Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

Έργο ζωής  για τον Προύστ, το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», διαδραματίζεται σε ελάχιστους τόπους όπως το Παρίσι, το Μπαλμπέκ, η Βενετία, το Κομπραί. Το έργο υπάρχει, αναπνέει και υφίσταται εξαιτίας της ανθρώπινης φαντασίας χωρίς όριο, όπως θρέφεται από τη μνήμη. Η Μπέλ Επόκ του Προυστ σηματοδοτεί τεράστιες αλλαγές, σε κοινωνικό όσο και τεχνολογικό επίπεδο. Διαχωρισμός πολιτείας εκκλησίας, επιδημίες χολέρας, φυματίωσης, τύφου, κοκαίνη, όπιο, πορνεία και σύφιλη, ευημερία, πρώτος παγκόσμιος πόλεμος... τραίνα, ποδήλατα, λεωφορεία, αεροπλάνα, τηλεπικοινωνίες. Από τις πρώτες λέξεις η παράσταση είναι ένα συμβόλαιο με τον θεατή ,μια τεράστια κατάδυση στους χρόνους πριν τον πολιτισμό, εκεί που το εγώ σβήνεται από το σύμπαν.

Ένα μητρικό φιλί αναδύεται στο εδώ και στο τώρα, μία καταφυγή στη μήτρα του έκθετου και γυμνού ανθρώπου στα ένστικτα επιβίωσης, στη λαγνεία και στον τρόμο του. Αναζητώντας τον λόγο της ζωής κάθε πρόσωπο χάνεται σαν υδράργυρος και ο χαμένος χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας βιωμένος χρόνος ξανακερδισμένος. Η πυξίδα της ύπαρξης είναι ο έρωτας που κατακλύζει με την έκσταση και τη ζήλια του. Έρωτας καταστροφικός, απόλυτος, κτητικός. Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στην αγάπη για τον γονιό και το πάθος για τον εραστή.

Κανείς δεν έχει εαυτό εάν δεν πασχίσει να κατέχει τον άλλο.

*Η παράσταση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους.