Όταν δούλευα στο σχολείο και υποδεχόμασταν τα πρωτάκια, πρώτη μέρα στην πρώτη Γυμνασίου, μια χαζή γυμνάστρια τράβηξε ένα κοριτσάκι από τις γραμμές των κοριτσιών και το έβαλε στις γραμμές των αγοριών. «Είμαι κορίτσι, κυρία», έβαλε εκείνο τα κλάματα. Τι να πεις για το μυαλό της αλληνής που σκέφτηκε ότι το παιδί για να έχει κοντά μαλλιά και να φοράει τζινάκι τότε σίγουρα είναι αγόρι αλλά δεν το ξέρει.
Με εξοργίζει ακόμα και σήμερα αυτή η ιστορία αν και, ως μαθήτρια, κράτησα αταλάντευτα και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση τη θέση μου στις γραμμές των κοριτσιών, που όμως ούτε εκεί ήταν καλύτερα. Γιατί εκεί δεν χρειαζόταν μεν να αποδείξεις ότι είσαι κορίτσι, έπρεπε όμως να απολογηθείς και να τιμωρηθείς γι' αυτή σου την αυθάδεια. Ας μην τα επαναλαμβάνουμε, μπας και μας πουν φεμινίστριες οι άνετοι και οι κουλ. Ας έρθουμε καλύτερα στο σήμερα, και να 'ναι και πρωί και να 'χεις μόλις ανοίξει τα μάτια σου. Με εξαίρεση τον Γκρέγκορ Σάμσα που τα ξυπνητούρια του είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, ξέρετε εσείς κανέναν που να ανακλαδίστηκε και να είπε «ωραία μέρα σήμερα! Τι κάνουμε για να μη σκυλοβαρεθούμε; Α, το βρήκα! Ας ανακηρύξω τον εαυτό μου κορίτσι (ή αγόρι) για να αποκτήσει η ζωή μου λίγο σασπένς!».
Κι όταν λέμε σασπένς, εννοούμε σασπένς. Όχι από εκείνα τα στημένα που βλέπετε στο Breaking bad με κουβερτάκι φλις στα γόνατα και σας κόβεται το αίμα. Ας μην τα επαναλάβουμε όμως ούτε αυτά μπας και μας πουν «κινηματικούς» οι πολύ άνετοι και κουλ. Καλύτερα να μας πουν στυγνούς φιλελεύθερους που βλέπουν τα πάντα μέσα από το ματογυάλι της οικονομίας και, για την οικονομία της συζήτησης, ας αφήσουμε στην άκρη το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού που κι αυτό είναι μέρος της ατζέντας τους.
Άσχημα θα τους έπεφτε δηλαδή οι διεμφυλικοί άνθρωποι να βγουν από το κοινωνικό περιθώριο και να μπουν στην αγορά εργασίας, στο δημόσιο, στο επιχειρείν, στο ενοικιάζειν και στο συναλλάσεσθαι, με την ταυτότητα του φύλου τους και το όνομά τους εναρμονισμένο; Αλλά και οι τρομοκρατημένοι, αυτοί που δεν μπαίνουν σε αεροπλάνο αν ο διπλανός τους μυρίζει παστράμι, μήπως δεν θα ένιωθαν απείρως ασφαλέστεροι αν στο διαβατήριο της κυρίας αναγράφεται το όνομα της κυρίας και όχι το όνομα ενός κυρίου; Έλεος, κυρίες και κύριοι του δημοκρατικού φιλελευθερισμού. Τιμήστε τουλάχιστον τις αρχές σας και για τα υπόλοιπα βλέπουμε.
