Η κυβέρνηση έχει συνυπογράψει, ξεκινήσει, ανακοινώσει ή υπαινιχτεί το τελευταίο διάστημα μια σειρά πολιτικές ή οικονομικές πρωτοβουλίες και συμφωνίες, που μοιάζουν, σε πρώτο κοίταγμα, εντυπωσιακές. Λεπτομερέστερα:
Έξοδος της Ελλάδας από το καθεστώς των μνημονίων
Κλείσιμο του μακεδονικού θέματος, μετά τη συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων
Κλείσιμο των εκκρεμών θεμάτων Ελλάδας – Αλβανίας
Χωρισμός εκκλησίας – κράτους (πράγμα για το οποίο απαιτείται…)
…αναθεώρηση του Συντάγματος
«Σπάσιμο» της Β΄ εκλογικής περιφέρειας της Αθήνας σε τρία κομμάτια και της Αττικής σε δυο.
Ισχυρίζομαι ότι, όση σημασία και να έχουν όλα τα παραπάνω κι ακόμα κι αν προχωρήσουν και τελεσφορήσουν και τα έξι, δεν αλλάζει τίποτα στην καθημερινότητα των πολιτών, η οποία μάλιστα χειροτέρεψε και θα χειροτερεύει κι άλλο. Θεωρώ μάλιστα ότι η κυβέρνηση κάνει και διαφημίζει όλα τα παραπάνω -με ισχυρή δόση πατριωτισμού και εθνικισμού, σύμφωνα με την παγκόσμια μόδα- για να κρύψει την κάκιστη κατάσταση της καθημερινότητα των πολιτών, και ειδικά στην οικονομία.
Λεπτομερέστερα:
Ενώ το 1999 οι Έλληνες δούλευαν για το κράτος από την Πρωτοχρονιά μέχρι τις 19 του Μάη και μετά για πάρτη τους, το 2009 (έναρξη της κρίσης) δούλευαν για το κράτος μέχρι τις 28 του Μάη, το 2012 (αρχική κορύφωση της κρίσης) μέχρι τις 23 του Ιούνη, το 2013 και 2014 μέχρι τις 22 του ίδιου μήνα (μετά από προσπάθειες της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου), ενώ στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσέξτε: το 2015, μέχρι τις 26 του Ιούνη, το 2016 μέχρι τις 5 του Ιούλη, το 2017 μέχρι τις 6 του Ιούλη και τέλος, τη φετινή χρονιά, θα δουλέψουμε μέχρι τις 18 του Ιούλη. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι για σχεδόν 7 μήνες δουλεύουμε για το κράτος (άμεσοι φόροι, έμμεσοι φόροι, εισφορές) και πρέπει να ζούμε με τα χρήματα 5 μηνών και κάτι. Ki aυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι στην εποχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι φόροι έχουν αυξηθεί τρομερά και η Μέρα Φορολογικής Ελευθερίας μετατίθεται όλο και πιο πέρα μέσα στη χρονιά. (Πηγή: Στοιχεία από ΕΛΣΤΑΤ / ΚΕΦΙΜ, «Καθημερινή», 26.06.2018).
Οι συνεχείς απεργίες και στάσεις εργασίας στα Μέσα Συγκοινωνίας, την Εκπαίδευση, τα Νοσοκομεία, τους Δήμους και τα Ταμεία διαλύουν τη ζωή των πολιτών (δηλαδή, σε συνδυασμό με το προηγούμενο: ενώ οι φόροι μας αυξάνονται συνέχεια, η ποιότητα των υπηρεσιών που μας παρέχει το κράτος πέφτει συνέχεια)
Η άρνηση της Πολιτείας ν΄ αντιμετωπίσει επιθέσεις, καταλήψεις, καταστροφές και συναφείς βιαιότητες, ειδικά όταν έχουν «αριστερό πρόσημο» (βλέπε «Ρουβίκωνας», αλλά όχι μόνο) χειροτερεύει την καθημερινότητα των ανθρώπων στις πόλεις όλο και περισσότερο
Παρά τις υποτιθέμενες φιλολαϊκές ρυθμίσεις της κυβέρνησης, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες υφίστανται κατασχέσεις των (πενιχρών, συνήθως) εισοδημάτων, καταθέσεων και σπιτιών τους (μόνο το Μάρτη, σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ, έγιναν 21.275 κατασχέσεις καταθέσεων και εισοδημάτων, για χρέη ακόμα και 500 ευρώ. Σήμερα υπολογίζεται ότι γίνονται περίπου 1.000 κατασχέσεις / μέρα)
Η μείωση της ανεργίας (στο 21% κατά την ΕΛΣΤΑΤ και στο 27,5% κατά το ΙΝΕ /ΓΣΕΕ, με στοιχεία του Μάρτη 2018) επιτεύχτηκε με μισθούς πείνας (σχεδόν 40% κάτω από 700 ευρώ/μήνα) και κυριαρχία των λεγόμενων «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης (αποτελούσαν το 21% του συνόλου το 2009, ενώ είχαν φτάσει το 54,9% το 2017 και σήμερα είναι ακόμα περισσότερο)
Τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού, εκτός που δε σημαίνουν τίποτα για το μέσο πολίτη, έχουν επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό με την αλχημεία να μετατίθεται χρονικά η πληρωμή πολλών υποχρεώσεων του κράτους προς τους ιδιώτες πιστωτές του και προς άλλους που τους χρωστάει χρήματα
Μόλις προχτές ίσχυσε ο αυξημένος ΕΝΦΙΑ για το 20% περίπου των ιδιοκτητών ακινήτων (είναι αυτός που θα τον… καταργούσαν οι Τσίπρας – Καμμένος) και ο αυξημένος φόρος μεταβίβασης ακινήτων
Το προσφυγικό πρόβλημα, για το οποίο η κυβέρνηση έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης, δημιουργεί πλέον καταστάσεις τέτοιες, ώστε σε μερικά μέρη (ιδίως νησιά) μπορεί να εμφανιστούν ανεξέλεγκτα αρνητικά αποτελέσματα
Από το Γενάρη του 2019 ξεκινάει, ως γνωστόν, νέο και συμφωνημένο κόψιμο συντάξεων
Στο άμεσο μέλλον, το ότι η χώρα βγαίνει από το καθεστώς των μνημονίων και ξανοίγεται για δάνεια στην ελεύθερη αγορά, σημαίνει ότι θα δανείζεται με επιτόκιο τουλάχιστον 3 φορές ψηλότερο από το σημερινό. Τι σημαίνει αυτό; Αφού αποκλείεται η μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων (μόνιμοι και συμβασιούχοι παραμένουν διαχρονικά γύρω στους 620.000), των εξοπλισμών και των λοιπών μεγάλων κρατικών δαπανών, αυτό που αναμένεται είναι ακόμα εντονότερη αύξηση φόρων και περικοπή μισθών και συντάξεων για την αποπληρωμή των νέων δανείων.
Με βάση τα παραπάνω, ποιον ενδιαφέρει αν οι φόροι είναι μνημονιακοί ή μεταμνημονιακοί, παραμνημονιακοί ή αμνημονιακοί; Μπορεί του χρόνου η Μέρα Φορολογικής Ελευθερίας να φτάσει τον Αύγουστο. Η δε κυβέρνηση μπορεί, εκτός από το μακεδονικό, εκκλησιαστικό, εκλογικό κλπ να «λύσει» κάθε άλλο πρόβλημα που εκκρεμεί, αρκεί να μπορεί να φορολογεί, να έχει την εξουσία και να διορίζει τα δικά της παιδιά, παρουσιάζοντας μια εξωρραϊσμένη και διαφορετική εικόνα των πραγμάτων. Δυστυχώς γι΄ αυτήν όμως, οι άνθρωποι κρίνουν με βάση των τσέπη και την καθημερινότητά τους.
20°
