Αν είναι λίγα πράγματα στη ζωή που δεν έχουν όρια, ανάμεσά τους είναι και αυτά που αφορούν τον θάνατο. Έχουν τον τρόπο να δημιουργούν νέες και ταυτόχρονα να ξεπερνούν όλες τις αποθηκευμένες πληροφορίες που έχουν οι άνθρωποι για τους τρόπους με τους οποίους ο θάνατος συμβαίνει.
Όσο πιο αρχέγονα είναι αυτά που κινητοποιεί η εικόνα του θανάτου τόσο πιο αυτόματες είναι αντιδράσεις. Το δυστύχημα στην εθνική οδό έχει και αυτά αλλά και αρκετά άλλα για να εξεγερθεί ο κοινωνιολογισμός του καθενός. Να πατήσουν γκάζι οι αυτοματισμοί και οι γενικεύσεις και να παρασύρουν συλλογικές στάσεις και συμπεριφορές.
Στο εξωφρενικό βίντεο που –ασχέτως από την άστοχη και κίτρινη διαδικτυακή δημοσιογραφική προβολή– η τραγωδία των λίγων δευτερολέπτων φαίνεται να ξεπερνά κάθετι που θυμόμαστε να έχουμε δει σε ελληνικό δρόμο. Μόνο που αυτά τα φρικιαστικά δευτερόλεπτα αποτυπώνουν την κορυφή του παγόβουνου. Όλο το υπόλοιπο, τη βάση πάνω στην οποία κορυφώνεται η ανείπωτη τραγωδία δεν φαίνεται. Και με τη διαφορά ότι κάθε τραγωδία έχει τη δική της μοναδικότητα.
Πέρα από τους αυτονόητους διδακτισμούς, μια τεράστια, συμπαγής και άθραυστη νοοτροπία στήνει καθημερινά τέτοια σκηνικά συμφορών. Οι βολίδες που σκοτώνουν στους δρόμους έχουν οδηγούς, ανθρώπους δηλαδή. Πολύπλοκους μηχανισμούς που δεν φύτρωσαν ούτε παρήχθησαν σε εργαστήρια. Γεννήθηκαν, μεγάλωσαν σε οικογένειες, έμπαιναν στα αυτοκίνητα των γονιών τους, πήγαν σχολεία, έβλεπαν τηλεόραση, έπαιζαν παιχνίδια, διάβαζαν εφημερίδες , ποτίζονταν με συγκεκριμένες συνήθειες, συμπεριφορές, κανόνες. Με δυο λόγια, έχουν συνειδήσεις που καλλιεργούνται με όλες τις εξωτερικές και εσωτερικές διαδικασίες που γνωρίζουμε ή πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε.
Πέρα επίσης και από τους ανέξοδους ισχυρισμούς «ο γιος του πλούσιου με την Πόρσε», ας σκεφτούμε πόσοι, το βράδυ της Κυριακής, ξημερώματα Καθαράς Δευτέρας, είδαν το βίντεο στα κινητά τους οδηγώντας… Το βίντεο της δολοφονίας αλλά και αυτοκτονίας μαζί; Πολλές φορές, όσο πιο σύνθετες είναι οι τραγωδίες τόσο πιο γήινες είναι οι αιτίες τους…
21°
