απαραίτητα σπουδαία και μεγάλα, εντυπωσιακά και ευωδιαστά, αλλά πάντως φυτρώνει κάτι που είναι ευχάριστο να το βλέπεις, καλό να το ακούς και με την αίσθηση πως κρύβει μεράκι, προσπάθεια, ταπεινότητα, φυσιολογικό μέγεθος, καλή αύρα.
Ένα λιβάδι αγριολούλουδα εκεί που κάποτε φύτρωναν μεταλλαγμένα σουξέ με ενέσεις μπότοξ και μυρωδιά οξιζενέ και φορμόλης.
Illegal Operation - Down
Με αργά, σταθερά, σωστά βήματα φτάνουν στο 3o τους άλμπουμ που περιλαμβάνει 6 ζεστά, ανθρώπινα, συναισθηματικά φορτισμένα και άψογα εκτελεσμένα αστικά μπλουζ γεμάτα εσωτερική ένταση.
Ένα βήμα προς την ολοκλήρωση, καθώς το ντουέτο του πρώτου δίσκου γίνεται τρίο με την προσθήκη ενός ντράμερ κι όλα παίρνουν τη σωστή διάσταση του all time classic rock ’n’ roll άλμπουμ που έχει ένταση, ρυθμό, ζωντάνια και λόγο ύπαρξης.
Αμέσως μετά την κυκλοφορία του 4oυ δίσκου των Baby Guru, ο Prins Obi καταθέτει και την (2η) προσωπική του άποψη με ένα άλμπουμ που ο τίτλος είναι αποκαλυπτικός και δηλωτικός του περιεχομένου. Το αγαπημένο του μουσικό σύμπαν εκτίθεται εδώ και περιλαμβάνει από ποπ ψυχεδέλεια μέχρι progressive και από απλές μελωδίες μέχρι «συμφωνικά» έργα, όλα φτιαγμένα με αγάπη, μεράκι, ικανότητες και σεβασμό προς το ένδοξο παρελθόν.
Penny Dreadful - Pilgrimage
Ευτυχώς δεν μένουν ευλαβικά προσκολλημένοι στον ήχο της country/americana/desert αλλά εμπλουτίζουν δημιουργικά την προσέγγισή τους με άλλα στοιχεία και υλικά, αναζητώντας τη δική τους φωνή σε ένα δύσκολο μουσικό περιβάλλον. Μπορεί να είναι απλό για έναν Αμερικάνο να ασχοληθεί με τη λαϊκή του μουσική αλλά για έναν ξένο είναι πάντα μία πρόκληση που χρειάζεται λεπτή ισορροπία και οι Penny Dreadful φαίνεται πως τα καταφέρνουν.
Yiannis Kassetas - Northern Lights
Με τον 5ο του δίσκο ο γνωστός σαξοφωνίστας και συνθέτης της τζαζ επιχειρεί ένα φιλόδοξο βήμα προς πιο σύνθετες φόρμες και μουσικούς συγκερασμούς με τη συμμετοχή μιας πλειάδας καλών μουσικών της εγχώριας σκηνής που δίνουν στο δίσκο μία εκτελεστική εγκυρότητα αλλά –σε μερικές περιπτώσεις– οι ίδιες οι συνθέσεις δεν έχουν τα καύσιμα που χρειάζονται ώστε το ταξίδι να είναι πάντα γοητευτικό.
Δημήτρης Μυστακίδης - Amerika
Ακόμη ένας «δεσμός» μεταξύ ρεμπέτικων και μπλουζ. Έλληνες κιθαρίστες που μετανάστευσαν στην Αμερική στα πρώτα χρόνια του 20oύ αιώνα (Γιώργος Κατσαρός και Κώστας Δούσας) υιοθέτησαν διαφορετικά κουρδίσματα και ένα «τσιμπιτό» (finger picking) παίξιμο των χορδών, επηρεασμένοι από τους μπλουζίστες που συνάντησαν εκεί. Αυτό το παίξιμο αναβιώνει στο δίσκο του ο –πάντα καλός– Δημήτρης Μυστακίδης και τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν τότε στην Αμέρικα.
22°
