Η Ελλάδα δεν προσέφυγε στο ΔΝΤ. Προσέφυγε στην ΕΕ, η οποία αποφάσισε ότι για δικούς της λόγους θέλει στη διαδικασία αυτή τη σύμπραξη του ΔΝΤ, κάτι που γενικεύτηκε και στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Η Ελλάδα συνεπώς είχε μία μόνο ευχέρεια: να αποδεχθεί ή να αρνηθεί τη λύση και να πτωχεύσει. Η μοίρα δεν αφήνει επιλογές στους ηττημένους. Άλλωστε, δεν μπορώ να φανταστώ χώρα να προσφεύγει μαζοχιστικά στο ΔΝΤ ως επιλογή! Και σίγουρα θα έβρισκα λίγο εξεζητημένη την άποψη ότι καλύτερα να πτωχεύσουμε, αλλά να μπορούμε να λέμε ότι δεν δεχθήκαμε το ΔΝΤ!
Πέρα από αυτό, η απάντησή μου είναι ότι δεν μ’ αρέσει να πτωχεύει η χώρα μου, ούτε η κοινωνία στην οποία ανήκω. Άπαξ και το ένδοξο πολιτικό, ηθικό και πολιτισμικό, αλλά και άκρως υποκριτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης, στο οποίο πίστεψα και θεωρώ ότι ανήκει και η δική μου γενιά, το κάτσαμε στη Φαλκονέρα, είναι γκροτέσκο να αναρωτιόμαστε αν θέλουμε να πάμε ή όχι στο ΔΝΤ. Ας το είχαμε απαντήσει νωρίτερα, όταν διαμορφώναμε τις επιλογές μας. Όμως, νωρίτερα κάναμε με ηρωικό ή σιωπηλό ή και ρητορικό τρόπο ό,τι μπορούσαμε για να πάμε εκεί που φτάσαμε. Μήπως τελικά ήμασταν και κάπως μαζοχιστές;
Ο Τάσος Γιαννίτσης είναι καθηγητής Παν/μίου Αθηνών, π. υπουργός.
20°
