Τα τέσσερα σποτάκια (μίνι ταινιάκια) με θέμα την σεξουαλική παρενόχληση βασίστηκαν σε ιστορίες που ανέφεραν οι γυναίκες, και μεταφέρθηκαν στην Όλγα Μαλέα και σε εμένα ως ιδέες, για να γράψω σενάρια. Στο μεταξύ έχω διαβάσει εκατοντάδες ανάλογα γράμματα από κοπέλες, αναγνώστριες του Elle, στο blog του οποίου απαντούσα επί χρόνια σε ερωτήσεις του τύπου «Μου την πέφτει ο καθηγητής μου, αλλά δεν είμαι σίγουρη, μπορεί να κάνω και λάθος, ποια είναι η γνώμη σας;»
Η γνώμη μας είναι ότι αν έχεις έστω την αόριστη εντύπωση ότι σου την πέφτει κάποιος με εξουσία απέναντί σου, τότε ναι, σου την πέφτει: όχι απαραίτητα για να συνάψει σχέσεις μαζί σου, ίσως ούτε καν για να κάνετε σεξ. Για να εκμεταλλευτεί την εξουσία, την θέση του, (τζάμπα σκοτώνεται τόσα χρόνια;) ή την ανάγκη σου. Για να πιάσει κάτι που αλλιώς δεν θα έπιανε, πχ το στήθος ή τον πισινό σου. Για πλάκα. Γιατί μπορεί. Γιατί όχι.
Το επιχείρημα «Καλά τώρα, όλοι σας την πέφτουνε;» το έχω βαρεθεί, όπως και το «Ποιες είστε τέλος πάντων;». Όχι, δεν μας την πέφτουν όλοι. Σπάνια την πέφτουν οι ξένοι άνθρωποι σε άσχετες γυναίκες. Αλλά την πέφτουν τα αφεντικά στις υπαλλήλους (εκπλήσσομαι που εκπλήσσεστε!), οι εκπαιδευτές στις εκπαιδευόμενες, οι από πάνω στις από κάτω… μερικές φορές και οι γιατροί στις ασθενείς ή τις επισκέπτριες. Δεν χρειάζεται να είμαστε η Σκάρλετ Γιόχανσον: το 40-50% των γυναικών στις χώρες της Ευρωπαϊκές Ένωσης, έχουν αναφέρει περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης. Και καμιά τους δεν ήταν η Σκάρλετ.
Όταν είσαι 15-25 χρονών, δεν είσαι καθόλου σίγουρη για τον εαυτό σου, για την ακρίβεια σκέφτεσαι «Σιγά μη μου την πέφτει μωρέ, είναι 60 χρονών/παντρεμένος/παππούς!» και τον αφήνεις να σε πασπατεύει, ή να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, και δεν πρέπει. Πρέπει να του ζητήσεις να σταματήσει. Πρέπει να απομακρυνθείς από το χέρι, ή τις προθέσεις, του κυρίου που είναι εκατό χρόνια μεγαλύτερός σου και που δεν έχει καμιά δουλειά να σου πιάσει το οτιδήποτε. Πρέπει να το πεις σε άλλες γυναίκες, ή στην γραμμή 15900. Ιδίως αν είσαι πολύ νέα, και οπωσδήποτε αν είσαι ανήλικη.
Ο στόχος λοιπόν των ταινιών ήταν να δείξουμε, με καλλιτεχνικό τρόπο, κυρίως στα νέα κορίτσια, ποια ανδρική συμπεριφορά συνιστά παρενόχληση – με βάση ιστορίες που μας έστειλαν άλλες γυναίκες. Φυσικά και δεν λέμε ότι οι γιατροί ή οι δικηγόροι ή οι υπάλληλοι «τα κάνουν αυτά», επειδή ΟΛΟΙ θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτά, δοθείσης ευκαιρίας, και δεν θα έπρεπε να τα κάνουν.
Τα σποτάκια επίσης δεν είναι ντοκιμαντέρ, είναι μικρές ταινίες, με ηθοποιούς και απ΄όλα. Γυρίζονται αντίστοιχα ταινιάκια σε πολλές χώρες του κόσμου, και κανένας επαγγελματικός κλάδος στην Αμερική ή στην Αγγλία δεν διαμαρτύρεται ότι του βγάζουν κακό όνομα…
Λυπάμαι που το μήνυμα χάθηκε σε βάρος της ευθιξίας – όχι, δεν βάζουν χέρι όλοι οι παιδίατροι, γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές και υπάλληλοι. Κάποιοι το κάνουν, και επειδή έχουμε κόρες που βγήκαν ή θα βγούνε στην επαγγελματική πίστα, θα θέλαμε να σταματήσουν άμεσα. Να καταλάβουν, μέσα από την εικονογράφηση των σποτ, πόσο ενοχλητική, ντροπιαστική και απαράδεκτη είναι αυτή η συμπεριφορά…
*Την παραγωγή των ταινιών την έκανε η Πόλυ Τρανίδου, την σκηνοθεσία η Όλγα Μαλέα, σενάρια (πάνω σε ιστορίες γυναικών) Μανίνα Ζουμπουλάκη, μουσική Αντριάννα Μπάμπαλη, σπηκάζ Εύα Κοτανίδη, φωτογραφία Κατερίνα Μαραγκουδάκη, μακιγιάζ Ιωάννα Συμεωνίδου, ενδυματολόγος Μαρία Κοντοδήμα, βοηθοί σκηνοθέτη Ιφιγένεια Ζαχαριάδη-Γεωργία Σωτήρχου. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ναταλία Δραγούμη, Μαρία Σολωμού, Τζωρτζίνα Λιώση, Λυδία Σγουράκη, Γιάννης Ζουγανέλης, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Θάνος Καληώρας και Αχιλλέας Σκεύης.
18°
