Σε μια σοβαρή χώρα τα κόμματα δεν θα τραβούσαν δάνεια από τις τράπεζες. Κανένας τραπεζίτης δεν θα δεχόταν να επενδύσει στο «επιχειρησιακό» πλάνο λειτουργίας ενός κόμματος. Τα κόμματα δεν είναι επιχειρήσεις, δεν χρειάζονται δάνεια για να παράγουν ψήφους. Σε τι ακριβώς επενδύουν οι τράπεζες; Σε μια κανονική χώρα το Μega θα είχε κλείσει χρόνια πριν, καμία τράπεζα δεν θα χρηματοδοτούσε παρατεταμένα μια επιχείρηση που μπαίνει μέσα χοντρά. Το κάθε Μega δεν θα ήταν συγκυβερνήτης, θα ήταν κριτής της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, τίποτα παραπάνω. Σε μια κανονική χώρα το κλείσιμο ενός τηλεοπτικού σταθμού δεν θα το πανηγύριζαν οι φραπεδοτσεγκεβάρες της αλληλέγγυας «αριστεράς». Θα σέβονταν τους εργαζόμενους που θα χάσουν την δουλειά τους και θα στέκονταν στο πλάι τους. Ή ακόμη καλύτερα μαζί με τους εργαζόμενους θα αναζητούσαν τρόπους και επενδυτές, ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους. Και φυσικά πιο πριν από το Μega θα είχαν κλείσει π.χ. η «Αυγή» και το «Κόκκινο», δεν θα φυτοζωούσαν από την κρατική επιχορήγηση στο κόμμα. Και δεν θα επιχορηγούνταν με 500 χιλιάδες ευρώ από τη διαφημιστική δαπάνη των τραπεζών. Ποια τράπεζα σε ποια χώρα βάζει διαφήμιση σε μια εφημερίδα 1.500 φύλλων; Μετά στην «Αυγή» θα φωνάζουν πάλι γιατί οι τράπεζες χρειάζονται ανακεφαλαιοποίηση. Μπας και έχει δείξει καμιά έρευνα ότι οι 1.500 φανατικοί της «Αυγής» είναι κυρίαρχοι traders του παγκόσμιου καπιταλισμού και οι 4 τράπεζες συναγωνίζονται διεκδικώντας τα χρήματά τους; Γιατί και οι 1.500 μαζί, 500 χιλιάδες ευρώ για κατάθεση δεν πρέπει να έχουν, (εκτός και αν αγοράζουν «Αυγή» και οι επενδυτές της Βlackrock Σταθάκης και Τσακαλώτος). Πού αλλού στον κόσμο λειτουργούν ζημιογόνα κομματικά ραδιόφωνα και κομματικές εφημερίδες επιδοτούμενα από τη διαπλοκή που υποτίθεται καταγγέλλουν.
Πριν μερικά χρόνια η εταιρεία που δούλευε το αμαρτωλό Αlter ανακοίνωσε ότι θα έκλεινε το μουσικό περιοδικό «Δίφωνο» λόγω μειωμένων πωλήσεων και συσσωρευμένων ζημιών. Η «ριζοσπαστική» αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών ήταν να κυκλοφορήσει μια ανακοίνωση και να μαζέψει υπογραφές κατά του κλεισίματος. Δεν πήγαν στο περίπτερο να αγοράσουν το περιοδικό. Επέλεξαν ως λύση να βάλουν υπογραφές. Γιατί ως γνωστό με τις υπογραφές σταματούν οι πόλεμοι, παύει μαγικά η πείνα, τα εργοστάσια ξανανοίγουν, ο σοσιαλισμός κυριαρχεί, τα περιοδικά δεν κλείνουν. Το «Δίφωνο» τελικά κατάφερε και έβγαλε τότε 3 τεύχη ακόμη, και τα 3 πήγαν άπατα, και μοιραία έκλεισε. Η ζωή είναι σκληρή όταν δουλεύεις. Η ζωή είναι εύκολη όταν επιχορηγείται. Η ζωή είναι εύκολη όταν μαζεύεις υπογραφές και μετά μαζεύεις ψήφους. Οι εργαζόμενοι όμως δεν πληρώνονται με υπογραφές, πληρώνονται από τις πωλήσεις και τις διαφημίσεις. Πρώτη φορά αριστερά στην Ελλάδα οι 500 εργαζόμενοι του Μega πληρώνονται με ύβρεις, γέλια, ψόφα και γλέντι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για #MEGA_telos, #Oloi_Mouga, #RIP_MEGA. Επίδειξη αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Πρώτη φορά αριστερά κάποιοι χαίρονται κανιβαλικά που 500 εργαζομενοι θα βρεθούν στο δρόμο και που θα φάμε φέσι στις τράπεζες το χρέος του σταθμού. Ε όλο και κάποια φιλική στην κυβέρνηση Ταδεταδεtel θα υποσχεθεί θέσεις τηλεπωλητών, όπως είχε κάνει και με την Ηλεκτρονική και πάλι διαφημιζόμενη από τα φιλικά στην κυβέρνηση ΜΜΕ. Καλή και τζάμπα διαφήμιση για την Ταδεταδεtel. Και ο τίτλος στην «Αυγή» θα είναι ίδιος με την Ηλεκτρονική Αθηνών «Βγήκε από την πρίζα». Τα κομματικά τρολ γλεντάνε με ανθρωποφαγία για τους 500 εργαζόμενους του Μega. Το εκδικητικό μένος τους για τον κάθε Πρετεντέρη το βγάζουν στους εργαζόμενους. Το να μη βλέπουν Πρετεντέρη, αν δεν γουστάρουν, δεν τους περνά καν από το μυαλό. Και θεωρούν πλουραλισμό δημοκρατίας να έχεις 4 κανάλια αντί για 14. Γιατί έτσι εξασφαλίζεις στο φίλο επενδυτή το μονοπώλιο στο μοίρασμα της διαφήμισης, και στη διανομή του κυβερνητικού σανού. Γιατί νομίζεις ότι θα είσαι κυβέρνηση του 36% για πάντα, και ότι οι mediaδες θα πουλάνε στο κοινό πάντα την εκπομπή σου. Μετά στο 4% θα καταγγέλλεις ως συνήθως το τηλεοπτικό έλλειμμα δημοκρατίας, το δικό σου παιδί.
Στο mega-λο μας τσίρκο θεωρούμε φυσικό ένα κόμμα να πουλάει σε offshore την άδεια και συχνότητα που του χορήγησε δωρεάν το ελληνικό δημόσιο και να παντελονιάζει κομμουνιστικά το αντίτιμο αφήνοντας στο δρόμο τους εργαζόμενούς του. Θεωρούμε φυσικό ο τηλεοπτικός γελωτοποιός των πορδών να αναπαράγει τραγελαφικές οικονομικές αναλύσεις προσθέτοντας τα ποσοστά των πρωτογενών πλεονασμάτων από χρονιές με διαφορετικό ΑΕΠ και να μας γεμίζει το πορτοφόλι με προπαγάνδα. Θεωρούμε φυσικό να πληρώνουμε ΕΡΤ για να παράγει χρέος, και όσοι φώναζαν ότι υπάρχουν ελλείψεις στο προσωπικό, τώρα να λένε ότι είναι πλεονάζον και ότι κάποιοι θα μεταταχθούν. Η κομματική βιομηχανία θα τους μετατάξει στα κομματικά γραφεία, μετά η ΕΡΤ θα μετρηθεί πάλι και θα προσλάβει νέους εκλεκτούς υπεράριθμους.
Θεωρούμε φυσικό η δημόσια ΕΡΤ να μην προβάλλει ούτε μια ελληνική σειρά, ούτε ένα ελληνικό ντοκιμαντέρ, ούτε μια ελληνική παραγωγή, ούτε ένα ελληνικό σενάριο, να μην επανεπενδύει τα χρήματα των φορολογούμενων σε έλληνες δημιουργούς. Θεωρούμε φυσικό δημοσιογράφος να φωνάζει πρωτοσέλιδα πέρσι για 5 δις προκαταβολή από τους Ρώσους για τον ανύπαρκτο αγωγό και μετά να μετρά κρατικές διαφημίσεις. Θεωρούμε φυσικό ο υπουργός Προπαγάνδας να ζητά cut από τον γερμανό δημοσιογράφο ή να αποχωρεί κάποιος από εκπομπή όταν τον ρωτούν με βάση τα δικά του λόγια και υποσχέσεις όπως ο κος Τσίπρας πέρσι. Και μοιραία είναι φυσικό εκπομπή να κάνει συνέντευξη με τον Θεοδωράκη και να τον κατηγορεί σαν να είναι ο πρωθυπουργός χωρίς να τον αφήνει να μιλά, ενώ στην επόμενη να χαλβαδιάζεται με τον πρθ γιατί δεν του είχε φτιάξει espresso, όπως είχε κάνει στην γάτα Ιμαλαΐων. Θεωρούμε φυσικό ο πρθ να συζητά άδεια εκπομπής σταθμού με αλλοδαπό επιχειρηματία κατά τη διάρκεια παρακολούθησης ποδοσφαιρικού αγώνα εθνικών ομάδων.
Το mega-λο μας τσίρκο είναι η ηλίθια μικρόψυχη συμπεριφορά μας στην εσωτερική ανάγκη μας να σβήσει ο αντίπαλος, όποιον εμείς θεωρούμε αντίπαλο. Η μικροψυχία του θιάσου του τσίρκου. Είναι η εκδίκηση του ευνοημένου. Στο mega-λο μας τσίρκο φωνές σαν της ATHESNS VOICE είναι στοχοποιημένες ως συστημικές από χρεοκοπημένες κομματικές φυλλάδες που την κατηγορούν ως «όργανο του συστήματος, των διαφημιστών» τόσο εύκολα, όσο έβριζαν πριν τις τράπεζες, και ταυτόχρονα να δέχονται 10πλάσια διαφημιστική χρηματοδότηση από ό,τι η ATHENS VOICE. Ο ανεμιστήρας πετάει λάσπη, η εξουσία μαζεύει διαφήμιση, το σύστημα πληρώνει τους υπηρέτες του, το κυνήγι μαγισσών κορυφώνεται.
Γιατί όπως και στο μεγάλο τσίρκο του Καμπανέλη αφηγούμαστε επώδυνους μύθους, κατηγορούμε τους ξένους, διαγράφουμε τις μαλακίες μας, παίζουμε το θέαμα που η μυθολογία μας δίδαξε. Στο μεγάλο τσίρκο η Ζωή και η Ραχήλ θα ανέβουν στα κάγκελα του Μega να συμπαρασταθούν στους εργαζόμενους. Τι έκανες τη νύχτα που έκλεισε το Μega; Αντίθετα στο mega-λο μας τσίρκο είναι ακόμη όπως τα έγραφε ο Άρης Σάρτας στο ροκ μυθιστόρημά του το 1982: «Αναγνωρίζουμε μηχανές, ξενυχτάμε μάταια περιμένοντας μια επιστροφή αδύνατη, απαντάμε καθυστερημένα σε διαλόγους που έχουν γίνει, σχεδιάζουμε τις κινήσεις ανοιξιάτικης νύχτας μέσα Ιούλη, απορρίπτουμε ταχτικές, ευάλωτοι κατόπιν εορτής. Επώδυνοι μύθοι, άδικο τέλος, οδυνηρή απουσία, περιφερόμενα σώματα». Τα ίδια περιγράφει και στην ATHENS VOICE τόσα χρόνια. Αντιδρούμε μετά, άρα δεν αντιδράμε καθόλου. Σκεφτόμαστε μετά, άρα δεν σκεφτόμαστε. Προτείνουμε μετά, άρα δεν προτείνουμε τίποτα. Θρηνούμε και πριν και μετά.
17°
