Μέρα στη θάλασσα (κοπάνα), κρυφό κουτούκι απέναντι από τη θάλασσα και ρουμάνικος φούρνος χωρίς θάλασσα: αν κάποιος μπορεί να τα δέσει όλα αυτά έναν ωραίο φιόγκο, είναι ο άνθρωπός μας. Ειδικά αν μας πει κι ένα τραγούδι.
Μια μέρα είχανε συνέλευση οι δάσκαλοι σε κάποια δημόσια σχολεία, οπότε πήραμε τους χαρούμενους μαθητές/κοπανατζήδες και πήγαμε στη θάλασσα: στην «Ακτή Βουλιαγμένης» με την τεράστια παραλία (650 μέτρα άμμος) και το πολύ-πολύ γαλάζιο νερό. Όλα τα νερά γύρω από την Αττική είναι γαλάζια, οι παραλίες τέλειες, απλώς τα Σαββατοκύριακα γίνεται της αλεπούς, ακουμπάς το φραπέ σου στον διπλανό πισινό και αλείφεις λάδι κατά λάθος σε άσχετο, επίσης πισινό, που βρίσκεται τόσο κοντά σου ώστε νομίζεις αφηρημένη ότι είναι ο δικός σου.
Καθημερινές όμως, ή νωρίς το πρωί, ή αργά το απόγευμα… είναι άλλο καπέλο. Βρίσκεις ομπρέλα και ξαπλώστρες, αραδιάζεις την προίκα των παιδιών σου, βουτάς στη θάλασσα και χαίρεσαι που ζεις σε αυτήν ακριβώς τη χώρα την οποία σιχαινόσουνα πριν λίγες ώρες και όχι αδίκως: καμιά άλλη χώρα δεν έχει τέτοιες θάλασσες, καμιά-καμιά-καμιά, ούτε Αλγεθίρας στην Ισπανία ούτε Κυανή Ακτή που είναι γεμάτη θεογκόμενες με τα μεμέ στο αγιάζι, ούτε Ίμπιζα που πρέπει να είσαι μεγιστάνας πρώην Ρώσος, νυν Κινέζος, για να πιεις ένα χρυσοποίκιλτο καφέ με το υστέρημά σου. Καλά, το παρατραβάω, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε θεϊκές παραλίες. Εμείς εδώ στην Ελλάδα οι καρμίρηδες, εφορο-χτυπημένοι, άνεργοι, κακοπληρωμένοι και γενικά σκυλογκαντέμηδες Έλληνες…
Η «Ακτή Βουλιαγμένης» λοιπόν έχει άπλα, χώρους να παίξεις ρακέτες, τένις ή beach volley, παιδική χαρά ηλιοψημένη για να παρκάρεις τα παιδιά σου ΜΕ ΚΑΠΕΛΑΚΙΑ, οικονομική είσοδο (4 ευρώ γενική, μειωμένη 3 ευρώ τις καθημερινές, όπως και για παιδιά 6-18 ετών, Σαββατοκύριακα 5 ευρώ) και πολλές ομπρέλες. Έχει ντουσιέρες, καμπίνες, τουαλέτες και όπου να ’ναι, μπαρ – την ημέρα που πήγαμε δεν είχε ανοίξει ακόμα, και τρέχαμε όλοι στην «Ωκεανίδα» στη δεξιά μεριά της παραλίας, για καφέδες κ.λπ. Στο μπαρ της «Ωκεανίδας» οι υπάλληλοι χτυπούσαν τα κεφάλια τους στα ψυγεία και τρέχανε σαν τους παλαβούς να εξυπηρετήσουν τόσους διψασμένους. Αλλά μέχρι να πάτε εσείς στην «Ακτή», θα έχει ανοίξει το μπαρ, οπότε μη σκάτε.
Γενικά είναι μια καλά συντηρημένη παραλία η «Ακτή», πεντακάθαρη, λαμπερή κάτω από τον άσπρο ήλιο, ορεκτική και όμορφη. Μπορείς να μάθεις θαλάσσιο σκι αν θέλεις (35 ευρώ η βόλτα/μάθημα) ή να αράξεις στην ομπρέλα σου, που είναι μέσα στην τιμή εισόδου, και να κάνεις τον ψόφιο κοριό.
Φάγαμε όλη τη μέρα εκεί, με τούτα και με κείνα, κι απλώς σας το λέω να μην ξεχαστείτε αν πάτε με ΜΜΜ, το τελευταίο λεωφορείο για τη Γλυφάδα (το 114 νομίζω) είναι στις 7.05 μ.μ.
Άλλο βράδυ, επειδή καλοκαίριασε, πάλι κατεβήκαμε προς «τα κάτω» – πήγαμε στο «Καφενείο» στη Βουλιαγμένη, τέλειο μπαράκι με ζωντανή μουσική από τραγουδιστές και μουσικούς ερασιτέχνες, οι οποίοι όμως δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους επαγγελματίες. Το «Καφενείο» είναι μικρό καφέ που τα βράδια μετατρέπεται σε μπαρ, με cosy μπάρα, με μερικά τραπεζάκια όλα κι όλα αλλά με ατμόσφαιρα… σούπερ, δεν μπορώ να την περιγράψω διαφορετικά, πήγα μπαϊλντισμένη και στην κατάσταση που είμαστε όλοι πια, «να κοιμηθώ μπας και κόψω το να σκέφτομαι πού είναι κούραση, αδερφέ μου»… και ξεχάστηκα αμέσως, με το που μπήκα, με το που άκουσα το πρώτο τραγούδι. Τα παιδιά που τραγουδάνε (Θοδωρής Μεταξάς, Σώζος Λυμπερόπουλος) είναι εξαιρετικά, ο μπάρμαν φιλικός, η συν-ιδιοκτήτρια κυρία Ντίνα υπέροχη, ο κόσμος κανονικός. Αν και είχε κάμποσους πολίστες, που δεν είναι εντελώς κανονικοί γιατί είναι κορμάρες και στεναχωριέσαι ελάχιστα που δεν είσαι κι εσύ έτσι, όχι ότι ήσουνα ποτέ αλλά λέμε τώρα, μετά σου περνάει και λες «μπράβο τα παλικάρια». Και σκασίλα σου βασικά, ακούς μουσική, χαζεύεις, πίνεις, λες καμιά κουβέντα, περνάς ωραία. Οι φωτογραφίες δυστυχώς το αδικούν επειδή δεν δείχνουν ατμόσφαιρα, δεν δείχνουν… αυτό που είναι το «Καφενείο» (αυθεντικό, ιδιαίτερο και σπάνιο φρούτο).
Ε αυτά, μετά γυρίσαμε από την παραλία. Πήγα όμως σε ρουμάνικο φούρνο κοντά στο σπίτι της μαμάς μου, με κέρασαν ένα ωραίο γλυκάκι, αγόρασα κι άλλα ωραία γλυκάκια, οπότε το καταθέτω εδώ να περάσει στην αθανασία: το «Carpathian Bakery» είναι φούρνος και ζαχαροπλαστείο με αυθεντικές ρουμάνικες συνταγές και πολύ καλές τιμές. Τα κουλούρια γεμιστά με μήλο ή με βύσσινο είναι υπέροχα (1,70 ευρώ), και τα «καρυδάκια», μικρές βαφλίτσες γεμιστές με κρέμα σοκολάτα (3,90 ευρώ τα 12 καρυδάκια-φοντάν) τα σπάνε, κανονικά.
Η Αθήνα αντέχεται μια χαρά αυτές τις μέρες πριν ανάψει καλά το καλοκαίρι, ευτυχώς μας σώζουν οι παραλίες, τα τραγούδια και τα γεμιστά κουλούρια με βύσσινο…
