Με τόση ασχήμια γύρω μας, έχουμε ανάγκη για περισσότερα όμορφα πράγματα. Έχει ταλέντο, έχει άποψη κι έχει τον τρόπο να ξεχωρίζει. Από τα πόστερ μεγάλων και μικρών συναυλιών ή φεστιβάλ μέχρι την οπτική επικοινωνία που αναλαμβάνει για αγαπημένες μπάντες, ο Bewild Brother, κατά κόσμον Άγγελος Περγαντής υπογράφει με την αισθητική του μερικά από τα πιο πετυχημένα δρώμενα που συμβαίνουν στην πόλη. Θορυβώδης οπτικά εκεί που χρειάζεται και εύληπτος εκεί που πρέπει, δείχνει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος για το design εκτός από αυτόν που ακολουθούν οι περισσότεροι. Χρειαζόμαστε περισσότερους τέτοιους. Μιλήσαμε μαζί του και ξεναγηθήκαμε στους σκληρούς του δίσκους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη δημιουργία ενός πόστερ κατά τη γνώμη σου;
Το να καταφέρεις το design να τραβάει τα βλέμματα και να ξεχωρίζει είτε βρίσκεται έξω στο δρόμο, είτε μέσα σε οθόνες, δηλαδή να προμοτάρει σωστά αυτό που κλήθηκε εξ αρχής να προμοτάρει.
Τι ευθύνεται για την ενασχόλησή σου με το graphic design;
Μεγαλώνοντας σε μία επαρχιακή πόλη μακριά από τα ροκεντρόλ δρώμενα και σε χρόνους που το ίντερνετ ήταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο, μη ξέροντας ποιους καλλιτέχνες ή συγκροτήματα να ακούσω έπιασα τον εαυτό μου στις αγορές δίσκων να επιλέγει πάντα σύμφωνα με την καλαισθησία των εξωφύλλων τους. Ήταν ένα μικρόβιο που μάλλον υπήρχε μέσα μου και εκδηλώθηκε χρόνια αργότερα όταν λόγω έλλειψης χρημάτων πήρα την πρωτοβουλία να φτιάξω το πόστερ για το πρώτο live της μπάντας μου.
Όλο αυτό ξεκίνησε από τη σύγχυση που μου προκαλούσε η μάνα μου με τις πολλαπλές αρνήσεις της γύρω από το θέμα της γραφιστικής και εγώ σε αυτήν με το να είμαι ένας γνήσιος τσογλαναράς. Πράγμα που κατάφερε μιας και δεν με άφησε ποτέ να το σπουδάσω. Και την ευχαριστώ.
Ζούμε στους καιρούς που το clopyright γνωρίζει δόξες. Ποια είναι η άποψή σου για τα πνευματικά δικαιώματα; Ισχύει τελικά πώς «πρωτότυπο είναι αυτό το οποίο κανείς δεν ξέρει από πού έχεις κλέψει;»
Δυστυχώς έτσι πως έχει πλέον η κατάσταση τα πνευματικά δικαιώματα και αυτά που πρεσβεύουν, υπάρχουν μόνο στη θεωρία. Η τόση υπερπληροφόρηση προκαλεί το ελλιπές ενδιαφέρον του δέκτη για την αυθεντική ταυτότητα του πομπού-δημιουργού της πληροφορίας. Προσωπικά πιστεύω πως τα όρια αυτά είναι πολύ ρευστά και έχει να κάνει ξεκάθαρα με τις ηθικές αξίες του καθενός και στο τέλος με το πώς νιώθεις πως είσαι «σωστός». Πάντα είχα στο μυαλό μου την αποκάλυψη μίας ιδέας συνυφασμένης με τη κορυφή ενός παγόβουνου, ποτέ δεν θα μάθεις τι υπάρχει από κάτω, έτσι και εγώ πιστεύω στην όμορφη εκμετάλλευση μίας προ υπάρχουσας πληροφορίας αλλά ποτέ στην στυγνή αντιγραφή της. Τώρα αν κάποιος κοιμάται καλά με αυτό, ποιος είμαι εγώ για να τον κρίνω!
Έχεις την τύχη να σχεδιάζεις για μπάντες που αρέσουν πολύ στον κόσμο. Ποιο εξώφυλλο δίσκου θα ήθελες να έχει την υπογραφή σου;
Θα επιλέξω εύκολα τους Highly Suspect, μία μπάντα που εκτός από το θαυμασμό μου για τη μουσική τους, έχουν κερδίσει επάξια και το ενδιαφέρον μου για την αισθητική βαρύτητα που δίνουν σε κάθε τους κίνηση.
Σε μια εποχή που το φολκλόρ βασιλεύει, απάντησες με πανκ ροκ αισθητική για την αφίσα του «Athens Street Food Festival». Πάσχει από προγονοπληξία το ελληνικό design ή όχι;
Θεωρώ πως ο χώρος έχει αρκετά ταλέντα να επιδείξει με όρεξη και αστείρευτη αφοσίωση για αυτό που κάνουν. Για να αποφευχθεί βέβαια η τόσο καλά εδραιωμένη προγονοπληξία στο χώρο του ελληνικού Design, απαιτείται πίστη στη προσωπική αισθητική και θάρρος στην προώθηση της, τόσο από τον δημιουργό της όσο και από τον αρμόδιο της καλλιτεχνικής επιμέλειας, είτε αυτό είναι κάποια εκδήλωση, είτε προϊόν, merch, app κ.α.
Τι κάνεις όταν στερεύεις από ιδέες;
Βλέπω The Simpsons. Με χαλαρώνει τόσο πολύ που το αποτέλεσμα είναι πάντα επιτυχημένο με την επιστροφή μου στα designs.
Τα προϊόντα πλέον μπορούν να διαφημιστούν με ελάχιστο κόστος στα social media αντί στα ΜΜΕ, οι επιχειρήσεις μπορούν να βρουν έτοιμους κώδικες για τις σελίδες τους σε πακέτα, τα apps που απλοποιούν τη διαδικασία παραγωγής ενός δημιουργικού αυξάνονται. Πόσο πιστεύεις πως αλλάζει η τεχνολογία την αγορά της επικοινωνίας;
Η τεχνολογία όπως και κάθε τι που έχει μεγάλο κομμάτι στη καθημερινότητα μας, όσο χρησιμοποιείται με λάθους τρόπους, μόνο λάθος αποτελέσματα θα μας δίνει ως αντάλλαγμα. Δεν θα ήθελα ποτέ να συνεργαστώ με κάποιον που βρίσκει την «αλήθεια του» σε designs μέσα από έτοιμα apps και κώδικες μόνο και μόνο για να γλιτώσει χρήματα και χρόνο. Αυτό για εμένα δηλώνει ξεκάθαρα την έλλειψη του να πάρει σοβαρά αυτό με το οποίο ασχολείται, άρα κατ' επέκταση και εμένα. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στο χώρο που πιστεύουν ακόμα στην μοναδικότητα της μετάβασης από το πραγματικό, στον κόσμο του design και της προώθησης, με όρεξη για καινούργια πράγματα. Αυτοί για εμένα είναι οι λεγόμενοι μερακλήδες.
Περνάς πολλές ώρες στην οθόνη φαντάζομαι. Ποια ευχαρίστηση σου δίνει αυτή η δουλειά στο τέλος της ημέρας;
Σίγουρα το γεγονός ότι ασχολούμαι με designs που βρίσκονται σε άμεση γραμμή με τον απλό κόσμο, δηλώνει το ενδιαφέρον μου για την ευχαρίστηση που σου προκαλεί ακόμα και η πιο μικρή αναγνώριση μέσα από αυτό, όπως και οτιδήποτε άλλο δημιουργικό. Σε πιο βαθιά νερά, η απόλυτη ευχαρίστηση μου έρχεται από την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν οι συνεργάτες μου στο να γεφυρώνω το όραμα ανάμεσα σε αυτό που θέλουν να προωθήσουν και στο κόσμο στον οποίο απευθύνεται.
Η γραφιστική έχει τη δύναμη να επικοινωνεί μηνύματα και ιδέες. Οι εκλογές διεθνώς κρίνονται, κατά πολλούς, σε μεγάλο βαθμό από εκείνους που επενδύουν σε υλικό που διαχειρίζονται άνθρωποι που έχουν γνώση. Θα συνεργαζόσουν με κάποιο πολιτικό φορέα, όπως ο Shepard Fairey για παράδειγμα, εάν έπεφτε κάποια πρόταση στο τραπέζι ή όχι; Και γιατί;
Αναφέρθηκες μάλλον τυχαία στο νούμερο ένα είδωλό μου όσον αφορά τις καλλιτεχνικές του φλέβες, αλλά όχι τόσο για τον τρόπο που χειρίζεται τα πολιτικά του πιστεύω μέσα από την τέχνη του. Ο παράγοντας Χ στην εξίσωση που αναλύουμε έχει να κάνει ξεκάθαρα με τον τόπο στον οποίο είσαι δραστήριος σαν artist. Τι εννοώ. Το να εδραιώσεις ένα clothing brand μέσα από φούτερ που χλευάζουν πολιτικούς σε ράφια με 100-δόλαρες ταμπέλες με βρίσκει παντελώς αδιάφορο, γιατί στο μυαλό μου αναλογικά με τα στάνταρ της χώρας μας, θα σκεφτόμουν πχ τον κύριο Λαζόπουλo, πράγμα που με αηδιάζει. Κάθε χώρα και κάθε λαός έχει τις δικές του σταθερές για το πώς «παίζεις» με τα κοινωνικο-πολιτικά κουμπιά του και αυτό είναι το σωστό κατά τη γνώμη μου. Όποτε αν τυχόν ο OBEY μου ζητούσε κάποιο collaboration σίγουρα δεν θα ήθελα αυτό να γίνει εδώ.
Έχεις κάποια ιστορία γραφιστικής τρέλας που θα σου μείνει αξέχαστη;
Πολύ φοβάμαι πως έχω και είναι μόνο μία. Το περασμένο Σεπτέμβριο ο Μάριος από την P90 μου ζήτησε να κάνω ένα πόστερ για το live των TORCHΕ εδώ στην Αθήνα. To design πλαισιωνόταν γύρω από μία τεράστια νυχτερίδα. Χωρίς πολλά πολλά το live έγινε και ήταν απίστευτο. Μετά το show o κιθαρίστας της μπάντας ρώτησε ποιος ήταν ο designer για το πόστερ και πως ήθελε να με γνωρίσει. Έκπληκτος έμαθα πως λίγους μήνες πριν, αφορμή για μεγάλη σύγχυση στο στρατόπεδο των TORCHE ήταν μία νυχτερίδα η οποία ούρησε στο μάτι του, με αποτέλεσμα την εισαγωγή του στο νοσοκομείο με βαριά προβλήματα υγείας. Χαρούμενος δήλωσε πως αυτό ήταν το αγαπημένο του πόστερ σε όλο το tour.
Υπάρχει κάποιο μότο που σε εμπνέει και φροντίζεις να ακολουθείς σαν σχεδιαστής;
«Stay Bold Ν' Don’t Forget The Details»
Όταν οι πελάτες θέλουν τη δουλειά γρήγορα, φθηνά και καλή, τι κάνεις;
Μετά από χρόνια εμπειρίας έχω μάθει πως τα «γρήγορα και φθηνά» δεν είναι ποτέ καλά, τα «φθηνά και καλά» δεν είναι ποτέ γρήγορα και τα «καλά και γρήγορα» δεν είναι ποτέ φθηνά. Παρ'όλα αυτά, για να μη γινόμαστε απόλυτοι, υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που χαρακτηρίζουν ποιοτικά και ποσοτικά το κάθε πρότζεκτ και είναι φυσιολογικό. Συνεπώς αυτό που κάνω είναι όσο μπορώ να μην αναλαμβάνω τέτοιες δουλειές, ούτως ώστε να μην απογοητεύεται κανείς από τους δυο στο τέλος, ούτε από θέμα χρόνου, αλλά ούτε και από θέμα χρημάτων η ποιότητας.
20°
