Tο φυλλάδιο βγήκε από την εφημερίδα σαν γλώσσα από στόμα του φιδιού. Travel Plan, φίλε, ή Manos, δεν έχει σημασία. Ένα φοινικόδενδρο και μία γκόμενα πάνω σε εξωτική αμμουδιά. Πιθανότατα όλα ψεύτικα είναι, αλλά, εν προκειμένω, το δύσκολο είναι να βρεις την γκόμενα. Εκεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα πας. Θα πουλήσεις κανένα χαρτί ή, δεν πάει στο διάολο, θα πάρεις ένα δάνειο. Όχι στο Μπαλί, προς Θεού, όχι στο Μπαλί. Καλύτερα να πας στο Λουτράκι, αν είναι να πας στο Μπαλί. Θα ξημερώσει παραμονή Χριστουγέννων, θα έχεις hangover από τα ποτά και θα σου χτυπήσουν την πόρτα του bangalow ελληνάκια για να σου πουν τα κάλαντα. Σρι Λάνκα, που έχει λιγότερο κόσμο και μικρότερο κίνδυνο να πέσεις επάνω σε γνωστό. Βιέννη πήγαμε πέρσι και δεν ξανακάνουμε την ίδια μαλακία. Στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία, ρε φίλε, αν έχεις τον Θεό σου. Και χτυπούσε το κινητό του άλλου με την «Τζουτζούκα».
Τον είχε δει στην τηλεόραση η παρέα από την Αράχωβα και πήραν να του κάνουν πλάκα. Και μετά ήταν ο εφιάλτης με τα κωλόπαιδα που έτρεχαν στην πλατεία και από πίσω η μαλάκω η μάνα τους, να τους φωνάζει να μην κρυώσουν. Το καλοκαίρι στο νησί φοβούνται μην πνιγούν, το χειμώνα μην κρυώσουν. Και δεν ψοφάει κανένα, ρε πούστη μου. Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί εμείς να την κάνουμε για Ζαγόρια. Ναι, καλός, ωραίος ξενώνας με τζάκι στο δωμάτιο και φασολάδα σε μεγάλο τραπέζι, ξέρεις και καλά όλοι μαζί Christmas Eve, να ακούγεται διακριτικά το σαξόφωνο και ο Dean Martin, ενώ εσύ κοιτάς το χιόνι. Μαγεία, φίλε. Θα το χαρούν και ο σκύλος με το τζιπ. Να τα βάλω να πατήσουν λίγο χιόνι, τα πονάω και τα δύο στην πόλη. Να πάρουμε όλοι μια ανάσα, δεν πάει άλλο η μιζέρια, το κέρατό μου μέσα. Γαμώ.
Tι είναι αυτό στο πάνω χείλος σου; Έφαγες κουραμπιέ ή ετοιμάζεσαι να περάσεις καλά τις γιορτές, κουφάλα; Τι παθαίνουν όλοι και βγάζουν ένα δίσκο με κουραμπιέ; Και δεν υποφέρεται το κιτς αυτών των καλαθιών. Γιατί σώνει και καλά να είναι καλάθι; Η διαφημιστική που δουλεύει η Ρίτα στέλνει μεταλλικό κουτί με ένα malt, δύο τράπουλες, ένα κουτί μάρκες κάτι σοκολατάκια και το CD με Σινάτρα. Θυμάσαι, ρε, που όταν πήγαινε καλά το χρηματιστήριο άκουγαν όλοι κάτι Παβαρότι και τενόρους; Κολλούσες στο μποτιλιάρισμα, άνοιγες παράθυρο να φύγει ο καπνός και έπαιζε ο άλλος από δίπλα το «Ο Sole Mio». Έτσι και είχες Sport FM ντρεπόσουν, το χαμήλωνες. Ναι κοίτα, εντάξει, στην περίπτωση που μείνουμε όλοι εδώ να ψαχτούμε για Πεντελικό ή Μεγάλη Βρετανία. Αλλά, ρε φίλε, παραμονή Χριστουγέννων θέλεις πολιτικό μέσο για να κλείσεις τραπέζι εκεί.
Οι τιμές είναι OK, λογικές. Δηλαδή τα δίνεις. Τρία κατοστάρικα το ζευγάρι. Decent. Με γαλοπούλα, κάτι κουκουνάρια, σπαράγγια (γάμησέ με), χρωματιστά τυριά, σουφλέ σοκολάτας και ένα malt για το τέλος, με το πούρο. Μεταξύ μας, δεν είναι άσχημα γιατί έτσι γλιτώνεις και το ταξίδι με την οικογένεια. Άλλο πέντε ώρες και άλλο πέντε μέρες, αγόρι μου. Κοίτα, ρε συ, στο φυλλάδιο. Και Αμερική, γιατί όχι; Μην είσαι κορόιδο, με 72 άτοκες, πέντε νύχτες στο Μαϊάμι. Τζάμπα είναι, ρε, με την ισοτιμία ευρώ-δολάριο. Αν βγάλεις τα αεροπορικά, πιο φθηνά σου βγαίνει να πας Μαϊάμι παρά να πας στη Ρόδο. Α, άμα θέλετε να κοιτάξετε για σπίτι, καλύτερα να μείνετε εδώ, μήπως και πετύχετε μεσίτη. Ρε συ, ο τύπος ούτε καθηγητής ιατρικής να ήταν για ραντεβού. Και έχουν σκάσει κάτι γαμώ τις ευκαιρίες. Με τριακόσια χιλιάρικα, 120 μέτρα σύνορα Μαρούσι-Πεύκη.
Καινούργιο, μην το συζητάς. Και δεν είναι και ροζ. Τζάκι, αυτονομία, πάρκινγκ. Είκοσι πέντε χρόνια το δάνειο. Άνετα. Στη χειρότερη περίπτωση θα το ξοφλήσεις με το εφάπαξ. Κανένα άγχος. Μα, τι λες; Τίποτα δεν θα γίνει, ρε μαλάκα. Μια χαρά θα πάνε τα πράγματα.
15°
