«Το ήσυχο νερό τρυπάει το βουνό» λένε κάποιοι. Και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φαίνεται ότι κινείται με βάση αυτή τη ρήση την οποία ακολουθεί ως «πολιτική τακτική» κατά τη δεκαετή θητεία του. Σε αντίθεση με τον μακαριστό Χριστόδουλο που έκανε φοβερή φασαρία ακόμη και για τα μικρά χάνοντας έτσι το δίκιο του σε πολλές περιπτώσεις.
Διανύοντας πλέον την πρώτη του δεκαετία στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, ο κος Ιερώνυμος απέδειξε ότι τα ισχύοντα στη διοικούσα Εκκλησία δεν μεταρρυθμίζονται παρά τις προσδοκίες που είχαν πολλοί από τον ίδιο.
Αρκεί να δει κανείς πού βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις της Ελλαδικής Εκκλησίας με το Φανάρι. Επί εποχής Χριστοδούλου, ως αντιπολιτευόμενος πόλος του τότε, ο κος Ιερώνυμος είχε ταχθεί στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριάρχη –είχε ταυτιστεί μαζί του κυρίως γύρω από το ζήτημα των Ιερών Κανόνων που διέπουν το καθεστώς των μητροπόλεων των λεγομένων Νέων Χωρών (της Βόρειας Ελλάδας)– αποκτώντας ισχυρούς δίαυλους επικοινωνίας μαζί του, παρά το γεγονός ότι το θέμα αυτό ήγειρε και εθνικά ζητήματα. Σήμερα ο κος Ιερώνυμος ακολουθεί πλέον στο ζήτημα αυτό τη «γραμμή» Χριστοδούλου χτίζοντας ακραίως εχθρικές σχέσεις με τον κο Βαρθολομαίο.
Αλλά και στο αγαπημένο θέμα πολλών «προοδευτικών» συμπολιτών μας για το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας με τους ιστορικούς αγώνες που είχε δώσει ο Χριστόδουλος, όχι μόνο δεν ισχύει το «τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» αλλά ο λόγος του aρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στα πολιτικά ζητήματα ενισχύθηκε σε ακραίο βαθμό. Έτσι βλέπουμε την Εκκλησία να αναμειγνύεται σε θέματα που άπτονται της νομοθετικής δικαιοδοσίας της Πολιτείας με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της παρέμβασης του κου Ιερώνυμου στην αποπομπή του Νίκου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας αλλά και σ’ ό,τι αφορά τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, καθώς επίσης και στο νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου.
Συχνά–πυκνά η κυρίαρχη γραμμή της Ελλαδικής Εκκλησίας ξεπερνάει ακόμη και τις πιο συντηρητικές φωνές των ακραίων εθνικιστικών ομάδων αναδεικνύοντας το σκοταδιστικό πρόσωπο της θρησκείας.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί η νέα παρέμβαση της εκκλησίας στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ, καθώς προβληματίζει η στάση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Η απόφαση της ΔΙΣ για σύγκληση της Ιεραρχίας στις 7 και 8 Φεβρουαρίου δείχνει ότι η Εκκλησία δεν θα εγκαταλείψει εύκολα τη θέση της για το εθνικό αυτό ζήτημα.
24°
