Σήμερα, στο γεμάτο και με πολλούς όρθιους επιβάτες τρόλεϊ, σε μια στάση ανέβηκε μια έγκυος. Όχι αυτό που λέμε ολίγον έγκυος, αλλά πολύ. Μετά από μερικά μέτρα διαδρομής, όταν μια άλλη (όρθια) κυρία κατάλαβε πως κανείς δεν είχε το φιλότιμο να σηκωθεί, απευθύνθηκε στους κοντινούς καθήμενους, ζητώντας κάποιος να της δώσει τη θέση του. (Κλασικό σκηνικό: Όταν μπαίνει σ’ ένα ΜΜΜ ένας άνθρωπος που έχει μεγαλύτερη ανάγκη να κάτσει, οι περισσότεροι που κάθονται, στρέφουν αυτομάτως 45ο το κεφάλι τους προς το παράθυρο και δήθεν είναι απορροφημένοι από αυτά που συμβαίνουν έξω). Τι ήταν να το ζητήσει η κυρία, αρχίζει να ωρύεται ένας (κάπου 40 με 50) κύριος, ίσως γιατί πίστεψε πως απευθύνθηκε σε αυτόν: «Εσάς τι σας ενδιαφέρει; Που ξέρετε αν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι; Αν έχουμε κι εμείς ένα πρόβλημα υγείας; Αν ήθελε ας το έλεγε ή μάλλον, καλύτερα, ας έπαιρνε ταξί!» Άλαλη η κυρία και τα πλήθη. Στην αρχή τουλάχιστον, γιατί μετά από λίγο άρχισε ο ορυμαγδός. Με υπέρ και κατά του κυρίου, ενώ η έγκυος ψέλλιζε ένα «δεν πειράζει θα κατέβω σε τρεις στάσεις».
Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά στο παρελθόν να έχω τύχει μάρτυρας παρόμοιου περιστατικού. Γαϊδουρινές συμπεριφορές –τι άδικο να χρησιμοποιούμε αυτό το αγαπημένο ζώο για να περιγράψουμε την ανθρώπινη έλλειψη τρόπων– , πάντοτε συναντούσες, αλλά μια τέτοια αντίδραση φανερώνει ξεκάθαρα πως η μπάλα έχει φύγει πια εκτός γηπέδου και άντε να τη φέρεις πίσω.
Όποιος παίρνει συχνά ΜΜΜ αντιλαμβάνεται πολύ καλύτερα τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Η αναγκαστική συμβίωση σε τόσο μικρό χώρο, έστω και για λίγη ώρα, βγάζει ένα σωρό απωθημένα, με τη διεκδίκηση της θέσης να μοιάζει πάντα με μάχη σε καιρό πολέμου για την κατάληψη ενός οχυρού.
Κι αν αυτά συμβαίνουν στον μικρόκοσμο μιας διαδρομής, επιστρέφοντας από τις διακοπές άκουσα πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η αύξηση του εισιτηρίου! Κι εδώ άλαλα τα πλήθη. Όλη αυτή την περίοδο της κρίσης που παίρνω ΜΜΜ μπορώ, βάζοντας το χέρι στη φωτιά, να πω πως από τους 40 επιβάτες κάθε διαδρομής χτυπάμε εισιτήριο (ζήτημα) οι 20. Το αν οι υπόλοιποι 20 έχουν όλοι κάρτα αμφιβάλλω, ή μάλλον το αποκλείω, αν κρίνω από τα αποτελέσματα των (νομίζω βία) τριών ελέγχων που έτυχα του 12 προηγούμενους μήνες. Η σοδειά μετρούσε κάθε φορά, τουλάχιστον, 6-7 παραβάτες, χώρια αυτούς που πρόλαβαν να το σκάσουν σε μια επόμενη στάση. Αποτέλεσμα τα ΜΜΜ –για να μιλήσω όπως στις ειδήσεις–, ματώνουν, άρα σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει. Θα ήθελα να πιστεύω πως στα αιτήματα των εργαζομένων στα ΜΜΜ για την απεργία που ετοιμάζουν, σε τυχόν αύξηση του εισιτηρίου, δεν θα είναι η πρόσληψη ελεγκτικού προσωπικού! Αφενός γιατί είναι ανεδαφικό και αφετέρου γιατί δεν λύνει το πρόβλημα. Αντίθετα θα ήθελα να ακούσω στις προτάσεις τους οι επιβάτες να μπαίνουν από την πόρτα του οδηγού, όπου θα υπάρχει ένα ανάλογο σύστημα με το σύστημα επικύρωσης του εισιτηρίου που υπάρχει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, και να κατεβαίνουν οι επιβάτες από τις άλλες. Όπως και να υπάρχει το μίνιμουμ της κοινωνικής πολιτικής, και οι άνεργοι να μην πληρώνουν καθόλου εισιτήριο δείχνοντας το ανάλογο έγγραφο. Αλλά όταν δεν είναι λογικό να σηκώνεται αμέσως κάποιος για να καθίσει μια έγκυος πώς να μη φαίνεται λογικό πως η αύξηση των εισιτηρίων (και των τσαμπατζήδων) θα φέρει την εξυγίανση στα ΜΜΜ;
*Διόρθωση: Σε προηγούμενη ανάρτηση του κειμένου αναφέρθηκε λανθασμένα ότι οι άνεργοι πληρώνουν μειωμένο εισιτήριο
