Όταν κατεβαίνεις την Ερμού χωρίς να βιάζεσαι, ένα απόγευμα της άνοιξης, σε κυνηγάνε οι μουσικές, οι κοπέλες με τα δείγματα/δωράκια/ερωτηματολόγια και οι μυρωδιές: καφέδες, γκα-γκάν αποσμητικά ρουχάδικων, καλλυντικάδικα στη σειρά με πουδρένιες και φρουτένιες μυρωδιές τη μία επάνω στην άλλη, και αρώματα από αρωματάδικα – δηλαδή από μαγαζιά που πουλάνε κολόνιες χύμα. Οι κοπέλες οι οποίες δουλεύουν σε αυτά (δεκαέξι κοπέλες εναλλάσσονται όλη την ημέρα, σε ένα αρωματοπωλείο μόνον...), τα κορίτσια λοιπόν κρατάνε λωρίδες από λευκό ή κίτρινο λεπτό χαρτόνι ψεκασμένες με διαφορετικές μυρωδιές ανά ώρα. Το έχω τσεκάρει περνώντας πάνω-κάτω την Ερμού: κάθε τόσο τα νεαρά, όμορφα και μοσχομυριστά κορίτσια αλλάζουν τις αρωματισμένες λωρίδες που κουνάνε χαμογελαστές μπροστά στη μύτη σου, και σου προτείνουν ένα άλλο άρωμα. Το μυρίζεις κι αποφασίζεις κατά πόσον σου αρέσει ή όχι. Μπαίνεις μέσα και... αποκλείεται να μην τσιμπήσεις. Αν όχι με κολόνια (σχεδόν) ίδια με την αγαπημένη σου, τότε με λοσιόν σώματος, αφρόλουτρο ή αιθέριο έλαιο...
Παίρνω π.χ. μια καλή κόπια της κολόνιας μου από τον «Τρανούλη» ("Tranoulis Athens Fashion"), στην πιο αρωματική στοά του κόσμου, τη Στοά Νοταρά. Δίπλα είναι το «Αρωματοπωλείον Αθηνών Boutique Parfumerie» που σε μπερδεύει επειδή στο 18 της Ερμού είναι το παράρτημα το οποίο «τρέχει» ο δίδυμος αδερφός του, με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι χάνεις στροφές. Πολύ πιθανόν να χάνεις όντως, αλλά όχι με τα «Αρωματοπωλεία» που έχουν τεράστια ποικιλία αρωμάτων, λοσιόν κ.λπ., και αιθέρια έλαια ταιριαστά με την κάθε κολόνια. Στη γωνία της στοάς είναι το «Pink Pvssy» −που ευτυχώς άλλαξε το «pussy» στο πιο αξιοπρεπές «pvssy»− το καλλυντικάδικο με το πιο σόκιν όνομα που όμως πουλάει αθώα πράγματα: άλατα μπάνιου, κρέμες, κραγιόν, ρουζ, μανό κ.λπ., αλλά και κολόνιες-αρώματα μαζί με είδη δώρων και faux μπιζού.
Η κολόνια που μου αρέσει κάνει €120 −την αφήνουν €110 τα μεγάλα μαγαζιά με καλλυντικά αν είμαι καλό παιδί− και είναι μια υπέροχη κολόνια φτιαγμένη από εντελώς φυτικά συστατικά που δεν έχουν δοκιμαστεί πάνω σε αρνάκια, ούτε καν σε τυφλοπόντικες. Η κολόνια που φοράω, από την άλλη, κάνει €6 (τα 50ml) στον «Τρανούλη» και μυρίζει... σχεδόν το ίδιο. Τι να πω; Ότι είναι πολύ κοντά στην ορίτζιναλ; Είναι τόσο κοντά που νομίζεις ότι είναι αδερφούλες. Κι επειδή είναι φθηνουίτα, δεν με πειράζει να τη λουστώ – ψεκάζω σακάκια, ντουλάπες και συρτάρια, μοσχοβολάνε όλα, και είμαι πολύ χάπυ. Θα ήμουν πιο χάπυ με την αυθεντική; Ίσως. Αν και ήμουν φθηνός άνθρωπος πολύ πριν την κρίση, καχύποπτος (άνθρωπος) απέναντι στην ποιότητα. Ο «Τρανούλης» φτιάχνει τις κολόνιες του «με 25 αυθεντικά αιθέρια έλαια» και τις συσκευάζει σε τρία διαφορετικά μεγέθη, που συνοδεύονται από όλη τη σειρά – μέχρι και αρώματα χώρου στους ίδιους τόνους με το αγαπημένο σου.
Πολύ αρωματισμένη λοιπόν βρέθηκα στο «Beer Corner», ένα δρόμο πιο πλάι. Το «Beer Corner», όπως λέει και το όνομά του είναι, «η γωνιά της μπίρας»: ένα μικρό μαγαζί με πολλές μπίρες (πάνω από 250) από όλα τα μέρη του κόσμου για όλα τα γούστα. Έχει μερικά σκαμπό απ' έξω και μπορείς να πιεις εκεί τη μπίρα σου, περίεργη, εξωτική ή απλή και ελληνική. Μπορείς να αγοράσεις σπάνιες μπίρες και να τις πιεις στο σπίτι σου ή σε ξένο σπίτι. Υπάρχουν τα πάντα εδώ σχετικά με τη μπίρα και αυτή που θα πιεις, ποτήρι ή μπουκάλι, θα έχει τη ιστορία της. Πέρασα μερικές μέρες αφότου είχε ανοίξει το μαγαζί, τα ράφια είναι γεμάτα, οι τιμές αρχίζουν από πολύ χαμηλές και φτάνουν όσο ψηλά μπορεί να κοστίζει μια (καλή/σπέσιαλ) μπίρα... Η διαφορά δηλαδή της «γωνιάς της μπίρας» από την κοινή μπιραρία είναι στην ποικιλία και στη γνώση του αντικειμένου (της μπίρας). Είναι ανοιχτό ως τις 10.00μμ τις καθημερινές και ως τις 2.00πμ Παρασκευές-Σάββατα, και οι μπίρες (άσπρες, μαύρες, μοναστηριακές, κόκκινες, φρουτώδεις, πικρές ή γλυκές) είναι πάντα παγωμένες. Ή χλιαρές, αν πρόκειται για ειδικές μπίρες που πίνονται σε x θερμοκρασία (μπανιέρας).
Δεν είναι βέβαια απαραίτητο να είσαι αρωματισμένη/ος όταν πίνεις μπίρα, αλλά όταν μοσχοβολάς με μια κρύα μπίρα στο χέρι αισθάνεσαι όσο να' ναι άλλος άνθρωπος…
17°
