Ο Σταύρος δεν έχει ούτε 1%, ακούμε συνεχώς τις τελευταίες ημέρες από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως να είναι έτσι. Παραλλήλως, ακούμε ότι η αντίθεση του ΚΙΝ.ΑΛ στη συμφωνία για το Μακεδονικό δεν οφείλεται στο περιεχόμενό της, όσο στο γεγονός πως είναι αντίθετες οι μάζες και ιδιαίτερα αυτές που έχουν σχέση με το λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.
Ο Θεοδωράκης είναι αλήθεια πως δεν έχει «πολιτική ιστορικότητα» και οι αναφορές του είναι απλώς ένα πέρασμα στα νεανικά του χρόνια από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ. Για αυτό, άλλωστε, και δεν κουβαλάει βαρίδια. Η επαγγελματική του δραστηριότητα ήταν τέτοια που δεν του επέτρεπε πολλά πολλά με τα κόμματα.
Από την άλλη, τα λίγα χρόνια που είναι στην ενεργό πολιτική έχει επιδείξει απίστευτη πολιτικότητα, παρότι είναι εμφανές πως δεν έχει ίχνος κομματικής εμπειρίας. Και αυτό το πληρώνει, καθώς δεν συγκροτεί συμμαχίες, δεν κάνει προσωπικές συμφωνίες, δεν λειτουργεί με βάση τις ισορροπίες, δεν πολιτεύεται σύμφωνα με τις μετρήσεις. Απόδειξη το γεγονός πως όλες, κυριολεκτικά όλες, οι πολιτικές επιλογές που έχει κάνει είναι μειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία. Απόδειξη το γεγονός πως είναι ο πολιτικός που έχει δεχτεί την περισσότερη λάσπη, κυρίως από αυτούς που τώρα τον υμνούν και επισημαίνουν τη γενναιότητά του λόγω της στάσης του στο Μακεδονικό.
Ο Θεοδωράκης και κατ’ επέκταση το Ποτάμι ήταν το κόμμα που πρότεινε τις λύσεις εκείνες που, αν εφαρμοζόντουσαν, θα οδηγούσαν την Ελλάδα στο δρόμο του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης. Για το λόγο αυτό βρήκε απέναντί του όλες τις συντεχνίες και όλα τα κατεστημένα συμφέροντα. Οι οπαδοί του status quo είχαν εξαρχής μόνιμο στόχο τον Θεοδωράκη.
Βλέποντας, λοιπόν, τον τρόπο που πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια, θα τολμούσα να επισημάνω πως είναι γνήσιο τέκνο του ΚΚΕ Εσωτερικού. Υπερασπίστηκε με τον καλύτερο τρόπο τις παραδόσεις της ανανεωτικής αριστεράς, αυτές που επιβάλλουν την ιδεολογική αντιπαράθεση με επιχειρήματα, πολιτισμένο τρόπο και κυρίως προτάσεις. Δεν έκανε ποτέ στείρα αντιπολίτευση, δεν επέλεξε ποτέ τον πρόσφορο δρόμο της καταγγελίας. Για τον Θεοδωράκη το μόνο που δεν ισχύει είναι το «αυτές είναι οι αρχές μου, αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες».
Η στάση του στο Μακεδονικό ήταν η κορύφωση μιας διαδρομής που ενδεχομένως να τον οδηγήσει στο σπίτι του! Για την ιστορία, να θυμίσουμε πως το 1979 ο Ηλίας Ηλιού και ο Λεωνίδας Κύρκος, που ήταν φανατικοί πολέμιοι της ΝΔ και της δεξιάς, στήριξαν σθεναρώς τη διαδικασία ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Γιατί αυτό επέβαλαν οι αρχές τους. Κόντρα στο χείμαρρο του Ανδρέα και του κραταιού ΚΚΕ, που φώναζαν από κοινού «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Μπορεί να ηττήθηκαν, αλλά η ιστορία τους δικαίωσε!
19°
