Ο Wes Anderson, όπως όλοι θυμόμαστε τουλάχιστον από το φιλμ Grand Budapest Hotel, αγαπάει τις συμμετρίες στα κάδρα του, τις απόλυτες κάθετες και οριζόντιες γραμμές, τις προοπτικές του να χάνονται στο βάθος. Κι ακόμα τα χρώματα-σαν-ζαχαρωτά. Ροζ ανακατεμένα με τυρκουάζ και πετρόλ. Χρυσές λεπτομέρειες και ωραίος, καθαρός φωτισμός. Παντού να υπάρχει μία αίσθηση παιδικού δωματίου, πλακάτα χρώματα, αντικείμενα που κρύβουν νοσταλγία για κάτι που έχει χαθεί. Είναι εικόνες της πιο γλυκιάς αυταπάτης. Μίας παλαιάς ευρωπαϊκής αίγλης του 18ου αιώνα αλλά μέσα από τους φακούς ενός παιδικού βιού-μάστερ.
Από το σκηνικό της ταινίας Grand Budapest Hotel του Wes Anderson
Με έναν τρόπο αυτή είναι η ατμόσφαιρα που έστησε με τη σκηνοθετική του παλέτα στο πιο όμορφο, τυπικό Μιλανέζικο μπαρ, το Bar Luce. Καρέκλες και τραπέζια από φορμάικα σαν τα έπιπλα κουζίνας από τα ‘60ς. Μωσαϊκά πατώματα να ακούγεται «το τακούνι καρφί» να χτυπάει, ξύλινοι καπλαμάδες στους τοίχους και pop λεπτομέρειες που μπερδεύονται αμυδρά με το στιλ των ιταλών φουτουριστών. Παράλληλα έχουν διατηρηθεί οι βασικές αρχιτεκτονικές δομές του café όπως το αψιδωτό ταβάνι που αποτελεί μία εκδοχή-μινιατούρα της γυάλινης οροφής της πιο χαρακτηριστικής μεγάλης στοάς στο Μιλάνο, της Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε.
Ο σκηνοθέτης, αναφερόμενος στα διάσημα συμμετρικά του κάδρα, λέει «δεν υπάρχει ιδανική γωνία μέσα σε αυτόν τον χώρο. Είναι φτιαγμένος για την αληθινή ζωή και έπρεπε να έχει πολλές καλές γωνίες για να τρώει κανείς, να πίνει, να κουβεντιάζει, να διαβάζει κλπ. Ενώ πιστεύω ότι θα ήταν ένα πολύ καλό σκηνικό για μία ταινία, νομίζω ότι θα ήταν ακόμα καλύτερο μέρος για να γράψεις μία ταινία Προσπάθησα να το κάνω ένα μπαρ στο οποίο θα μου άρεσε να περνάω τα δικά μου μη-σεναριακά απογεύματα».
Στις άλλες επιρροές της ατμόσφαιρας του μπαρ συγκαταλέγονται οι κλασικές ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού Θαύμα στο Μιλάνο (1951) του Βιτόριο Ντε Σίκα και ο Ρόκκο και τα Αδέρφια του (1960) του Λουκίνο Βισκόντι.
Για όσους ετοιμάζονται να επισκεφτούν το Μιλάνο, το Bar Luce είναι ένα ιδανικό σκηνικό για να απολαύσει κανείς μία τέλεια λιχουδιά, ένα παλιό λικέρ, έναν δυνατό μακιάτο καφέ, ή τις πάστες του ιστορικού μιλανέζικου ζαχαροπλαστείου Marchesi.
24°
