Μόνος κόσμος

«Δεν ξέρω γιατί ισχύει αυτό, αλλά δε μου φαίνεται ότι θα πάψω ποτέ να ζω στη γη...»

Μια γυναίκα συνδέεται με την ποίηση μέσα στο χρόνο και αφήνεται στη δική της ψυχική απομόνωση, στο μοναδικό καταφύγιο, στον μόνο κόσμο που θέλει. Το τότε και το σήμερα, το εδώ και το πάντα, βρίσκονται σε επικοινωνία και σύνδεση με τη ζωή της ποιήτριας Emily Dickinson. Στην παράσταση βλέπουμε μέσα από επιστολές, ποιήματα και αναφορές, μία ταύτιση με την ζωή της σήμερα.

«Είναι μια εξαίσια εμπειρία να αγαπάς κάποιον με άυλο τρόπο, χωρίς σώμα εραστές, ένα για πάντα..»