Οι ευρωεκλογές στην πολιτική επιστήμη ονομάζονται εκλογές 2ης τάξης (υπό την έννοια ότι δεν δίνεται εντολή διακυβέρνησης). Συνήθως κρίνονται περισσότερο εσωτερικά διακυβεύματα και όχι ευρωπαϊκά, ενώ οι πολίτες έχουν την ευκαιρία να στείλουν πολιτικά μηνύματα χωρίς μεγάλο κόστος. To ίδιο συνέβη για ακόμα μια φορά στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής.
Στα θετικά της πρόσφατης αναμέτρησης ήταν η συμμετοχή η οποία άγγιξε το 60% (52,5% την προηγούμενη φορά). Αν μάλιστα οι ευρωεκλογές συνέπιπταν με τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, εκτιμάται ότι η συμμετοχή θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Οι μέχρι σήμερα αναμετρήσεις παρατηρούμε ότι πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα με τις εθνικές εκλογές το 1981 και το 1989, πριν τις εθνικές το 1984, το 1999 και το 2009 και μετά τις εθνικές το 1994 και το 2004. Οι τελευταίες (1994 και 2004) χαρακτηρίστηκαν ως εκλογές επιβεβαίωσης, συνέχεια δηλαδή των εθνικών, ενώ εκείνες του 1984 και του 2009 ως πρόδρομοι του αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών που ακολούθησαν. Η ανατροπή έγινε στις εθνικές εκλογές του 2000 όταν το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κερδίσει με διαφορά 1%, ενώ ένα χρόνο πριν είχε χάσει τις ευρωεκλογές με 3% από τη Νέα Δημοκρατία.
Και οι ευρωεκλογές του 2014; Νικητής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με 26,6% και διαφορά 3,9% από τη Νέα Δημοκρατία. Αν μάλιστα το επιτελείο του είχε αντιληφθεί από την αρχή ότι οι 3 κάλπες θα έφερναν 3 διαφορετικά αποτελέσματα και επικέντρωνε στον πολιτικό χαρακτήρα των ευρωεκλογών, ο απόηχος της νίκης του θα είχε ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Πέτυχε το «για πρώτη φορά αριστερά», αλλά δεν κατάφερε το «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Χαμένη η Νέα Δημοκρατία, αλλά με μια ήττα διαχειρίσιμη. Οι πολίτες αποδοκίμασαν την πολιτική της, αλλά δεν απαίτησαν να φύγει άμεσα από την κυβέρνηση.
Σε λίγους μήνες όλα δείχνουν ότι θα έχουμε εθνικές εκλογές με αφορμή την προεδρική εκλογή. Οι ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν εκλογές-πρόδρομος που δείχνουν την τάση για τις εθνικές εκλογές που ακολουθούν ή όχι; Θα έχουμε δηλαδή μια μάχη που το αποτέλεσμα της θα μοιάζει με εκείνο του 1984 και του 2009 ή με εκείνο του 2000; Με δεδομένο ότι η εποχή έχει αλλάξει και ότι οι ισχυρές κομματικές ταυτίσεις ανήκουν πλέον στο παρελθόν –στις ευρωεκλογές περίπου 4 στους 10 ψηφοφόρους άλλαξαν κόμμα προτίμησης σε σχέση με την επιλογή που είχαν κάνει στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2012– αντιλαμβανόμαστε ότι το εκλογικό σώμα συνεχίζει να είναι κινούμενη άμμος και η όποια πρόβλεψη μοιάζει παρακινδυνευμένη.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση το αύριο θα βαρύνει περισσότερο από το χθες στην επιλογή των πολιτών.
