Η εθνοσωτήριος που με πρωτοφανή ομοβροντία «γιορτάστηκε» χτες από τα social media, δεν μας βρήκε όλους στην ίδια ηλικία. Πολλούς από μας μάς βρήκε παιδιά, και μας έμπασε κατευθείαν στον τρομαχτικό κόσμο των μεγάλων χωρίς να προλάβουμε να γίνουμε έφηβοι. Ούτε γενιά του Πολυτεχνείου αλλά ούτε και βρέφη να ρωτάμε τι έκανες στη δικτατορία μπαμπά. Από μια άποψη υπήρξαμε τυχεροί που παραμείναμε ιστορικά αβάπτιστοι, που παραπέσαμε στη χαραμάδα της ιστορίας. Δεν υπάρχει καλύτερο παρατηρητήριο απ’ αυτό. Να εποπτεύεις τα πράγματα χωρίς προηγούμενη πείρα, χωρίς εξιδανικεύσεις, χωρίς επενδύσεις και χωρίς την αίσθηση της ιστορικότητας την οποία όμως μάθαμε να παίζουμε στα δάχτυλα παιδιόθεν.
Σ’ αυτή τη θέση και σ’ αυτό το στάδιο της ωρίμανσης, τον πρώτο λόγο τον έχει η όσφρηση. Μυριστήκαμε πράγματα που κανένας ιστορικός δεν μπορεί να αποδώσει και κανένας αυτόπτης δεν τολμάει να κατονομάσει. Τη σιωπή πρώτα απ’ όλα που, παρά τον σαματά των υποτιθέμενων εκδηλώσεων σύμπλευσης με τους χουντικούς, ήρθε και πλημμύρισε όλα τα σπίτια. Μάθαμε να ακούμε και το κιχ, το θόρυβο που κάνει ένα σηκωμένο φρύδι, μια λέξη που μετάνιωσε και δεν βγήκε, μια χειρονομία που έμεινε μετέωρη. Γιατί τότε κανείς δεν έλεγε τίποτα σε κανέναν, και μαθητεύσαμε σ’ αυτό, προετοιμάζοντας ένα μέλλον μελαγχολικό και παράδοξο. Εμάς δεν θα μας κατονομάσει ποτέ η ιστορία γιατί δεν προλάβαμε τα 60s και δεν καταλάβαμε τα 70s. Δεν πιάσαμε στασίδι στη γενιά του Πολυτεχνείου κι ούτε πήραμε πρέφα από την ανθοφορία της γενιάς του ’60, γιατί την ίδια εκείνη εποχή στη χώρα είχαμε ακόμα πολιτικούς κρατούμενους και εκτελέσεις σε αναμονή και έναν εμφύλιο που αντί να τον πενθήσουμε και να πάμε παρακάτω, τον αναζωπυρώναμε με κάθε δυνατό τρόπο.
Μια οσμή καμένου ξύλου ήταν τα παιδικά μας χρόνια και τα πατώματα των σπιτιών θράκα για αναστενάρηδες. Έτσι, για να μην κάψουμε τις κάλτσες μας, μάθαμε από νωρίς να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Βοήθησαν σ’ αυτό και οι γονείς μας που για να εξιλεωθούν για την αφωνία τους μας έστρεψαν από νωρίς προς τις ξένες γλώσσες. Μ’ αυτά τα λίγα αγγλικά και γαλλικά συλλαβίσαμε τον κόσμο μέσα από ξένες εφημερίδες και περιοδικά, από κινηματογραφιστές, τραγουδοποιούς και ζωγράφους. Ο στρατιωτικός διοικητής Μεσσηνίας ήταν για μας φιγούρα του Τουλούζ Λωτρέκ και η μυστική μας ζωή Bridge over troubled water.
14°
