Τώρα που όλα, από ξενοδοχεία μέχρι παντοπωλεία, γίνονται «boutique», το ολοκαίνουργιο ROOT 56 έρχεται να ταράξει τα νερά στη νέα τάση της πόλης. Νεο-μπακάλικο με ωραία, ψαγμένα και σπάνια προϊόντα που κάνουν μια βόλτα στον Χολαργό να μοιάζει με κάδρο ελληνικού τοπίου. Παραμερίζει την ψυχράδα και την συνήθη αποστείρωση που συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια αυτούς τους χώρους και υποδέχεται το ντιζάιν με άποψη βουκολική.
Αν περάσεις απ’ έξω αποκλείεται να μην κάνεις χάζι. Ένας θόλος στο ζεστό χρώμα του άχυρου, με φωτισμό που κάνει παιχνίδια, σε κάνει να πλησιάσεις ανεπαίσθητα. Είναι μαγνήτης. Και καθώς αναρωτιέσαι τι είναι, σου λένε μπακάλικο και ξαφνιάζεσαι. Ο Λευτέρης Αμπατζής και ο Θανάσης Καλιακμάνης είχαν κέφια κι έφτιαξαν ένα deli που έρχεται από το μέλλον.
Θα μπορούσες να το πεις φουτουριστικό ή να το συνδέσεις με τον διάσημο αμερικάνικο αυτοκινητόδρομο ROUTE 66 και καλά θα κάνεις, λένε οι δύο αρχιτέκτονες και φίλοι από παλιά. «Εύλογος ο συνειρμός που αν και συμπτωματικός, διόλου άστοχος, καθώς το μικρό μπακάλικο που φτιάξαμε στο νούμερο 56 της οδού Περικλέους στο Χολαργό φιλοδοξεί να ταξιδέψει την πόλη στη γήινη αυθεντικότητα του ελληνικού φυσικού τοπίου, στη ρίζα της πολυσυζητημένης μεσογειακής διατροφής».
O Θανάσης είχε το μαγαζί και μετά την αρχιτεκτονική έκανε στροφή στην διατροφή. Γύρισε όλη την Ελλάδα και βρήκε αληθινά μικρούς παραγωγούς. Τόσο μικρούς που μπορεί όλο το χρόνο να βγάλουν 50 κιβώτια μέλι. Η διαδικασία κράτησε λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, αφού οι παππούδες στα χωριά σπάνια ξέρουν από business. Τελικά όμως έμαθαν και το ROOT 56 έχει το πιο αυθεντικό άρωμα Ελλάδας που γίνεται ενώ με τη βοήθεια του Λευτέρη στο σχεδιασμό, τα προϊόντα του Θανάση αναδείχθηκαν ιδανικά.
Ευφάνταστος και πολύ πρωτότυπος, ο χώρος είναι ζεστός και φιλόξενος σαν τα παλιά, διαχρονικά μπακαλικάκια που όλοι αγαπάμε στη γειτονιά, ενώ αντλεί έμπνευση από τους εξαφανισμένους πια στάβλους και αχυρώνες της ελληνικής υπαίθρου. Μην περιμένεις καμιά κιτς κατασκευή με μοσχαροκεφαλές στους τοίχους, εδώ ο αχυρώνας έχει design από εκείνα που συναντάς συνήθως σε ατελιέ υψηλής ραπτικής. Ο Λευτέρης και ο Θανάσης το σκέφτηκαν, το μελέτησαν και υιοθέτησαν τις ακατέργαστα καμπυλόμορφες και ψηλές οροφές αυτών των παραδοσιακών κτισμάτων, ενσωματώνοντάς τες με επιτυχία στην αψιδωτή οροφή του χώρου που ξεπερνάει τα 3,5 μέτρα.
Η παλέτα της ελληνικής γης καταλαμβάνει όλο το εσωτερικό του μαγαζιού σε μία καμπυλωτή ραφιέρα με πρωταγωνιστή το osb. Το υλικό που επιλέχθηκε να χρησιμοποιηθεί σε όλη την έκταση του χώρου παραπέμπει στο χρώμα και την υφή του τρίπτυχου άχυρο-ξύλο-χώμα και συνθέτει έναν σκελετό κατασκευασμένο με πολυεπίπεδες εσοχές, όπου εκτίθενται τα προϊόντα. Σημαντικό στοιχείο της σύνθεσης αποτελεί και ο φωτισμός, που πηγάζει από κρυφά γραμμικά στοιχεία στο πίσω μέρος του σκελετού θυμίζοντας τις αχτίδες του ηλίου που διαπερνούν ονειρικά τις χαραμάδες ενός αχυρώνα.
Στο κέντρο ο επιμήκης χάλκινος πάγκος είναι η βιτρίνα έκθεσης κρασιών, αλλά εξυπηρετεί και στην αποθήκευση προϊόντων, δημιουργώντας μια υλική, χρωματική και γεωμετρική αντίθεση με τον περιβάλλοντα χώρο. Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν για την κατασκευή του ένα υλικό με αντιμικροβιακή συμπεριφορά, το οποίο παραμένει μάλιστα αναλλοίωτο σε κάθε είδους διάβρωση.
Αν δεν σου πάρουν το μυαλό τα υπέροχα προϊόντα και η μαγική θολωτή κατασκευή παρουσίασής τους, θα παρατηρήσεις κι άλλες μικρές λεπτομέρειες, όπως τα δύο φωτιστικά από φυσητό γυαλί και μπρούτζο που προβάλλουν ως αιωρούμενες σφαίρες στο κέντρο του μαγαζιού.
Στόχος των δύο νέων παιδιών που έκαναν την αρχιτεκτονική μελέτη ήταν σε κάποιο βαθμό, η αμφισβήτηση της πολυτελούς και «αποστειρωμένης» χροιάς που έχει συνδεθεί με τον όρο delicatessen. Η δική τους πρόταση είναι αυτό που θα ΄λεγε κανείς «ανατρεπτική», αφού κάνει «κάτι». Τα βλέμματα να γυρίσουν, τις αισθήσεις να ξυπνήσουν και την περιέργεια να ενεργοποιήσει την αφή και την ανάγκη για εξερεύνηση. Ένας διαχρονικά αγαπημένος χώρος, το μπακάλικο, ανανεώνεται με μια πιο ακατέργαστη και γήινη προσέγγιση χωρίς να απομακρύνεται από τις σύγχρονες τάσεις των εναλλακτικών deli.
