Για «καλά καταστρωμένο σχέδιο διάλυσης ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας Κύπρου, η οποία τότε βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση» έκανε λόγο ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου, Ανδρεάς Ηλιάδης, ο οποίος απομακρύνθηκε από τη θέση του πριν από εννέα μήνες. Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «StockWatch» και αναδημοσιεύεται στην εφημερίδα «Σημερινή», με τίτλο «Αλήθειες και ψέματα για το ξεπούλημα της Τράπεζας Κύπρου», ο κ. Ηλιάδης επιρρίπτει ευθύνες στον πρώην πρόεδρο της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια, και στο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκο Δημητριάδη, τον οποίο διόρισε ο πρώτος.
Σύμφωνα με τον κ. Ηλιάδη τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής:
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανομένων των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών, θα έπρεπε να ολοκληρωθεί στις 30/6/2012 και οι προσπάθειες της Τράπεζας Κύπρου ήταν στην κορύφωσή τους. Οι κεφαλαιακές ανάγκες που υπέδειξε το τεστ αντοχής από την ΕΑΤ (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών) ήταν 1,56 δισ. ευρώ.
Το συγκρότημα της Τράπεζας Κύπρου από το τέλος του 2011 προχώρησε σε μια σειρά από ενέργειες και παρά την πολύ δύσκολη περίοδο κατάφερε να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιακών αναγκών του τεστ.
Τον Μάιο του 2012 ανακοινώθηκε ότι υπολείπονται 200-300 εκατ. ευρώ, τα οποία στοχεύαμε να καλύψουμε με άλλες ενέργειες το επόμενο χρονικό διάστημα.
Με σύμβουλο την Deutsche Bank δρομολογήθηκε η πώληση των δύο ασφαλιστικών εταιρειών, η οποία και θα ενίσχυε τα τραπεζικά κεφάλαια της Κύπρου κατά 270 εκατ. ευρώ περίπου και θα ολοκληρωνόταν η ανακεφαλαιοποίηση.
Ο διοικητής της Κεντρικής «τορπίλισε και τις προσπάθειες πώλησης των ασφαλιστικών εταιρειών με συνεχείς επιστολές του, οι οποίες δημιούργησαν επιπλοκές στην όλη διαδικασία.
Αναφορικά με τα δεδομένα της Τράπεζας Κύπρου την περίοδο εκείνη (30/6/2012) ο κ. Ηλιάδης παραθέτει τα εξής στοιχεία:
(Σημ. Η Λαϊκή Τράπεζα είχε δανειστεί από τον ELA ρευστότητα 9.5 δισ. ευρώ στις 3/7/2012)
Δηλαδή, αναφέρει ο κ. Ηλιάδης, η Τράπεζα Κύπρου τον Ιούνιο του 2012 δεν χρειαζόταν ELA και επισημαίνει: «Φαίνεται όμως ότι αυτά δεν ενδιέφεραν καθόλου ορισμένους κύκλους. Εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν πώς θα μπορέσουν να πλήξουν την αξιοπιστία της Τράπεζας Κύπρου και να την αποδομήσουν, αποδεικνύοντας τάχα ότι για όλα φταίει ο υπερμεγέθης τραπεζικός τομέας, οι τραπεζίτες και όλοι οι άλλοι εκτός από την δικές τους ενέργειες και τη δική τους απραξία».
Ο κ. Ηλιάδης επικρίνει την κυβέρνηση Χριστόφια ότι:
α) Δεν προσπάθησε έγκαιρα να λάβει μέτρα για να κρατήσει το αξιόχρεο της Κύπρου ψηλά. Μήπως δεν γνώριζε ότι το αξιόχρεο των Τραπεζών επηρεάζεται και είναι πάντοτε κατώτερο του αξιόχρεου της χώρας;
β) Έκανε δεκτό το κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου με υπογραφή του ίδιου του προέδρου, χωρίς να διαπραγματευτεί ανταλλάγματα από την ευρωζώνη που να διασφαλίζουν την Κύπρο;
Αντί λοιπόν να υπάρξει συστράτευση για την αντιμετώπιση μιας τόσο δύσκολης οικονομική συγκυρίας, ξεκίνησε, σύμφωνα με τον κ. Ηλιάδη, «η προσπάθεια αποδόμησης μιας τράπεζας με γερές βάσεις».
Ο κ. Ηλιάδης δήλωσε πως δεν εξεπλάγη που ο διοικητής από τις αρχές Ιουλίου 2012 διέρρευσε την εκτίμηση ότι οι ανάγκες των τραπεζών ήταν στα 10 δισ. ευρώ: «Η κυβέρνηση και ο διοικητής φανερά πλέον, αλλά και υπόγεια, ξεκίνησαν καθημερινό πόλεμο με στόχο πάντα τις τράπεζες».
Για την αγορά των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από τη δευτερογενή αγορά ο κ. Ηλιάδης υποστηρίζει μεταξύ άλλων:
- Η αγορά των ομολόγων έγινε με «καταγεγραμμένες» «ομόφωνες» αποφάσεις όλων των αρμοδίων επιτροπών της Τράπεζας και του Διοικητικού Συμβουλίου.
- Οι αγορές έγιναν το δ΄ τρίμηνο του 2009 και το α΄ τρίμηνο του 2010, όταν η αξιοπιστία του ελληνικού χρέους με βάση τους Moody’s βρισκόταν στην κατηγορία Α2 και Α3.
- Την περίοδο αυτή οι εκδόσεις του ελληνικού δημοσίου καλύφθηκαν με τριπλάσια ζήτηση. Όλες οι τράπεζες τοποθετούσαν σε ομόλογα δημοσίου τα οποία ήταν μηδενικού ρίσκου, όπως ορίζουν η Βασιλεία ΙΙ & ΙΙΙ.
- Στις αρχές Οκτωβρίου 2009, τα ελληνικά ομόλογα σε γερμανικές τράπεζες ήταν 29,5 δισ. ευρώ και μέχρι το τέλος Μαρτίου 2010 αυξήθηκαν σε 32,7 δισ. ευρώ με βάση στοιχεία της Bank of International Settlements. Επομένως οι γερμανικές τράπεζες δεν πουλούσαν την περίοδο εκείνη –όπως οι υπόγειοι κύκλοι διαδίδουν– αλλά αγόρασαν πρόσθετα 3,2 δισ. ευρώ.
- Η εισήγηση για την πώληση τον Σεπτέμβριο του 2009 του 1,5 δισ. ευρώ περίπου ομολόγων ελληνικού δημοσίου ξεκίνησε με πρωτοβουλία/εισήγηση των κ.κ. Χρ. Πατσαλίδη και Ν. Καρυδά και κανενός άλλου. Η σιωπηρή αποδοχή της ενέργειας αυτής από τον κ. Κυπρή στερείται αλήθειας και έχει σκοπό να οικειοποιηθεί τα σχετικά θετικά σχόλια.
Ο κ. Ηλιάδης κάνει λόγο για « ξεπούλημα» της Τράπεζας Κύπρου - Ελλάδας, η οποία από την ίδρυση της το 1991 (με εξαίρεση το 2012) έδωσε σημαντικά κέρδη στο συγκρότημα. «Η Τράπεζα Πειραιώς με την απόκτησή της κατάφερε να μετατρέψει τα κεφάλαιά της από αρνητικά σε θετικά και να ενισχύσει τη θέση της από όλες τις πλευρές» καταλήγει ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου, Ανδρέας Ηλιάδης.
14°
