«Ο ανασχηματισμός δεν ήταν ευρύς, νομίζω ότι είναι συμβολικός» είπε σε συνέντευξή του ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Κατρούγκαλος. Τι συμβολίζουν τελικά οι κυβερνητικές αλλαγές; Κι ακόμα: είναι η κυβερνητική αναδόμηση οιωνός για επίσπευση των εκλογών;
Σε ανύποπτο χρόνο, στα τέλη της περασμένης χρονιάς, ένα υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος, διαψεύδοντας τότε τα σενάρια ανασχηματισμού, έλεγε: «Αν γίνει ανασχηματισμός, τότε θα σηματοδοτεί την πορεία προς τις εκλογές».
Αν όμως -λέμε, αν- το νέο κυβερνητικό σχήμα πράγματι είναι προμήνυμα κάλπης, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά για τον πρωθυπουργό.
Πρώτον, ο ανασχηματισμός κατά γενική πεποίθηση έγινε «στο πόδι», αναγκαστικά, μετά τις παραιτήσεις του κ. Παπαδημητρίου και της κα. Αντωνοπούλου με ό,τι αυτό σημαίνει και επικοινωνιακά. Ο κ. Τσίπρας έπαιξε «άμυνα» με τις αλλαγές που προώθησε, παρά έδειξε ότι ενδιαφέρεται για την «τελική έφοδο» προς την «καθαρή έξοδο».
Δεύτερον, η επιλογή του κ. Φώτη Κουβέλη να μπει στο κυβερνητικό σχήμα συγκέντρωσε την προσοχή -και μπαράζ επικριτικών σχολίων- των πάντων, αφήνοντας στο περιθώριο κάθε επιχείρημα περί «παραγωγικού σχήματος». Ο πολιτικός που θα μπορούσε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας -με τη χώρα να αποφεύγει περιπέτειες κόστους τουλάχιστον 100 δις ευρώ…-, καλείται να προσφέρει υπηρεσίες στην κυβέρνηση υπό τις εντολές του υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου.
Τρίτον, το επιχείρημα για διατήρηση ισορροπιών με την παραμονή των περισσότερων υπουργών και υφυπουργών στο κυβερνητικό σχήμα δεν συνοδεύεται κατ’ ανάγκην από θετικό πολιτικό φορτίο. Αν έχουν βάση οι πληροφορίες για την επιθυμία του πρωθυπουργού να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών ο κ. Νίκος Παππάς και το βέτο που πρόταξε ο κ. Τσακαλώτος, τότε μάλλον πρόκειται για αποφυγή πρόκλησης εσωκομματικών συγκρούσεων, με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Όλα αυτά μόνο οργανωμένο σχέδιο φυγής προς τις κάλπες δεν σηματοδοτούν. Από την άλλη όμως, καταγράφουν τα αυξανόμενα προβλήματα και αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τόσο στη διαχείριση των εσωτερικών μετώπων όσο και σε κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ο ανασχηματισμός αναδεικνύει και μια άλλη πτυχή: ότι σώθηκαν οι εφεδρείες και εξανεμίστηκαν τα ανοίγματα προς άλλους χώρους. Οι τελευταίες ελπίδες για συγκλίσεις με το Κίνημα Αλλαγής -που είχαν βρει ευήκοα ώτα και εντός του Κινήματος- σκόρπισαν μετά τα ρήγματα που προκάλεσε η υπόθεση NOVARTIS. Στο δόγμα «ή εμείς ή αυτοί», που ενεργοποιήθηκε πλήρως πρόσφατα, το φάσμα του «εμείς» συρρικνώθηκε δραματικά -και αυτό αποτυπώνεται στην παντελή έλλειψη εναλλακτικών λύσεων με την προσθήκη, έστω, κάποιων προσωπικοτήτων του ευρύτερου χώρου.
Το συμπέρασμα; Ο ανασχηματισμός έρχεται να προστεθεί στην αλυσίδα ατυχών πολιτικών χειρισμών της κυβέρνησης, που «δεν της βγήκαν». Ο πρωθυπουργός πλέον δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να διαχειρίζεται χωρίς αντίπαλο την πολιτική ατζέντα. Ο ανασχηματισμός σηματοδοτεί για το Μαξίμου περίσσευμα πολιτικής αδυναμίας και έλλειμμα «φυγής προς τα εμπρός». Συνεπώς, το εκλογικό δίλημμα για τον πρωθυπουργό περιπλέκεται -κυρίως γιατί αναγκάζεται να επιλέξει τον χρόνο των εκλογών υπό καθεστώς πίεσης, δυσκολιών και ενός ιδιότυπου πολιτικού απομονωτισμού. Γι' αυτό και η απάντηση στο ερώτημα για τις πρόωρες εκλογές καθίσταται πιο απρόβλεπτη από ποτέ.
20°
