Μερικά από τα πάμπολλα στοιχεία που οφείλονται αποκλειστικά στη δικτατορία του 1967-74 ή προϋπήρχαν μεν, αλλά υπεραναπτύχτηκαν τότε και επιβιώνουν μέχρι σήμερα, είναι τα εξής:
Α. Αντιδημοκρατία: Η Χρυσή Αυγή, το ΚΚΕ, ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, οι περισσότεροι των ΑΝΕΛ, η Λαϊκή Δεξιά, ένα μεγάλο μέρος του παλιού παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ είναι τα επιχειρήματά μου
Β. Ο θαυμασμός για τους δικτάτορες, ημιδικτάτορες ή επίδοξους δικτάτορες: Στάλιν, Λένιν, Πούτιν, Μαδούρο, Κιμ Γιονγκ Ουν, Τραμπ, Ερντογάν, Λεπέν και λοιποί έχουν στην Ελλάδα μεγάλη πέραση
Γ. Ο λαϊκισμός: κολακεία του λαού, απλοϊκή σκέψη «μαύρο-άσπρο», επίκληση του πλήθους, κομφορμισμός
Δ. Εθνικισμός: κυρίαρχος σε όλες σχεδόν τις πολιτικές παρατάξεις, υπόγεια ή φανερά. Κανείς δε φαίνεται να θυμάται ότι οι χειρότερες συνμφορές του ελληνισμού οφείλονται στον εθνικιστικό μαξιμαλισμό (1897, 1922, 1974)
Ε. Ορθοδοξία: Το ίδιο και χειρότερα. Η εκκλησία παραμένει σφιχταγκαλιασμένη με το κράτος, γραφιάδες σαν τον Ζουράρι ή τον Γιανναρά θεωρούνται διανοητές πρώτης γραμμής, ο Χριστόδουλος λίγο λείπει να ανακηρυχτεί άγιος
ΣΤ. Διαιρεμένη Κύπρος: Κανείς δε φαίνεται να θυμάται πως η χούντα έκανε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου τον Ιούλη του 1974, που προκάλεσε την τουρκική εισβολή
Ζ. Αντιδυτικισμός, ανορθολογισμός: εδώ δε χρειάζεται καν να φέρω παραδείγματα
Η. Αναβίωση της νεοκαθαρεύουσας και του νεολογιωτατισμού (θα γράψω, αργότερα, ειδικό κομμάτι γι’ αυτό)
Θ. Κρατισμός: Όλα μέσω του κράτους, όλα από το κράτος, καθαγίαση των «ημετέρων» ρουσφετιών, διορισμοί «ημετέρων», το κράτος - λάφυρο κ.λπ. Ακόμα ένα στοιχείο που διαπερνά οριζόντια το σύνολο των πολιτικών παρατάξεων
Ι. Αισθητική του κώλου: ούτε εδώ χρειάζεται να φέρω παραδείγματα.