Τι κάνει now now στο Κολωνάκι; Στον spitogato η φθηνότερη λύση ενοικίασης κοστίζει 250 ευρώ, ισόγειο με θέα βουνό λέει, ένα δωμάτιο, ένα μπάνιο, μία κουζίνα, έτος κατασκευής 1969, φωτεινό, βαμμένο, θέρμανση κεντρική, φυσικό αέριο. Η ακριβότερη απαιτεί 15 χιλιάρικα μηνιαίως για ένα μοναδικό νεοκλασικό διατηρητέο κτίριο 1.341 τετραγωνικών μέτρων, με επιδράσεις από την Art Nouveau και τη βιεννέζικη σχολή του Otto Wagner, σε άριστη κατάσταση, κατάλληλο για κάθε επαγγελματική χρήση. Μικρές αγγελίες, μεγάλες διαφορές. Τι συμβαίνει στη γειτονιά που υμνήθηκε και ξεσκίστηκε από τα μίντια όσο καμία άλλη; Ποια φάση περνά; Λίγο πριν η χώρα κάνει φου στα δέκα κεράκια της τούρτας για την κρίση, το πάρτι έχει σβήσει ή όχι; Οι ιδιοκτήτες ακινήτων είδαν την αξία τους να πέφτει έως και 60%, άστεγοι βρήκαν στα πεζοδρόμια έναν χώρο να μείνουν λίγα μέτρα από εκεί που μπορεί να δώσεις δυο και τρεις μισθούς για να αγοράσεις μια τσάντα, κάτοικοι καταθέτουν μηνύσεις για το ωράριο μουσικής στα μπαρ, ξημερώματα, δεν θέλουν να δίνουν δικαιώματα, βιτρίνες γεμάτες αφίσες περιμένουν τον επόμενο που θα ανοίξει επιχείρηση. Νέα άφιξη ο πρώην εκδότης που πιστεύει πως «ξεβλάχεψε» τους Έλληνες, τώρα φτιάχνει και πουλά αναβαθμισμένα σάντουιτς, κάποιοι δεν μπορούν να το χωνέψουν.
Οι φίλες μου γελούν όταν λέω πως το Κολωνάκι είναι ροκ, πιστεύουν ακόμα πως μια γειτονιά πρέπει να μυρίζει χόρτο και κατρουλιό για να την πεις έτσι. Ρωτώ, δεν είναι ελευθεριότητα να κυκλοφορείς όπως τα μοντέλα χωρίς να σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι; Δεν είναι ροκ να είσαι ογδόντα, να μην έχεις παραιτηθεί από τη ζωή και να θέλεις να παραμένεις στην τρίχα; Να αισθάνεσαι λίγο σταρ; Να αποφασίζεις σε καφέ για το μέλλον της χώρας; Να έχεις την επιλογή και να εξακολουθείς να προτιμάς την ένταση και τον θόρυβο της πόλης αντί να χτίσεις μια βίλα με πισίνα κάπου έξω από αυτή; Να ξοδεύεις τα χρήματά σου σε έργα τέχνης αντί σε γαρδένιες;
Το να είσαι ξένος δεν είναι λόγος για να σε κοιτάξουν περίεργα. Αν για κάποιο λόγο είσαι γνωστός, δεν σε βλέπουν σαν εξωγήινο. Αν πάλι για κάποιο λόγο είσαι άγνωστος, νομίζεις πως όλοι ασχολούνται μαζί σου.
Το Κολωνάκι μοιάζει με Monopoly. Θέλει λίγο ζάρι, έχει ανθρώπους που θέλουν περισσότερα, παίκτες και πιόνια περιφέρονται διαδοχικά για να κυριαρχήσουν και να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, το χρήμα κυκλοφορεί, μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να βρεθείς στη φυλακή γιατί τα εκατομμύρια άλλαξαν χέρια. Εντολή, βγάλε selfie. Στη γειτονιά που έχει γίνει 80.000 φορές hashtag στο Instagram υπάρχει χώρος για να αισθανθούν όλοι κάτι. Κορίτσια και αγόρια που διασχίζουν τη μισή Αθήνα για να πιουν καφέ το Σαββατοκύριακο ή ζευγάρια από την επαρχία που θα επιστρέψουν ευτυχισμένοι πίσω. #tozoume. Τουρίστες που έρχονται να δούνε πώς μοιάζει το «ελληνικό Μανχάταν» που έχουν διαβάσει στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. #greeklife. Παιδιά που γεννήθηκαν εδώ και τα στήνουν οι γονείς στα σκαλάκια πριν τα πάρει η Ταϊβανέζα για βόλτα. #proudfamily. Απόφαση, πού θα βγούμε; Μοντέρνα στέκια με ευρωπαϊκό αέρα για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, κομψά ησυχάδικα για σχεσάκηδες και παντρεμένους που ζουν δεύτερη εφηβεία τώρα που τα παιδιά έφυγαν για σπουδές στο εξωτερικό, τρεντάδικα γεμάτα ενισχυμένα βυζιά με σιλικόνη και μύτες που τρίβονται συνέχεια με κόκα των ενενήντα ευρώ το τζι, τζαζ μπαρ με ιστορία που μαθαίνεις κοιτώντας τις κάβες και γνωρίζοντας τους θαμώνες τους όταν η ώρα δείχνει αργάμισι, ελληνάδικα για μπερδεγουέι και χαβαλέ γιατί μετά τις τρεις ό,τι βρεις.
Στη γειτονιά-παιχνίδι σε κάθε τετράγωνο σε περιμένει και κάτι άλλο. Οι ομάδες ΔΙΑΣ κοζάρουν στην πλατεία τις νεαρές Αφροδίτες με τα δωδεκάποντα, τους Ποσειδώνες με τα μούσια και τους Απόλλωνες με τα μπράτσα που καβαλάνε την τελευταία χαγιαμπούσα. Θεϊκές εικόνες. Οι πρησμένοι από τα γυμναστήρια φυλούν τους πρησμένους από τα γραφεία. Οι γκέι εδώ δεν φοβούνται. Το να είσαι ξένος δεν είναι λόγος για να σε κοιτάξουν περίεργα. Αν για κάποιο λόγο είσαι γνωστός, δεν σε βλέπουν σαν εξωγήινο. Αν πάλι για κάποιο λόγο είσαι άγνωστος, νομίζεις πως όλοι ασχολούνται μαζί σου. Εδώ οι άνθρωποι φλερτάρουν με τα μάτια, γελάνε δυνατά και κοιτούν ακόμα τον ουρανό, όταν περπατάνε αντί για το πεζοδρόμιο. Ο περιπλανώμενος ανθοπώλης της Χάρητος σου λέει μετά τα μεσάνυχτα τα πάντα για το ζώδιό σου, ακόμα κι αν δεν πάρεις λουλούδι, μάθε μπαλίτσα από αυτόν, δεν είναι κανένας «μυρωδιάς».
Τα καλοκαίρια τα νεαρά ζευγάρια πρέπει να έχουν το νου τους σε ποια είσοδο νεοκλασικού θα φασωθούν γιατί μπορεί ξαφνικά να ανοίξει η πόρτα και να βγει μια σανίδα τριών μέτρων σε δύο πόδια για να επιβιβαστεί στο τζιπ της. Τα πρωινά του φθινοπώρου βάζεις στοίχημα πόσοι έχουν ανάγκη να δουλέψουν από αυτούς που κυκλοφορούν. Τους χειμώνες που νυχτώνει νωρίς, θα χάσεις το μέτρημα απαριθμώντας τις κάμερες και τους κόκκινους συναγερμούς στα μπαλκόνια που επιτηρούν τους δρόμους. Την άνοιξη δεν χρειάζεται να κοιτάς τα διαμερίσματα με τις γεμάτες βιβλιοθήκες, όποια στιγμή κι αν ρίξεις μια ματιά στις νεραντζιές σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
20°
