Ελλαδα

Μητέρα 22χρονης: «Η πράξη της ήταν αδιανόητη, αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της»

Εξομολογείται ότι «έπεσε από τα σύννεφα» όταν έμαθε τι έκανε η κόρη της

62224-137655.jpg
Newsroom
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
vrefos.jpg

Σπάει τη σιωπή η μητέρα της 22χρονης φοιτήτριας που πέταξε από το μπαλκόνι στη Νέα Σμύρνη το μωρό που είχε φέρει η ίδια και μόνη της στον κόσμο.

«Η πράξη της είναι αδιανόητη, αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της» λέει η μητέρα και συνεχίζει: «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο συνέβη στο παιδί μου. Δεν είχα καταλάβει τίποτα. Να σκεφτείτε ότι και κανένας από την πολυκατοικία που μένουμε δεν είχε καταλάβει κάτι. Δεν ήταν αδύνατη. Τα κάποια κιλά παραπάνω που πήρε τους τελευταίους μήνες δεν με υποψίασαν. Όταν μου είπαν οι αστυνομικοί ότι το βρέφος είναι της κόρης μου, έπεσα από τα ''σύννεφα''. Αν μου το έλεγε θα τη βοηθούσα. Δεν θα την άφηνα να περάσει μόνη της αυτόν τον γολγοθά. Είναι παιδί ακόμα, μόλις 22 χρόνων. Η πράξη είναι αδιανόητη, αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της. Και καταλαβαίνω ότι στο εξής θα χρειαστεί βοήθεια, στήριξη», λέει, μιλώντας στη «Real news». «Η ψυχολογική της κατάσταση όπως μου λένε οι γιατροί δεν είναι καλή. Το βλέπω το παιδί μου. Θα χρειαστεί πολύ χρόνο να συνέλθει, αν συνέλθει ποτέ. Εγώ θα είμαι δίπλα της, ό,τι μπορώ θα της το δώσω».

Στο μεταξύ, η 22χρονη στην απολογία της δήλωσε πως η ερμητική σιωπή της ήρθε ως συνέπεια του φόβου για την αντίδραση της μητέρας της και της απόρριψης του φίλου της. Για αυτό και αποφάσισε να κυοφορήσει και να γεννήσει μόνη της, αλλά όπως είπε δεν ήθελε να σκοτώσει το μωρό. Σκοπός της ήταν να το φέρει στον κόσμο και στη συνέχεια να το δώσει σε κάποιο ίδρυμα για υιοθεσία γιατί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το μεγαλώσει.

Η επιτακτική επιθυμία της μητέρας μου θα ήταν, σίγουρα, να το «ρίξω». «Φοβόμουν, συνεπώς, ακόμα και να μιλήσω στην ίδια μου τη μητέρα, διότι ήμουν βεβαία πως θα νευριάσει μαζί μου», λέει στο απολογητικό της υπόμνημα η 22χρονη.

«Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μητέρα της κάθε εγκυμονούσας είναι στήριγμα, στη δική μου περίπτωση πίστευα ότι ήταν πηγή φόβου, όπως προείπα, για τις προκληθησόμενες συνέπειες. Ο φόβος μου αυτός καθοδήγησε, για όλο το χρονικό διάστημα της μοναχικής μου εγκυμοσύνης, την ερμητική σιωπή μου», σημειώνει, υποστηρίζοντας ότι ούτε στον πατέρα της μπορούσε να βρει στήριγμα, καθώς οι σχέσεις τους μετά το διαζύγιο με την μητέρα της, είχαν διαταραχθεί.


Η νεαρή περιέγραψε πώς γέννησε μόνη της. «Κατά τη διάρκεια που στεκόμουν όρθια μέσα στο μπάνιο ένιωσα ότι το μωρό «κατεβαίνει». Είδα το κεφάλι του παιδιού και, ενστικτωδώς, «έσπρωχνα» προκειμένου να βγει. Λόγω εντονότατων πόνων, φώναζα, όμως δεν με άκουσε κανείς, πιθανότατα γιατί οι υπόλοιποι ένοικοι, τις συγκεκριμένες ώρες, βρίσκονται στην εργασία τους, ενώ στο διπλανό διαμέρισμα διαμένει μια ηλικιωμένη κυρία, μειωμένης ακοής. Δηλαδή ενώ γεννούσα, ενώ είχα αφόρητους πόνους, ενώ δεν γνώριζα τι πρέπει να κάνω, ενώ έβλεπα το κεφαλάκι του μωρού, είχα παράλληλα το φόβο μην και με ακούσει κανείς.

Πράγματι, μετά από έντονες προσπάθειες και φρικτούς πόνους, το παιδί βγήκε, μου γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου και έπεσε στην μπανιέρα. Κόπηκε με αυτόν τον τρόπο και ο ομφάλιος λώρος. Το σήκωσα από τη μπανιέρα και διαπίστωσα ότι αναπνέει αχνά, με δυσκολία. Ωστόσο, δεν έκλαψε καθόλου. Είχα μάθει από την ενημέρωση μου στο διαδίκτυο ότι το μωρό μόλις γεννηθεί πρέπει να κλάψει».

«Το μπάνιο είχε πλημμυρίσει με αίματα», συνεχίζει η 22χρονη. "Από στιγμή σε στιγμή θα επέστρεφε η μητέρα μου. Σε κατάσταση πανικού και έντρομη, έκοψα με ψαλίδι το τμήμα του ομφάλιου λώρου που κρεμόταν από εμένα. Δεν ήξερα όμως ότι έπρεπε να δεθεί και η αιμορραγία συνεχίστηκε. Όσο γρηγορότερα μπορούσα έπλυνα το μωρό και ξεπλύθηκα και η ίδια από τα αίματα. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα στο δωμάτιό μου με το μωρό.

Δεν θα αργούσε η επιστροφή της μητέρας μου. Δεν ήξερα τι θα έπρεπε πλέον να κάνω. Άνοιξα το παράθυρο και την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και άφησα το μωρό να πέσει επάνω σε ένα δίχτυ, που γνώριζα ότι υπάρχει ακριβώς από κάτω στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μου, ενώ ήμουνα απόλυτα σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα το μωρό μου......Σε αυτό το χρονικό διάστημα ανέμενα καρτερικά την στιγμή που θα αποχωρούσε η μητέρα μου, είτε για κάποια δουλειά, είτε για ψώνια ώστε να πάρω το παιδί μου και να πάμε σε ένα νοσοκομείο».

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ