Στην Ιταλία θα διεξαχθεί ειδική απογραφή αποκλειστικά για τους Ρομά. «Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε πολλούς από αυτούς» είπε ο Υπουργός Εσωτερικών και ακροδεξιός ηγέτης της «Λέγκας του Βορρά» Σαλβίνι. Θυμίζει τόσο πολύ τον Χάιντριχ και το δόγμα της «τελικής λύση για το εβραϊκό ζήτημα». Ημέρες του ’36.
Στη Γερμανία οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές κρατούν σε ομηρία την Μέρκελ για το προσφυγικό. Προ δύο εβδομάδων και διά νόμου επεβλήθη η ανάρτηση του χριστιανικού σταυρού σε δημόσια κτίρια και υπηρεσίες. Ακόμη και η Καθολική Εκκλησία αντέδρασε στο μέτρο αυτό. Οι Προτεστάντες επίσης. Το Μόναχο, την Κυριακή που μας πέρασε, γιόρτασε την ίδρυσή του. Το αίμα νερό δεν γίνεται.
Στην Ουγγαρία ο Βίκτορ Όρμπαν δεν κρατιέται. Παρενέβη με χαρακτηριστική ωμότητα κατά της συμφωνίας Αθηνών - Σκοπίων. Στηρίζει, παραβιάζοντας κάθε διπλωματική δεοντολογία, το εθνικιστικό VMRO. Μιλάμε για παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα τρίτης χώρας. Ψιλά γράμματα. Είναι πλέον ο ακροδεξιός γκουρού της εθνικολαϊκιστικής Ευρώπης, λατρεύει τον Πούτιν και προωθεί εξαιρετικά φιλολαϊκά μέτρα στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζει. Πρόκειται για το αλφαβητάρι του εθνικοσοσιαλισμού σε σύγχρονη μεταβιομηχανική - ψηφιακή εκδοχή. Διαμόρφωσε ένα πολιτικό μοντέλο. Το εξήγαγε στην Τσεχία, τη Σλοβενία, την Αυστρία, την Πολωνία. Αυταρχισμός, ξενοφοβία, πατριδολαγνεία, εθνικισμός, φιλεργατική πολιτική για ξεκάρφωμα, χριστιανοκεντρική ιδεολογία. Κάτι μεταξύ Μουσολίνι και Γκαίμπελς. Με πολύ Πούτιν και με κάποια νοσταλγία στην αυτοκρατορική Αυστροουγγαρία. Ένας αχταρμάς με ρευστό κολλώδη χυλό, που κυλά ανάμεσα από συρματοπλέγματα κατά μήκος των ευρωπαϊκών συνόρων στην πρώην Ανατολική Ευρώπη. Κυριάρχησε στην αρχή ελέω Αμερικανών. Όπως και οι ομόσταυλοί του στην Πολωνία, αργότερα στην Τσεχία, τώρα στη Σλοβενία, πριν στην Αυστρία, μετά στην Ιταλία. «Το Αίμα του Ταύρου», από το όνομα του ονομαστού κρασιού στην περιοχή του Έγκερ, ρέει και χρωματίζει με βαθύ βυσσινόμαυρο ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης. Το «αυγό» έχει σκάσει προ πολλού. Σε ορισμένες περιοχές της Ιταλίας (όχι του Βορρά, αλλά του Νότου) η κατάσταση θυμίζει αχνά την περίοδο που ο Μουσολίνι προετοίμαζε την άνοδό του στη Ρώμη. Τα φιδάκια έχουν φύγει από τη φωλιά.
Το συντηρητικό περιοδικό FOCUS και ο εκφραστής του γερμανικού βιομηχανικού και τραπεζικού κατεστημένου «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάνιε» απομονώνουν εκείνα τα ελληνικά κόμματα και πολιτικούς, οι οποίοι καταδίκασαν ή δεν στηρίζουν τη συμφωνία Ελλάδας -Σκοπίων. Συντάσσεται και η γαλλική «Λε Μοντ», η οικονομική «Χάντελσμπλατ», το «Ντερ Σπίγκελ», η «Ντι Βελτ». Συμφωνούν η «Νιου Γιορκ Τάιμς» και η «Ουάσιγκτον Ποστ». Μιλούν για «εθνικολαϊκισμό» εκ μέρους των αρνητών της συμφωνίας. Αφήνουν να εννοηθεί πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει το «Μοντέλο Όρμπαν» για το εσωτερικό του ακροατήριο. Εξηγούν πως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εκφράζει διαφορετικές απόψεις όταν συνομιλεί με δυτικούς πολιτικούς. Αφήνουν να εννοηθεί πως στο τέλος της ημέρας ο Μητσοτάκης θα επικυρώσει τη συμφωνία για το Μακεδονικό. Πιθανώς αυτά τα μέσα ενημέρωσης να γνωρίζουν περισσότερα από εμάς.
Οι Αμερικανοί χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο. Νόμιζαν πως η ένταξη της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ θα διασφάλιζε την εσαεί επιρροή τους σε αυτές τις χώρες. Δεν λογάριασαν σωστά. Το Ουκρανικό έφερε στην επιφάνεια όλες τις αντιφάσεις. Η Βουδαπέστη άρχισε να κοιτά λοξά προς τη Μόσχα. Μετά η Βαρσοβία. Μετά η Πράγα και Μπρατισλάβα. Βλέπετε, ο απόλυτος κυρίαρχος είναι ο σύγχρονος «Λευκός Πρίγκιψ», η GAZPROM, αυτός ο κολοσσός που ανεβοκατεβάζει διοικήσεις και εξαγοράζει πολιτικούς. Από τους αγωγούς της εξαρτάται η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ο Πούτιν ξέρει να παίζει τον άσσο που διαθέτει. Κρατά σε ενεργειακή ομηρία εκατοντάδες εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες. Οι αμερικανοί κατάλαβαν τι τρέχει αλλά κατόπιν εορτής. Τρέχουν να μπαλώσουν τα πράγματα.
Στη γειτονιά μας τα πράγματα εξελίσσονται με υψηλότερες ταχύτητες από το αναμενόμενο. Αμερικανοί και Γερμανοί επιθυμούν να δουν τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία και το Μαυροβούνιο στην Ε.Ε. μέχρι το 2025. Η Βοσνία Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο και η Αλβανία μάλλον θα χάσουν αυτό το τρένο. Το Παρίσι «στυλώνει τα πόδια». Τα Τίρανα επιχειρούν την ύστατη στιγμή να «σκαρφαλώσουν» στο τελευταίο βαγόνι αυτού του συρμού, αλλά είναι δύσκολα τα πράγματα. Το Σαράγιεβο εξακολουθεί να είναι μία χαίνουσα πληγή. Ένα «εργοστάσιο» αποσταθεροποίησης. Το πείραμα «Γκένσερ» απέτυχε. Η διπλωματική ακροβασία μεταξύ Μουσουλμάνων, Σέρβων και Κροατών είναι αδιέξοδη. Η Ρωσία θέλει να παίζει και σε αυτή τη σκακιέρα. Ποτέ, άλλωστε, δεν αποχώρησε. Απλώς στην παρούσα φάση δίνει τη μάχη για μικρότερες δυνατές απώλειες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν δέχτηκε σχέδιο επίλυσης του Μακεδονικού. Δεν είναι δα κανένα κορόιδο. Η Ρωσία το έστησε στην αρχή, το κληρονόμησε ο Στάλιν, το διατήρησαν οι επίγονοι. Τους ξέφυγε η Βουλγαρία, η οποία πέρασε στο δυτικό στρατόπεδο, αλλά τους έμειναν κάποια ερείσματα. Ορισμένα στη Σερβία όπου το «μοντέλο Όρμπαν» είναι δημοφιλές, το VMRO στα Σκόπια που είναι δικό τους παιδί και κάποιες «εξωθεσμικές» δομές στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, σε συλλογικότητες, σε επιχειρηματικούς κύκλους, και βεβαίως στην Κύπρο όπου τα πράγματα άρχισαν και εκεί να μην πηγαίνουν καλά για τη Μόσχα. Ξεσηκώθηκε και η Εκκλησία της Κύπρου κατά του ρωσικού παράγοντα. Βλέπετε, το φυσικό αέριο είναι μία μεγάλη πρόκληση. Αμαρτία σκέτη.
Πολλοί είναι αυτοί που προβλέπουν πως η Μέρκελ μπορεί και να μη βγάλει αυτό το καλοκαίρι. Πως, πολιτικά, η Γερμανία πάει σε ακήρυχτες εκλογές. Πως η γερμανική κεντροδεξιά δέχεται τώρα με καθυστέρηση την πίεση που δέχτηκε και πλήρωσε στο ακέραιο η γερμανική σοσιαλδημοκρατία. Αν ζούσε ο Μπρεχτ θα έγραφε το «Η καθυστερημένη εκδίκηση της Βαϊμάρης». Κάποιος άλλος πρέπει να το γράψει. Τότε η Γερμανία, ηττημένη, πάμπτωχη, με τερατώδη ανεργία, κατέθεσε την ψήφο της στους Ναζί όταν και μετά την κρίση του 1929 η δημοκρατία παραδόθηκε διά της κάλπης. Τώρα με μία Γερμανία πάμπλουτη, με τερατώδη πλεονάσματα, χωρίς καθόλου ανεργία αλλά με πασιφανές έλλειμμα ταυτότητας, αυτός ο γίγας με οικονομική ισχύ αλλά με χαμηλό πολιτικό ειδικό βάρος, χωρίς στρατιωτική ισχύ (το φαντάζεστε τι θα γινόταν διαφορετικά;), αυτή η Γερμανία παραδίδεται αργά και σταθερά σε μία νέα ακροδεξιά. Η Μέρκελ δεν είναι Χίντεμπουργκ, ούτε οι «Εναλλακτικοί» είναι Ναζί. Η προοπτική, ωστόσο, είναι αμείλικτη. Οι δημοκρατικές εφεδρείες στη χώρα του Γκαίτε στερεύουν. Το «φυσικό στρατηγικό βάθος», η «Mittel Europa», αποτελεί γεωπολιτικό κληροδότημα από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει το Βερολίνο. Πάντα το επιχειρούσε και πάντα μέτραγε ήττες. Σαν το σκυλί που κυνηγά παθιασμένα την ουρά του.
Με αυτά τα δεδομένα εκτός συνόρων και με την πολιτική πενία να κυριαρχεί εντός, θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα. Το σκηνικό που στήθηκε, αυτό της εθνικιστικής μισαλλοδοξίας και του διχασμού, εθνικού και κοινωνικού, προοιωνίζεται τον ευτελισμό ακόμη και των τελευταίων εφεδρειών πολιτικής που διασώθηκαν στη χώρα μετά το 2010. Οι «γραμμές» ήδη μπερδεύονται. Τα μέτωπα θα εμφανίζονται πίσω από παραπέτασματα καπνού. Αν o Ισμαήλ Κανταρέ ξανάπιανε το μολύβι θα έγραφε κάτι για τον «Μακεδονικό Κύκλο» στους πρόποδες του Γράμμου, αντικαθιστώντας τον ξεχασμένο - ξεπερασμένο «Θηβαϊκό» και τη θεϊκή κατάρα στον Κάδμο. Αν ζούσε ο Αγγελόπουλος θα ξανάστηνε τον «Μεγαλέξανδρο», αυτή τη φορά με σκηνικό τον Αχέροντα και τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Χάος, σε νέο σενάριο του αναστημένου Πιραντέλο. Οι θεοί, βλέπετε, καταράστηκαν εκ νέου τις σκιές που σαλεύουν πάνω στις αρχαίες πέτρες του θεάτρου της Δωδώνης και τους μετέτρεψαν σε δαίμονες.
24°
