Σε ηλικία 63 ετών απεβίωσε ο Δημήτρης Κουμάνταρος, στέλεχος του Ποταμιού και αγωνιστής της Δημοκρατίας. «Πάντα πολιτικά ενεργός απείχε από το 1980 από κομματικές δραστηριότητες μέχρι το 2014, όταν εντάχθηκε από την πρώτη στιγμή στο Ποτάμι», αναφέρει η ιστοσελίδα του κόμματος.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη 22 Μαρτίου στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών στις 15.00.
Ο Δημήτρης Κουμάνταρος ήταν στέλεχος του ΕΚΚΕ (Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας) και ένας από τους βασικούς συνδικαλιστές της μεταδικτατορικής ΕΦΕΕ.
Όπως έγραφε σε μια παρέμβαση του, στο Facebook, λίγες μόλις μέρες πριν: «Ονειρεύομαι έναν ξεσηκωμό. Ενάντια στην αδιαφάνεια, στη διαφθορά, στην κομματοκρατία, στην αναξιοκρατία. Ενάντια στη διχαστική λογική, στο φανατισμό, στην προχειρότητα και στην τσαπατσουλιά».
«Είναι το τελευταίο μήνυμα που έλαβα στις 5 Μαρτίου από τον Δημήτρη Κουμάνταρο», σχολιάζει και ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης σε ανάρτησή του προς τιμή του εκλιπόντος στελέχους του κόμματός του.
Ο κ. Θεοδωράκης συνεχίζει: «Το βράδυ της 19ης Μαρτίου ο Δημήτρης πέθανε. Τον γνώρισα δημοσιογράφο τη δεκαετία του ‘80. Μελετημένος, γοητευτικός και θαρραλέος. Η χωροφυλακή το ’74 τον είχε χαρακτηρίσει 'λίαν επικίνδυνο και ανατρεπτικό'. Διαβάστε τι έγραφαν τότε οι εφημερίδες: 'Η Υποδιεύθυνσις Ασφαλείας επέτυχε την εξάρθρωσιν δύο ακόμη συνομωτικών και λίαν επικινδύνων κομμουνιστικών οργανώσεων, αι οποίαι είχον αναπτύξει πλουσίαν ανατρεπτικήν και αντεθνικήν δράσιν. Οι συλληφθέντες ως ηγετικά στελέχη των δύο οργανώσεων είναι οι εξής:
[...]
Κουμάνταρος Δημήτριος, γεν. 1954 εις Αθήνας, φοιτητής Νομικής. Μέλος του ΕΚΚΕ και ηγετικό στέλεχος της ΑΑΣΠΕ. Ήτο παράνομος υπό ψευδώνυμόν ΦΩΤΗΣ».
O Φώτης της αντίστασης ξανάγινε Δημήτρης μετά την πτώση της δικτατορίας. Πήρε μέρος στο φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα, μέχρι το 1980. Από τότε έμεινε για 25 χρόνια ανένταχτος - έτσι το έλεγε ο ίδιος.
Την αντιδικτατορική του δράση δεν την είδε ποτέ, διαβατήριο για πολιτική καριέρα ή για μια ξεκούραστη αργομισθία. Κι ας τον είχαν σαπίσει στο ξύλο μετά την κατάληψη της Νομικής.
Και το 2014 ήταν από τους πρώτους που μπήκανε στο Ποτάμι (η φωτογραφία του είναι από την ομιλία του στο πρώτο μας συνέδριο στο Λαύριο). Όχι ότι μας χαριζόταν. Ούτε στον εαυτό του χαρίστηκε ποτέ.
Τον αγαπούσαμε πολύ τον Δημήτρη. Ήταν πολύτιμος. Ανιδιοτελής. Υπερήφανος. Ευαίσθητος.
20°
