Η φτώχια φέρνει γκρίνια και η απόγνωση μεσσίες, η επέκταση της οικονομικής κρίσης σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και το αμαρτωλό ποδόσφαιρο που ακόμα και προ αυτής είχε ήδη «χτίσει» μια ιδιαίτερη παράδοση στην ανάδειξη απίθανων τύπων που χρησιμοποιούσαν το χώρο ως εφαλτήριο για την αυτοπροβολή και την εξυπηρέτηση των σκοτεινών συμφερόντων τους. Μόνο που αυτό που συμβαίνει στην παρούσα συγκυρία δείχνει να μην έχει προηγούμενο.
Μια νέα φουρνιά τυχάρπαστων συνωστίζεται για να προσφέρει στις χρεοκοπημένες ΠΑΕ υποσχέσεις οικονομικής ανάσας και δραστικές λύσεις, με τις τελευταίες να συμπεριφέρνονται σαν καρκινοπαθείς τελευταίου σταδίου έτοιμες να ενδώσουν σε κάθε λογής ευχολόγιο. Άνθρωποι που υπό κανονικές συνθήκες θα είχαν εκδιωχθεί κλοτσηδόν κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τάζουν λαγούς και πετραχήλια, υπόσχονται τους μεγαλύτερους παιχταράδες της Ευρώπης, δίνουν στους δημοσιογράφους τροφή για πρωτοσέλιδα και στους ταλαιπωρημένους οπαδούς λαβή για όνειρα θερινής νυκτός.
Μπορεί να είναι γραφικοί αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, ίσα-ίσα γνωρίζουν ότι για να διατηρηθείς στον αφρό της επικαιρότητας οφείλεις να υιοθετήσεις το δικό σου στυλ που θα σε βοηθάει να περιφέρεσαι στις εξέδρες των επισήμων ξεχωρίζοντας σα τη μύγα μες στο γάλα, άλλοι επιστρατεύουν εξεζητημένες ενδυματολογικές επιλογές (Φλωρίδης), άλλοι το εκτόπισμα τους (Τσάκας) και άλλοι ξεχασμένους πρώην αθλητικούς παράγοντες εν είδει συμβούλων (Ξενιάδης). Στο άγονο τοπίο της πραγματικότητας αρχίζει να διαμορφώνεται ένα νέο Ελντοράντο, μόνο που αργά ή γρήγορα ο θησαυρός αποδεικνύεται άνθρακες, τα λεφτά δεν εμφανίζονται ποτέ και ο,τι τελικά μένει στη συλλογική οπαδική μνήμη είναι οι απίθανες φιγούρες των κατά φαντασία μεσσιών…
22°
