Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι μια αναγκαία κοινωνική παροχή. Έχουν τόση σημασία για μια πόλη, όση έχουν το ηλεκτρικό, το νερό ή το τηλέφωνο για ένα σπίτι. Όχι μόνο γιατί αποτρέπουν την αλόγιστη χρήση του Ι.Χ αλλά, κυρίως, γιατί πολλοί δεν έχουν άλλη επιλογή: οι νέοι και οι πολύ ηλικιωμένοι, που δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν, και αυτοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αγοράσουν αυτοκίνητο. Γι’ αυτό η λειτουργία τους πρέπει να είναι συνεχής, τακτική, φθηνή και προσβάσιμη σε όλους.
Ειδικά στη Θεσσαλονικη, που δεν διαθέτει άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς, κάθε μέρα που περνάει χωρίς λεωφορεία είναι καταστροφική. Αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να είναι πια αποδεκτό με απάθεια και είναι υποχρέωση της πολιτείας να βρει τη λύση και του Δήμου να την πιέσει να το κάνει άμεσα. Αν συνεχιστεί, έστω και λίγο ακόμη, η πόλη κινδυνεύει να εξοικειωθεί με την απόλυτη απαξίωση της καθημερινότητάς της.
Για να μη συνεχίσουμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι, πρέπει να κινητοποιηθούμε δυναμικά, ώστε να γίνουν άμεσα τα παρακάτω υποχρεωτικά βήματα:
1. Να καλέσει και να συζητήσει τώρα ο υπουργός με τη διοίκηση του ΟΑΣΘ.
2. Να τους ανακοινώσει ότι επιθυμεί να ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ η υπάρχουσα σύμβαση, με βάση τη νέα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα και προς το συμφέρον του δημοσίου.
3. Να δοθούν άμεσα από την πολιτεία τα οφειλόμενα στούς εργαζόμενους, με δέσμευση του ΟΑΣΘ να πληρωθούν κατά προτεραιότητα.
4. Με βάση αυτά, τα λεωφορεία να βγούν αμέσως στους δρόμους, χωρίς να ξανασυμβεί στο μέλλον κάτι παρόμοιο.
5. Να προετοιμαστεί από τώρα ο διεθνής διαγωνισμός για τον μελλοντικό πάροχο του μεταφορικού έργου των λεωφορειακών γραμμών στη Θεσσαλονίκη, ώστε να σταματήσει το μονοπώλιο του ΟΑΣΘ.
Καλό είναι να γνωρίζουμε και τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει:
1. Να «επιστρατευθούν» (δήμαρχος) οι απλήρωτοι επί μήνες οδηγοί, που κάνουν την πιο δύσκολη (λόγω κυκλοφοριακού και έντασης) και κρίσιμη (για την ασφάλεια των επιβατών) δουλειά του κόσμου.
2. Να ζητάμε από την πολιτεία την ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ (δήμαρχος, πάλι - μα ποιος τον συμβουλεύει;) μιας σύμβασης που έχει υπογράψει η ίδια και που, αν γίνει, θα διακόψει ξανά επ’ αόριστο τη λειτουργία των λεωφορείων.
3. Να καθυστερούμε λόγω εμμονής και ιδεοληψίας (Σπίρτζης) να συναντηθούμε με έναν ιδιωτικό φορέα για να θέσουμε τους όρους της επίλυσης του προβλήματος.
4. Να καθυστερούμε τεχνητά την αποπληρωμή των δεδουλευμένων (Σπίρτζης, πάλι), λέγοντας πως θα τους πληρώσει απ’ ευθείας το Υπουργείο (κάτι που, προφανώς δεν γίνεται).
5. Να μαζεύονται υπογραφές με λάθος αιτήματα και λάθος διεύθυνση και παραλήπτη.
Η Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να ζήσει ούτε μια μέρα ακόμη χωρίς λεωφορεία. Είναι το οξυγόνο στην πόλη που πνίγεται.
22°
