Ένας καλός λόγος

Ένα βήμα. Ένα κοστούμι.  Ένα μικρόφωνο. Μια τηλεοπτική κάμερα. Ένας καλός λόγος να μιλήσεις. Ένας καλός λόγος να αφουγκραστείς. Ένας καλός λόγος να ανέβεις στη σκηνή...

Ένας κυβερνητικός Αξιωματούχος, λίγες στιγμές πριν απευθύνει δημόσιο διάγγελμα. Προετοιμάζεται να ανέβει στο βήμα. Συνεργάτες του εισβάλουν στο χώρο, στον προσωπικό του χώρο. Κάθε εισβολή και μια ώθηση να πάει παρακάτω. Να βγει στο κοινό και να δώσει ένα «παυσίπονο» λόγο  στην κοινωνία. Η σκηνή μεταμορφώνεται σε τηλεοπτικό πλατό και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Μέσα από το πρίσμα της προετοιμασίας ο ήρωας προβαίνει σε εξομολόγηση, σε παραδοχή της σκοτεινής φύσης, της διεφθαρμένης, της μπερδεμένης, της οργισμένης, της ανθρώπινης φύσης. Ο άνθρωπος μπορεί να παραδέχεται, δεν μπορεί όμως να αλλάξει.

«Το μόνο που θέλουμε είναι να κάνουμε το κόσμο καλύτερο. Καλύτερο, δε σημαίνει καλύτερο για όλους. Δεν είμαστε άνθρωποι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Για κάποιους θα σημαίνει πάντα χειρότερο»