Την περασμένη Κυριακή με ξύπνησαν φωνές και ήχοι από σφυρίχτρες έξω από το παράθυρό μου.
Έτρεξα να δω τι γίνεται: οι Ιάπωνες δεν είναι ιδιαίτερα φασαριόζοι, οπότε θεώρησα δεδομένο ότι κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει. Αυτό που αντίκρυσα ξεπέρασε κάθε προσδοκία: Ένα ποτάμι κόσμου, ντυμένου σε χρώματα την ύπαρξη των οποίων αγνοούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή!
Οι διαφημίσεις στο μετρό με είχαν αφήσει παγερά αδιάφορη, για αυτό και μου πήρε αρκετά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω πως επρόκειτο για το Tokyo Marason, την ετήσια διοργάνωση για την οποία καταφτάνει στην Ιαπωνία σημαντικός αριθμός αθλητών από δεκάδες χώρες.
Μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο αρκεί για να μάθει κανείς πως πριν το 2007, άντρες και γυναίκες έτρεχαν σε ξεχωριστές διοργανώσεις, οι οποίες λάμβαναν χώρα σε 2ετή βάση. Τα τελευταία 4 χρόνια άντρες, γυναίκες και σκυλιά (ναι, είχε και τέτοια ο αγώνας) έχουν την ευκαιρία να τρέξουν τα 42,2 χιλιόμετρα σε μια ενιαία διοργάνωση, η οποία λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
Η λέξη ευκαιρία, βέβαια, είναι σχετική και δεν σημαίνει πως όλοι όσοι θέλουν, μπορούν να λάβουν μέρος. Για την ακρίβεια, περισσότερες από 10.000 αιτήσεις απορρίπτονται κάθε χρόνο, λόγω του συνωστισμού που προκαλέιται στην αφετηρία από τους (ήδη πολλούς) 30.000 αθλητές! Και επειδή τα μέτρα σύγκρισης είναι πάντα χρήσιμα, ο Μαραθώνιος της Αθήνας συγκεντρώνει μέχρι και 8.000 συμμετοχές! Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό αξιοπερίεργο ή ακραίο χαρακτηριστικό του αγώνα.
Πολλοί από τους αθλητές, τρέχουν φορώντας στολές κάθε είδους: μαζορέτες, νύφες, χαρακτήρες του Ντίσνεϋ, μέχρι και πόκεμον έκαναν την εμφάνισή τους! Άλλοι προτίμησαν κοστούμι και χαρτοφύλακα, ενώ οι πιο τολμηροί διάλεξαν κανονικές καρναβαλικές στολές, ο όγκος των οποίων θα περιόριζε τις κινήσεις τους ακόμη και υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Υπήρξε όμως και μια κατηγορία αθλητών της οποίας την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι και εκείνη τη στιγμή: επρόκειτο για επαγγελματίες μαραθωνοδρόμους, όχι όμως με την κλασσική έννοια του όρου. Όχι, αυτή η κατηγορία ξεπερνά κάθε προσδοκία. Κανονικοί άνθρωποι, ενδεχομένως με κλίση στον αθλητισμό, οι οποίοι τρέχουν έναντι χρημάτων, φέροντας διαφημιστικές ταμπέλες (ή ακόμη και φορώντας στολές) προϊόντων!
Με απλά λόγια: Η εταιρεία μου παράγει το μέλι Χ. Προσλαμβάνω κάποιον πρόθυμο να τρέξει 42 χιλιόμετρα ντυμένος ως μέλι Χ ή κρατώντας ένα πλακάτ που διαφημίζει τις αρετές του μελιού Χ.
Όσο εύκολος και αν φαίνεται ο παραλληλισμός με τις μεγάλες εταιρείες αθλητικών ειδών, η αλήθεια απέχει πολύ. Άλλο ο πρωταθλητής του οποίου η φανέλα / ρακέτα / πετσέτα φέρει την επωνυμία σπόνσορα και άλλο το πλακάτ στο χέρι του τύπου που ντύθηκε μέλισσα!
16°
