Συμπληρώνεται μισός αιώνας απο το πραξικόπημα των συνταγματαρχων και τα τελευταία χρόνια η εκάστοτε αντιπολίτευση χρησιμοποιεί επικίνδυνα μια ρητορική που ουσιαστικά ρίχνει νερό στο μύλο των νοσταλγών του Παπαδόπουλου. Μεχρι το 2015 οι μεν μιλούσαν για χουντα, ενώ μετέπειτα οι δε κάνουν λόγο για καθεστώς. Πριν το 2015 πολλοί από τους σημερινούς υπουργούς κατακεραύνωναν στα κανάλια και στις πλατείες τη "δοσίλογη" τότε κυβέρνηση, ενώ σήμερα ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ισχυρίζεται οτί ο ΣΥΡΙΖΑ αν μπορούσε θα καταργούσε τις εκλογές. Στα social media η ρητορική είναι ακόμα πιο πολεμική και οι σχετικές κατηγορίες καθημερινότητα. Τα tweets και τα posts των πολέμιων του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με εκείνα των Συριζαίων πριν κάποια χρόνια. Ακόμα και η Λατινική Αμερική έχει συχνά πυκνά την τιμητική της. Ο πρωθυπουργός που κατηγορούσε τον Γιώργο Παπανδρέου για Πινοσέτ, σήμερα παρομοιάζεται από πολλούς αντιπάλους του ως ο Μαδούρο της Ευρώπης.
Ευτυχώς αυτές οι "επαναστατικές φαντασιώσεις" δεν ισχύουν στην πραγματικότητα. Αν ίσχυαν οι συγκεντρώσεις και οι πορείες θα ήταν παράνομες, το διαδίκτυο φιμωμένο, τα κανάλια θα έκαναν μόνο κυβερνητική προπαγάνδα και όσοι εξέφραζαν την αντίθεση τους στο "καθεστώς" θα είχαν προβλήματα με το νόμο.
Δυστυχώς, ούτε οι μεν ούτε οι δε φαίνεται να καταλαβαίνουν οτί εξομοιώνοντας το σήμερα με το 1967, βοηθούν την επιχειρηματολογία των νοσηρών νοσταλγών της χούντας.
Σε μια περίοδο που η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών σχετικά με τη λειτουργία της Δημοκρατίας συνδέεται με το ότι ολο και περισσότεροι έχουν την αίσθηση πως δεν επηρεάζουν τις αποφάσεις που αφορούν τις ζώες τους, η απάντηση δε μπορεί να είναι η απαξίωση της Δημοκρατίας με αφορισμούς που στόχο έχουν μικροκομματικά οφέλη, αλλά η ενδυνάμωση της. Αλλωστε η δημοκρατία ειναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαιρεση όλα τα άλλα που έχουν εφαρμοσθεί. Το οφείλουν -τα κόμματα- σε όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν το αιμα τους για την αποκατάσταση της, την περίοδο της επταετίας.
21°
