Υπάρχουν ανθρωπολογικοί χαρακτηρισμοί που παρά τον φαινομενικό αρνητικό τους φορτίο διαθέτουν μία εξωτική γοητεία για τον ψυχισμό πολλών ατόμων. Είναι συνήθως πράγματα που συνδέονται με τα πάθη. Υπάρχουν ακόμη και συμπεριφορές ακραίας και προσχηματικής ευθιξίας και αυτοθυματοποίησης που εκτονώνονται με ασήμαντη αφορμή, και υπερβαίνουν σε ένταση και περιεχόμενο την πρόκληση. Ο συνδυασμός των δύο είναι μία ολόκληρη επικοινωνιακή και ψυχική, αλλά μάλλον ασυνείδητη μηχανοραφία. «Το ασυνείδητο εχει τη δομή της γλώσσας» έλεγε ο Λακάν. «Το εγώ είναι έξω από το ασυνείδητο» συμπλήρωνε.
Κάπως έτσι φαίνεται να αισθάνθηκε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου, που απέναντι στη βλακώδη αποστροφή του ψυχρόαιμου Ολλανδού Ντάισελμπλουμ περί ποτών και γυναικών των χωρών του Νότου, αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει, υπογράφοντας «ως μια πουτάνα του Νότου» με προσωποποιημένη εκρηκτικότητα και υπερπλειοδοτική αντιπαράθεση. Αντιπαράθεση που δεν είναι πολιτική, αλλά μόνο επικοινωνιακή.
Αυτή η υποτιθέμενη θεατρική «αυτοϋποτίμηση» της πρώην υφυπουργού Παιδείας είναι όμως μία φθηνή πρόζα ψευδοελευθεριακότητας, χαζοαθυροστομίας, ενός δήθεν φεμινιστικού ριζοσπαστισμού αλλά κυρίως μίας ναρκισσιστικής αυτοαναφορικότητας. Υπερπαρεξηγείται κάποια που προτάσσεται αυτόκλητα ως θιγμένη σχεδόν σε προσωπικό επίπεδο. Στοχεύει μόνο στη δημοσιότητα και στην ηρωοποίηση εξ ονόματος, υποτίθεται, των γυναικών. Σαν να έψαχνε με σπουδή την ελάχιστη αφορμή να ακιστεί με τον αυτοχαρακτηρισμό. Είναι γελοίο αισθητικά, αλλά ενδιαφέρον ψυχαναλυτικά.
11°
