Είχε πάντοτε στομάχι από πέτρα ο κουμπάρος μου. Ευχαριστήθηκε επί 2 χρόνια την εξαιρετική κουζίνα του Ναυστάθμου Σαλαμίνας και του αντιτορπιλικού Θεμιστοκλής στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Έκτοτε, έτρωγε απίστευτες ποσότητες (ως career high είναι το ένα ολόκληρο ταψί μουσακά της μαμάς του, ένα μεσημέρι του 1989), έπινε κάμποσο και κάπνιζε κάνα πακέτο την ημέρα. Φυσικά, τώρα που πέρασαν τα χρόνια, μείωσε το φαγητό και το ποτό, αλλά δεν είναι και της υγιεινής διατροφής κιόλας. Προβλήματα με το στομάχι του δεν είχε ποτέ.
Μέχρι προχθές, το Σάββατο. Ακύρωσε έξοδο για μπίρες γιατί ένιωθε κάπως βαρύ το στομάχι. Επειδή το πρόβλημα επέμεινε, πήγε την Τετάρτη για υπέρηχο σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο. Δεν φάνηκε τίποτε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας με τις εξετάσεις ανά χείρας πάει στο γαστρεντερολόγο. Αυτός τις είδε, μετά ψηλάφησε, πίεσε, ζούληξε κοιλιά και στομάχι, τίποτε το ιδιαίτερο. Το ίδιο βράδυ ο κουμπάρος διπλώθηκε από τους πόνους. Του κόβει του Γκαστόνε και καλεί το ΕΚΑΒ, που φτάνει σε μισή ώρα. Τον πάνε σε δημόσιο Νοσοκομείο που εφημέρευε η γαστρεντερολογική του (λάθος το εφημέρευε για νύχτα, αλλά πώς να το πεις;). Πανικός! Με το ίδιο ασθενοφόρο τον τρέχουν σε άλλο Νοσοκομείο με εφημερεύουσα χειρουργική κλινική. Τον βλέπει ο εμπειρότατος γιατρός και τον βάζει στο χειρουργείο σε 10 λεπτά. Ο Γκαστόνε, παρά τους πόνους, ρωτάει:
«Μα, δεν θα πάρετε δεύτερη γνώμη;»
«Ποια δεύτερη γνώμη άνθρωπέ μου, εσύ πεθαίνεις!»
Οι εξετάσεις αίματος, καρδιάς κ.λπ. έγιναν on line στο χειρουργείο από δεκαμελή ομάδα ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Δύο τρύπες είχε ο νέος των 49 ετών στο στομάχι του. Δύο τρύπες, ανεξήγητο το πώς προέκυψαν! Τις έραψε στις δύο τη νύχτα ο καθηγητής, όλα εντάξει.
Στις εφτά το πρωί που πήγα να τον δω ήταν (περιέργως) περδίκι. Με 3 σωληνάκια για παροχέτευση διαφόρων υγρών και κάνα δύο για αποχέτευση άλλων. Στο ενδονοσοκομειακό δελτίο η πρώτη είδηση είναι το ότι σώθηκε. Πάει η κουμπάρα για τα γραφειοκρατικά και της λένε; «Α, εσείς είστε η γυναίκα του τύπου που σώθηκε χθες;» Ακούει τους γιατρούς να συζητάνε μεταξύ τους για έναν 49χρονο που πήγε μέχρι τον Άγιο Πέτρο, αλλά αυτός του έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία στα Χέρια των Ελλήνων Γιατρών σε Δημόσιο Νοσοκομείο (όλα τα αρχικά γράμματα με κεφαλαία).
