Οι μόνοι που ξαφνιάστηκαν από την εικόνα του Τσακαλώτου να κοπανάει περιχαρής το σφυράκι της Wall της Street είναι όσοι δεν ξέρουν οτι ο Τσακαλώτος είναι ένας πάμπλουτος γόνος μεγαλοαστικού τζακιού που «πολεμάει» τον καπιταλισμό με την ανεμελιά του ανθρώπου που ξέρει ότι πάντα θα έχει την εύνοια του συστήματος και όσοι δεν έχουν δει Έλληνα «αντικαπιταλιστή» σε πολυκατάστημα του εξωτερικού. Με λίγα λόγια, αυτοί που ξαφνιάστηκαν στη θέα του Ευκλείδη να χαίρεται στον καθεδρικό του καπιταλισμού σαν παιδάκι στο λούνα παρκ, δεν ήταν πάρα πολλοί και όλοι τους πρέπει να νομίζουν ότι ο Αλέκσης είναι ηγέτης με κύρος στο εξωτερικό.
Στους υπόλοιπους, η εικόνα ήταν πιο οικεία κι από την εικόνα της Ελένης της Λουκά να διακόπτει ζωντανό τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Αλλά κάτι της έλειπε. Της έλειπε μια μουσική υπόκρουση. Όχι για να συνοδεύσει απλώς την εικονα, αλλά για να την αναδείξει. Για να την κάνει φάρο φωτεινό για τους αγωνιστές του παρόντος και του μέλλοντος. Της έλειπε αλλά πια δεν της λείπει.
Παρακαλώ, υψώστε το χέρι, σφίξτε τη γροθιά και απολαύστε αντικαπιταλιστικά, επαναστατικά και υπεύθυνα.
23°
