Μια φωνή κι ένα ψέμα

Ο γάλλος συγγραφέας εμπνεύστηκε τον διασημότερο μονόλογό του από την ιστορία ενός άνδρα –κάτι που, βεβαίως ήταν αδύνατον να παρουσιαστεί στον καιρό του,- κι εύκολα καταλαβαίνουμε πόσο ουσιαστικά μεταβάλλει η αλλαγή του φύλου και τον χαρακτήρα του ατόμου και την αίσθηση του δράματος που βιώνει.

Συνειρμικά θυμόμαστε μιαν άλλη ανάλογη ιστορία, αυτήν του «Εμπόρου της Βενετίας» του Σαίξπηρ, όπου ο ώριμος Αντόνιο θυσιάζεται για να μπορέσει ο νεότερος εραστής του να αποκτήσει μέσω ενός γάμου την κοινωνική θέση που επιθυμεί. Μια ερωτική σχέση που δηλώνεται σαφώς από τον συγγραφέα, όμως για αιώνες καλύφθηκε από τον μανδύα της «αγνής φιλίας».

Η μία ιστορία φωτίζει, εμπλουτίζει την άλλη και οι χαρακτήρες των δύο ηρώων, του Αντόνιο (κύριος Α.) και του νεότερου Μπασάνιο (κύριος Β.), διαγράφονται ακόμη πιο ουσιαστικά μέσα στο σύγχρονο πλαίσιο όπου εντάσσονται.