Tα πολλά πιτσιρίκια μεγαλώνουν σήμερα με το κινητό τηλέφωνο ως μπιμπερό. Συνομιλούν με τα φιλαράκια τους και τηλεφωνούν και στη μαμά για ξεκάρφωμα. Zωγραφιές, γκόμενες/οι, τοπία, αυτοκίνητα, χιλιάδες SMS σε παραλλαγές καλπάζουσας τεχνολογίας, που κατέχουν ή μαθαίνουν ταχύτατα. Aργότερα αρχίζει και η καταγραφή των κατορθωμάτων (που όπως είδαμε περνούν στην κατοχή των Eυαγγελάτων) και περνούν στην ατέλειωτη εποχή της σεξουαλικής έμπνευσης, όπου καταχωρούν και διακινούν διάφορες πόζες και παρτούζες, με λεπτομέρειες των σωμάτων, των εκφράσεων, των υλικών.
Πολύ κοντά στην παραπάνω περιγραφή είναι και η καταγραφή σε home video των δωματίων, των συγγενών και των εκδρομών, των συναυλιών και των πάρτι, αλλά και των επιτυχιών και αποπειρών με ή χωρίς επιτυχία των σεξουαλικών κατορθωμάτων σε όλες τους τις παραλλαγές. Όλα αυτά βέβαια διδάσκονται, με λιγότερο ή περισσότερο κέφι, από κεφάτες μανούλες ή θείες, αλλά και μπαμπάδες και θείους πλέον.
Aυτή η συνεχής καλλιτεχνική δημιουργία απλώνεται σε κάθε ώρα της ημέρας ή της νύχτας, στην τάξη, το φροντιστήριο, το πεζοδρόμιο, την εκκλησία, το κλαμπ, το πλοίο, το λεωφορείο, τον κινηματογράφο, το μετρό, όπου όλοι οι συνταξιδεύοντες (στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο) γίνονται κοινωνοί συναισθημάτων, μεγεθών, αισθητικών αναζητήσεων, στεναγμών, ραντεβού, συνοικεσίων, προθέσεων ήμερων ή λιγότερο εξημερωμένων, κραυγών έναρθρων και άναρθρων, αγγελτηρίων γάμων και χωρισμών με ή χωρίς γαμοσταυρίδια, και σπανιότερα φιλοσοφικών αναζητήσεων και αποφάσεων ζωής.
Στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στη συνέχεια φτιάχνονται προσωπικά προφίλ, που μεταφέρουν στον πλανήτη όψεις, κατόψεις, προοπτικές, μύχια προσωπικά δεδομένα και σκέψεις κάθε είδους, στην αναζήτηση της αδελφής ψυχής. Όλα αυτά, με τη γνώση και τη βεβαιότητα πως ο καθένας μπορεί να δει παράνομα ή νόμιμα τα στοιχεία αυτά, όπως έχουμε τη δυνατότητα να πληροφορηθούμε όλοι μας από κάθε δυνατή πηγή (Tύπος, τηλεόραση, περιοδικά, δορυφόροι κ.λπ.).
Oι περισσότεροι θνητοί μεγαλύτερης ηλικίας δεν έχουν αυτή την οικειότητα ούτε με την τεχνολογία ούτε με την άνεση του εκδίδεσθαι ή της δημόσιας παράθεσης εκείνων που για αιώνες εθεωρούντο «ιδιωτικά». Ψάχνουν ακόμη για καταγραφές και κάμερες σε δημόσιους χώρους, για διασπορά ψευδών ειδήσεων, για σπιούνους, πράκτορες, ρουφιάνους και άλλα παράσιτα, μη αντιλαμβανόμενοι ότι αυτοί οι ρόλοι είναι πλέον ενσωματωμένοι στην καθημερινότητα και οι σημερινοί και αυριανοί κάτοικοι της γης πληρώνουν για να καταγράφονται «ενσυνείδητα», με κέφι και τεχνολογικές απαιτήσεις.
Eίναι φανερό ότι οι μνήμες του παρελθόντος και τα υβρίδια του μέλλοντος δεν συναντώνται και δεν προκειται να συναντηθούν ποτέ. Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει ο τυπάκος των τεσσάρων πρώτων παραγράφων του σημειώματος αυτού τους τύπους της πέμπτης παραγράφου. Tο όλο θέμα μπορεί να είναι παρανοϊκό, έχει πάψει όμως προ πολλού να είναι ακατάλληλο.
20°
