Ο Λι έχει αφήσει πίσω τη γενέτειρα του. Όταν ο αναπάντεχος θάνατος του μεγάλου αδελφού του τον φέρνει ξανά σε επαφή με το παρελθόν, βρίσκεται ταυτόχρονα κι αντιμέτωπος με την ανεπιθύμητη κηδεμονία του 16χρονου ανιψιού του.
Τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο όταν η μοίρα τον επιλέγει για να τον δοκιμάσει σκληρά και άδικα; Αυτό το ερώτημα σφραγίζει τη θεματική της συγκινητικής ταινίας του Κένεθ Λόνεργκαν («You Can Count on Me», «Margaret»). Πρόκειται για ένα επώδυνο αλλά αριστουργηματικό φιλμ για την απώλεια και τη θλίψη, που αφήνει σε δεύτερο πλάνο την αφόρητη θρησκοληψία και τον ιδεολογικό κομφορμισμό της συντηρητικής αμερικανικής κοινωνίας της ανατολικής ακτής, προκειμένου να αναδείξει το πραγματικό μεγαλείο του που δεν είναι άλλο από τη συναισθηματική και ψυχολογική ωρίμανση του ήρωά του. Ενός άντρα που βρίσκεται πέρα από το καλό και το κακό, μιας μορφής που στωικά υπομένει τις δοκιμασίες του με μοναδικό κίνητρο ζωής την καθημερινή επιβίωση. Η κινηματογραφική προσέγγιση της προσωπικής τραγωδίας του Λι δίνεται ψύχραιμα και χωρίς υπερβολές. Ο σκηνοθέτης με υποδειγματικά χαμηλότονη και ώριμη αφήγηση σκιτσάρει βήμα-βήμα το πρόσωπο που ανθρώπου που αλλάζει χαρακτήρα όταν μια σκληρή δοκιμασία τον φτάνει στα όριά του. Όσο παρακολουθείς τον βασικό χαρακτήρα του φιλμ, να περιφέρεται σαν νεκρός -ζωντανός στο παγωμένο σκηνικό της Μασαχουσέτης, τόσο περισσότερο βουλιάζεις στην απροσδιόριστη θλίψη του. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς έγνοιες, ένα «ρεμάλι» ανεπιθύμητο για πολλούς που ζει για το τώρα χωρίς να έχει καμιά ευθύνη. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Όταν αυτός ο παρίας, που η μοίρα δεν του έχει φερθεί και τόσο καλά μέχρι τώρα, καλείται σε μια δύσκολη φάση της ζωής του να αντιμετωπίσει την απώλεια του αγαπημένου του αδελφού και το μεγάλωμα του ανιψιού του, αδυνατεί να σηκώσει αυτό το βάρος για προσωπικούς λόγους (συμβουλή: αποφύγετε να διαβάσετε πολλές κριτικές για την ταινία γιατί ρισκάρετε να διαβάσετε μυστικά της πλοκής που αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της γοητείας της). Ώριμο φιλμ για τις ουλές της ψυχής που δεν επουλώνονται με το χρόνο, μια ιδιαίτερη ψυχαναλυτική σπουδή πάνω στην έννοια της τραγωδίας καθώς και μια πρωτότυπη οπτική στους οικογενειακούς δεσμούς (όλο το στόρι χτίζεται πάνω στη διαρκώς δοκιμαζόμενη σχέση θείου και ανιψιού) δοσμένη με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Το ιδανικό δέσιμο σκηνοθεσίας και σεναρίου, σφραγίζεται από τις θαυμάσιες ερμηνείες (3 υποψήφιες –Άφλεκ, Γουίλιαμς και Χέτζις– μεταξύ των συνολικά 6 του φιλμ) με τον ανεπανάληπτο Κέισι Άφλεκ να προβάρει από τώρα το κοστούμι του νικητή για Όσκαρ στην κατηγορία του Α΄ ρόλου.
Πρωταγωνιστούν: Ντέιν ΝτεΧάαν, Τζέισον Άιζακς, Μια Γκοθ
Φιλόδοξο στέλεχος αναλαμβάνει να φέρει πίσω το διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας του από ένα ειδυλλιακό αλλά μυστηριώδες «κέντρο ευεξίας» που βρίσκεται σε απομακρυσμένη περιοχή των Άλπεων.
Ατμόσφαιρα, μυστήριο και σύγκρουση λογικής-φαντασίας σε μια τύπου «Το νησί του μυστηρίου» (του Σκορσέζε με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο) ιστορία που επιχειρεί να «δέσει» χωρίς επιτυχία το μεταφυσικό στοιχείο με το ψυχολογικό θρίλερ. Το κατασκεύασμα σκηνοθετικά στέκεται μια χαρά (ο Γκορ Βερμπίνσκι ανέκαθεν λάτρευε τη βιρτουοζιτέ) με τη δυνατή κλειστοφοβική φωτογραφία και εφέ που φλερτάρουν με το σπλάτερ. Όμως όταν επιχειρούμε να αναλύσουμε όσα γίνονται στο «καταραμένο» άσυλο, το συμπέρασμα δεν είναι άλλο από ένα ανεγκέφαλο, παράλογο και τραβηγμένο σε ακραίο βαθμό αναληθοφάνειας σενάριο. Οι ρηχές αντιναζιστικές νύξεις, τα μονοδιάστατα πρόσωπα και οι αυθαίρετες σκηνές τρόμου βουλιάζουν το φιλμ περαιτέρω στην ανυποληψία.
Nορμανδία, 1819. Η νεαρή Ζαν, που πέρασε τα σχολικά της χρόνια σε μοναστήρι, παντρεύεται έναν ευγενή της περιοχής που αποδεικνύεται άπιστος και τσιγκούνης.
«Ο Θεός απεχθάνεται την αμαρτία της σάρκας, αλλά πάνω από όλα απεχθάνεται το ψέμα». Η φράση αυτή από το έργο του Γκι ντε Μοπασάν που διασκεύασε ο Στεφάν Μπριζέ («Ο Νόμος της Αγοράς») περικλείει όλη την έννοια του φιλμ. Η διάψευση των ονείρων της γεμάτης λαχτάρας για ζωή Ζαν γίνονται με τον πλέον ανώδυνο –όσο και φυσικό– τρόπο, αλλά το φιλμ κουβαλάει τα βάρη ενός τυπικού φιλμ εποχής που ξεκινάει από την υποτυπώδη θεατρικότητα και την προβλέψιμη αρτιότητα μιας καλλιτεχνικής μεν αλλά μάλλον άψυχης διεύθυνσης των δρώμενων.
Ο Σάμιουελ βλέπει την ανάλαφρη ζωή του να γίνεται θρύψαλα, όταν μια πρώην τού αφήνει το τριών μηνών παιδί του κι εξαφανίζεται.
Ο Ομάρ Σι («Οι άθικτοι») τυποποιείται επικινδύνως στο ρόλο του χαβαλέ τύπου που γλεντάει με πάθος τη ζωή αλλά κάποιος απρόβλεπτος παράγοντας τον προσγειώνει στην πραγματικότητα. Η κωμωδία του Γκελέν, που σάρωσε στη Γαλλία, ξεκινάει με την όπισθεν αλλά σταδιακά αναστρέφεται το αρχικό αρνητικό κλίμα όταν το άνοστο γαλλικό χιούμορ του πρώτου ημιώρου διαδέχεται μια απλώς συμπαθητική δραμεντί χαρακτήρων. Όλο το φιλμ είναι χτισμένο στην αφοπλιστική πιτσιρίκα που όσο μεγαλώνει στο «ξένο» Λονδίνο με την ιδιαίτερη οικογένειά της, τόσο περισσότερο κλέβει την παράσταση από το διάσημο πρωταγωνιστή χάρη στην τσαχπινιά και την ευρηματικότητά της.
Ακόμη
>>> Ο Κιάνου Ριβς στο John Wick 2 (* ½) (John Wick: Chapter 2) επιστρέφει ως cool εκτελεστής Τζον Γουίκ παρότι έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Αναγκάζεται όμως να επιστρέψει (όπως και στο πρώτο φιλμ, που ο γιος του ρώσου μαφιόζου έκανε το λάθος να σκοτώσει το σκυλάκι του), καθώς ένας παλιός εχθρός του δίνει ένα τεράστιο ποσό προκειμένου ο John Wick να βγει από τη μέση. Ό,τι περιμένετε να δείτε –δηλαδή ξύλο, χορογραφίες και καταιγισμός δράσης– σε ένα φιλμ που δεν υποδύεται κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι: η περιπέτεια για την περιπέτεια χωρίς πολλά λόγια.
18°
