Με νεκρολογία για το «θάνατο» του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου της Αυστραλίας κυκλοφόρησε το περιοδικό «Outside» στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει το αναγνωστικό κοινό για την απώλεια ενός μεγάλου μέρους αυτού του φυσικού καταφυγίου, ζωντανής κοινότητας ψαριών, μαλακίων, σφουγγαριών και άλλων ειδών.
Στη νεκρολογία του ο Ρόουαν Τζέικομπσεν γράφει: «Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος πέθανε το 2016 μετά από πολύμηνη ασθένεια. Ήταν 25 εκατομμυρίων ετών. Ήταν το μεγαλύτερο σε μήκος φυσικό και ζωντανό φράγμα, ένα θαλάσσιο τροπικό δάσος, το οποίο ήταν ορατό από το Διάστημα. Είχε μήκος 1.400 μίλια. Απαρτιζόταν από 2.900 υφάλους και 1.050 νησίδες. Σε έκταση ήταν μεγαλύτερος από το Ηνωμένο Βασίλειο. Όλη η βιοποικιλότητα της Ευρώπης δεν έφτανε τον πλούτο της ζωής στον ύφαλο. Σε αυτόν είχαν βρει καταφύγιο 1.625 είδη ψαριών, 3.000 είδη μαλακίων, 450 είδη κοραλλιών, 220 είδη πουλιών και 30 είδη φαλαινών και δελφινιών».
Η αλήθεια είναι ότι το έντυπο υπερβάλλει. Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος της Αυστραλίας δεν έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά. Ωστόσο, η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων έχει εξασθενίσει τα πανέμορφα κοράλλια σε σημείο που δεν υπάρχει σωτηρία. Η ασθένεια που πλήττει τα κοράλλια ονομάζεται «bleaching» (λεύκανση).
Η αύξηση των ποσοστών του άνθρακα στο νερό έχει κάνει τη θάλασσα πιο όξινη και αυτό διαβρώνει τα κοράλλια. Θεωρητικά τα κοράλλια μπορούν να αναρρώσουν από την ασθένεια του bleaching με την προϋπόθεση ότι αυτή δεν θα διαρκέσει πολύ. Η ανάρρωσή τους μπορεί να διαρκέσει χρόνια, δεκαετίες και δεν θα είναι πλήρης. Ήδη κυκλοφόρησαν νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες του υφάλου να προσπαθεί να γιατρευτεί.
12°
