Στην εφορία της γειτονιάς μου (δεν λέω όνομα γιατί φοβάμαι τα… «αντίποινα») χρειάστηκε να προστρέξω για να πάρω φορολογική ενημερότητα. Έπρεπε να εξοφλήσω ένα χρέος τελών κυκλοφορίας, 300 ευρώ. Το έπραξα ηλεκτρονικά από το σπίτι μου και πήγα δύο μέρες μετά για να πάρω την ενημερότητα. Η υπάλληλος όμως ήταν κατηγορηματική: «Σε τέσσερις ή πέντε εργάσιμες, περάστε», μου είπε. Ρώτησα γιατί τέτοια καθυστέρηση. Μου απάντησε ως εξής «τι να σας πω, αν ερχόσασταν να πληρώσετε με την κάρτα σας ή με μια επιταγή, θα παίρνατε την ενημερότητα αμέσως». «Μα», ψέλλισα, «είναι σαν να μου λέτε να μην κάνω ηλεκτρονικές συναλλαγές για διευκόλυνσή μου, αλλά να περάσω υποχρεωτικά από εσάς για άμεση εξυπηρέτηση. Τότε, προς τι να εξοφλώ τα χρέη μου ηλεκτρονικά;». «Τι να σας κάνω, κύριε. Περάστε όποτε σας είπα» μου απάντησε και γύρισε την πλάτη για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της.
Δεν ξέρω πόσα και τι αλλάζει στη χώρα μας, αλλά η γραφειοκρατία είναι αχτύπητη. Μετέρχεται κάθε μέσο για να σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Όσο για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, βρίσκει τρόπο να εξουδετερώνει το όποιο πλεονέκτημα προσφέρεται στον φορολογούμενο. Το χειρότερο; Νιώθεις ανήμπορος να βρεις το δίκιο σου. Η εξουσία δεν αγγίζει ούτε τρίχα από την –τον υπάλληλο που σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο αναχρονισμός και η μιζέρια ζουν και βασιλεύουν.
14°
