Η αναγκαστική μετανάστευση χωρίζει τις οικογένειες. Στερεί παιδιά από τους γονείς, τους παππούδες και τα αδέλφια τους και καταστρέφει τα εκτεταμένα οικογενειακά δίκτυα. Ωστόσο το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή και στην προστασία της οικογένειας είναι μια κοινή αξία που διατρέχει πολιτισμούς και κουλτούρες, ενώ κατοχυρώνεται στο διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό δίκαιο.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam συνομίλησε με δεκάδες ανθρώπους που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα και τους ζήτησε να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από τη διάρκεια των επικίνδυνων ταξιδιών τους στην Ευρώπη και τον αποχωρισμό από την οικογένειά τους. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο έρευνας για τη νέα Έκθεση της Oxfam «Αγαπημένη μου οικογένεια» (#DearFamily) που εστιάζει στον αντίκτυπο των ευρωπαικών πολιτικών μετανάστευσης σε σχέση με τις οικογένειες προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Η οργάνωση καταγγέλλει πως η έλλειψη προσβάσιμων, ασφαλών και τακτικών οδών για την επανένωση των οικογενειών, συμπεριλαμβανομένων των διοικητικών εμποδίων, των περιορισμένων πληροφοριών, των στενών νομικών ορισμών της «οικογένειας» και τωνπολιτικών διάκρισης, σχεδιασμένων για την εφαρμογή της Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, έχει οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν επικίνδυνα ταξίδια, καθιστώντας τους ευάλωτους σε βία και εκμετάλλευση στα χέρια λαθρέμπορων και διακινητών.
Ο Abdul από την πόλη Herat του Αφγανιστάν. Photo credits: Felipe Jacome/Oxfam
O Abdu lαπό την πόλη Herat
Ο Abdulαπό τη Herat του Afghanistan ελπίζει να επανενωθεί με τη γυναίκα και τον γιο του στη Γερμανία. Τους έγραψε ένα εγκάρδιο γράμμα, ενώ περιμένει το αποτέλεσμά του αιτήματός του για οικογενειακή επανένωση στην Ήπειρο.
“Χαιρετισμούς στη σύζυγό μου Zahra και στον αγαπητό μου γιο Mohamad Taha που βρίσκονται τώρα στην πόλη του Αμβούργου της Γερμανίας.
Ελπίζω ότι και οι δύο είστε καλά σε υγεία και πνεύμα. Ελπίζω μια μέρα να είμαι δίπλα σας και για άλλη μια φορά να ζήσουμε μαζί. Ο Θεός να σας προστατεύσει και τους δυο σας.
H Najat, από την Βόρεια Συρία. Photocredits: Felipe Jacome/Oxfam
Η Najat έφυγε με κάποια μόνο μέλη της οικογένειάς της από την πόλη Afrin της Βόρειας Συρίας και τώρα ζει στην Ήπειρο στην Ελλάδα.
Ελπίζει να επανενωθεί με τον μεγαλύτερο γιο της που έφθασε στη Γερμανία το 2016. Το γράμμα της λέει:
«Αγαπητέ μου γιε Mohannad,
Πώς είσαι; Πώς είναι η υγεία σου? Είμαι η μητέρα σου στην Ελλάδα. Δόξα τω Θεώ εμείς είμαστε όλοι εντάξει, τίποτα δεν μας λείπει, εκτός από το να βλέπω εσένα και τα αδέλφια σου. Πώς είναι η υγεία σου; Στείλε μου νέα σου.»
Ο Hazem, ένας 20χρονος Σύριος που ζει στα Ιωάννινα Photo credits: Αγγελος Σιούλας/Oxfam
«Γεια σας, είμαι ο Hazem, ελπίζω να μην με ξεχάσατε ήδη.»
Ο Hazem, ένας 20χρονος Σύριος που ζει στην Ελλάδα, μοιράστηκε μαζί μας πώς νοιώθει σχετικά με τον χωρισμό της οικογένειάς του ενώ στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις:
“Είμαι σχεδόν 20 ετών και μένω σε ένα διαμέρισμα στα Ιωάννινα. Εργάζομαι ως διερμηνέας/πολιτιστικός διαμεσολαβητής για μια ΜΚΟ που ονομάζεται Terredes Hommes. Το κύριο έργο μου είναι στο κοινοτικό κέντρο των Ιωαννίνων[1]. [...] Είμαι σε επαφή με την οικογένειά μου, τη μαμά μου, που έμεινε με το μικρό μου αδελφό πίσω στη Συρία, τους αδελφούς μου, οι οποίοι είναι στη Γερμανία, και την αδελφή μου, που ζει σε ένα κέντρο φιλοξενίας στην Κόνιτσα. Δεν έχω δει τους αδελφούς μου για δύο χρόνια και τη μαμά μου για σχεδόν ενάμιση χρόνο. [...] Η μαμά μου και ο αδελφός μου είναι ακόμα στη Συρία. Δεν μπορούσαμε να βρούμε έναν τρόπο να έρθουν μαζί μας στην Ευρώπη ή ακόμα και να βρίσκονται σε ασφαλή χώρο [στη Συρία]. Τώρα, είναι λίγο ασφαλείς λόγω της κατάπαυσης του πυρός στο Idlib [...] Αλλά ούτως ή άλλως, αυτό δεν είναι μια μόνιμη λύση, είναι ένα παυσίπονο!
Ειλικρινά, πιο πολύ μου λείπει η μαμά μου. Μου λείπουν οι αγκαλιές της, η παρουσία της στο σπίτι μας, το υπέροχο φαγητό της και όλα όσα σχετίζονται με αυτήν. Είμαι ακόμα εγκλωβισμένος στην Ελλάδα με έντονη επιθυμία να συνεχίσω τις σπουδές μου στην ιατρική, οι οποίες διακόπηκαν εξαιτίας του πολέμου. Επίσης, θέλω να μελετήσω για τους πολιτισμούς και τις θρησκείες, τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπηρεάζονται και τον τρόπο προσέγγισης ανθρώπων από διαφορετικό υπόβαθρο. [...] Θέλω να κάνω το επόμενο βήμα και να μάθω μια νέα γλώσσα και να ενταχθώ στην κοινωνία. [...] Είναι ακόμα δύσκολο να έχεις μια αίσθηση σταθερότητας. Ανησυχώ για την υπόλοιπη οικογένειά μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Σχετικά με αυτό, έχω να πω κάτι στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: Είμαστε ακόμα άνθρωποι. Σας παρακαλώ να υποστηρίξετε περισσότερο την οικογενειακή επανένωση και να της δώσετε μεγαλύτερη σημασία [...]. Γιατί οι άνθρωποι υποφέρουν μακριά από την οικογένειά τους και είμαι ένας από αυτούς. [...] "
Πώς θα απαντήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη στον Hazem και σε πολλούς άλλους όπως αυτόν;
[1]Το Κοινoτικό – Διαπολιτισμικό Κέντρο ‘Μικρή Πόλη’ εγκαινιάστηκε πρόσφατα στα Ιωάννινα από την Oxfam και την Terredes Hommes, με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαικής Ένωσης (ECHO), με στόχο τόσο να υποστηρίξει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές κοινότητες όσο και να τις φέρει πιο κοντά στην Ελληνική, τοπική κοινωνία.
