20 σκέψεις για την αξία των πληροφοριών που παίρνει κάποιος από το ίντερνετ.
Είναι αδύνατον να τα μάθεις όλα, ή να τα πληροφορηθείς όλα, ακόμα κι αν κάθεσαι με ένα κομπιούτερ/κινητό στο κούτελο 24 ώρεςτο 24ωρο. Απλώς γίνεσαι κουραστικότερος στην παρέα («Κλείστο ευλογημένε!»)
Οι τραγουδιστές και τα συγκροτήματα πλέον είναι πέντε τον παρά (=στους τέσσερεις, δίνουν κι έναν δώρο). Μπορείς να είσαι niche, να ασχολείσαι μόνον με το υπο-είδος που σε κόφτει, και να ενημερώνεσαι από το λινκ (του υπο-είδους) για τους κολλημένους σαν εσένα. Διαφορετικά, κάνεις πασαλείμματα.
Είναι ζόρικο να υπερασπιστείς ένοχο άνθρωπο αν δεν έχεις τελειώσει την Νομική – εδώ είναι ζόρικο ακόμα κι όταν την έχεις τελειώσει μετά βαΐων και κλάδων. Άρα, ότι και να βρεις στο ιντερνετ για υπόθεσή σου με καθαρματοειδή αντίδικο, δεν θα σε βγάλει λάδι. Με λάδι άλλου τύπου όμως, έχεις ελπίδες.
Η ενημέρωση για το τι παίζουν τα σινεμά, θέατρα, χαμαιτυπεία κλπ, είναι όντως διαθέσιμη ως πληροφορία και απαιτεί όντως ελάχιστη επεξεργασία (=όσο στόκος κι αν είσαι, βλέπεις εκεί που λέει «ώρες», «είσοδος», «που παίζεται» και ξεμπερδεύεις).
Η άποψη διαφόρων ποντικομαμών για αυτά που παίζονται επίσης είναι διαθέσιμη, μπορείς να την ξεπετάξεις για να έχεις κι εσύ ημι-άποψη, αν το φέρει η ανάγκη (βλέπε Νο 1).
Μπορείς να μάθεις τα δρομολόγια των λεωφορείων και ποια είναι η συντομότερη διαδρομή να φτάσεις στα Καλάβρυτα. Ας του δώσουμε και κάτι, του Διαδικτύου.
Δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ εκτός κι αν είσαι λιγάκι μέντιουμ, πράγμα χρήσιμο.
Δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με όσα συμβαίνουν στην πολιτική ζωή ακόμα κι αν είσαι κομματόσκυλο, πράγμα πιο χρήσιμο από το να είσαι μέντιουμ.
Επειδή η μία είδηση αντικρούει την διπλανή της, διαβάζοντας όλη μέρα ειδήσεις στο Διαδίκτυο έχεις τρελό πονοκέφαλο. Και νοιώθεις μέντιουμ.
Μπορείς να διαβάσεις την υπόθεση μιας ταινίας και τα πάντα γι αυτήν, αλλά αν δεν έχεις ΔΕΙ την ταινία, δεν την έχεις δει, πάει και τελείωσε.
Το ίδιο ισχύει και για τα βιβλία: η περίληψη είναι μπούρδα, διάβασε το βιβλίο!
Μπορείς να μάθεις τα άπαντα για έναν ηθοποιό, αλλά αν δεν τον δεις να παίζει, και πάλι δεν ξέρεις ντιπ τίποτα.
Οι βαθύτερες, ειδικότερες πληροφορίες που αναζητάει ο κουνημένος άνθρωπος, υπάρχουν, αλλά είναι λειψές: δεν θα βρεις πουθενά, πχ, ότι ο Τσάρος της Ρωσίας είχε Αρμένιο σεφ. Θα βρεις τον φιρμάτο Γάλλο, αλλά πουθενά τον Αρμένιο. Που ήτανε προπάππος φίλου σου, άρα υπήρξε, απλώς δεν τον έχει ο Γουικιπίντιας, ούτε κανένας φίλος του.
Βρίσκεις το είδος ακριβώς της τσόντας που σε αφορά, πχ «πρόβατο με άλλο ζώο που φοράει σνόρκελ», αλλά χάνεις το διαμάντι που θα έβρισκες χαζολογώντας με τις ώρες. Εκτός που μπορεί να είχες βρει κάτι εντελώς άσχετο αλλά πολύ χρήσιμο, που δεν μου έρχεται αυτήν την στιγμή οπότε ας το φάμε.
Για ώρες διαβάζεις άρθρα σε σαιτ που σε πετάνε σε άλλα άρθρα σε άλλα σαιτ, και παρόλο που διαβάζεις ώρες, ΔΕΝ καταφέρνεις να βγάλεις από το μυαλό σου τα ζόρια σου, γιατί αυτό μόνον η λογοτεχνία και η Τέχνη το παρέχει στον άνθρωπο, όχι το σπέκουλο.
Όποια πάθηση και αν κοιτάξεις στο ιντερνετ, πάρτο απόφαση ότι θα σου πει τα ίδια: είναι θέμα χρόνου να τινάξεις τα πέταλα και μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Όποιο σύμπτωμα και αν κοιτάξεις επίσης στο ιντερνετ, ισχύει το (5).
ΟΛΟΙ είδαν το δάσος των αυτοκτονιών στο γιουτιούμπ, επειδή η είδηση του βλόγκερ που πήγε εκεί, έκανε τον γύρο το κόσμου. Ήτανε σε όλα τα ειδησεογραφικά σάιτ.
Ο εννιάχρονος γιος μου όμως είδε το πτώμα του αυτόχειρα Ιάπωνα στο γιουτιούμπ, αλλά νόμισε ότι ήτανε κούκλα, άρα το δράμα του πράγματος πέρασε (ευτυχώς) στο ντούκου.
Άλλο καπέλο είναι η πληροφορία και άλλο η επεξεργασία της. Αυτό είναι «συμπέρασμα» και δεν θα έπρεπε να του βάλω νουμεράκι, αλλά έχω πάρει φόρα.
18°
